Toscaanse sferen

Voor een nieuwe schrijfopdracht ben ik me aan het voorbereiden en inlezen. Allerlei boeken over Toscane zwerven rond mijn computer, de een nog sfeervoller dan de ander. Op mijn bureau ook nog twee lege flessen, gedronken om verder in de juiste sfeer te komen: Rosso di Montalcino 2004 van Collemattoni en Vin Santo 2003 Tegrino van Cantine Leonardo da Vinci (DOC Bianco dell'Empolese).

De Rossi di Montalcino is een wijn van 100% sangiovese, eigenlijk een kleine Brunello di Montalcino. Rosso's zijn iets lichter en sneller drinkbaar, en daarmee ook een stuk betaalbaarder dan de Brunello's. Bij Collemattoni vergisten de druiven op roestvrijstalen vaten, om daarna voor 18 tot 25 dagen in het sap te blijven weken. Om nog meer extractie te krijgen, wordt de most regelmatig over de schillen gepompt. Vervolgens rijpt de wijn minimaal 12 maanden op grote houten vaten van Slavonisch eiken en nog een maand of 3-4 op fles.
Wij dronken deze uiterst fruitige, elegante en 'warme' wijn bij een simpele pizza. Het werd daarmee geen doorsnee donderdagavond..... Binnenkort is deze Rosso di Montalcino te koop via Toscanewijn.nl, nu al bij La Tavola in Buren.

De Vin Santo dronk ik bij rabarbercake, gewoon om eens te proberen. Een aardige combinatie, maar niet de beste. De Vin Santo overheerste de cake nogal. Het was lang geleden dat ik een wijn van ingedroogde druiven uit Italië had gedronken, en ik was er danig van onder de indruk. Bijna iedere wijnboer in Toscane maakt wel een Vin Santo, maar vaak nog voor eigen gebruik. Slechts een enkeling weet toppers voor de export te maken, waaronder deze Cantine ten oosten van Florence. 'Mijn' wijn was genoemd naar een heer van het stadje Vinci uit de 14e eeuw, Tegrino d'Anchiano. Deze Vin Santo is gemaakt van trebbiano, malvasia en san colombano druiven. Ik vond het een aangename combinatie van frisse zuren en zoet, hazelnoten en honing. Qua geur deed het denken aan sherry. De wijnen van Cantine Leonardo da Vinci zijn verkrijgbaar bij Gall&Gall.
Als ik wat verder ingelezen ben in Toscane, zal ik het maken van Vin Santo nog eens wat verder uit te doeken doen.

Geproefd: Spätburgunder Trocken 2005, Weingut Winter

Een fles Spätburgunder Trocken 2005 kwam onlangs op mijn weg, met een verzoekje erbij van de importeur: of ik eens wilde kijken wat ik van de houdbaarheid van de wijn vond? Kon hij nog wat langer liggen, of moest hij nu op? Wat was mijn mening? Grappig genoeg was ik net bezig met nieuwe wijnweetjes rondom het bewaren van wijn voor nummer 4 van Taste!, dus zo kon ik mijn uitspraken over rode wijn gelijk even testen....

Het betrof een Spätburgunder uit Dittelsheim in Rheinhessen, het forse wijngebied zuidelijk en westelijk van de Rijn, onder het stuk rivier dat halverwege Duitsland van oost naar west loopt. Maker is Stefan Winter, lid van Message in a Bottle, een club van de 20 meest ambitieuze, meestal jonge, wijnmakers van Rheinhessen. Wijnschrijver en Duitsland-kenner Stuart Pigott is een groot liefhebber van Winter's wijnen.

De druiven voor deze wijn komen grotendeels van de Leckerberg, direct ten noorden en westen van Dittelsheim. De helling ligt op het zuid/zuidoosten. De druivenstokken zijn ongeveer 15 jaar oud. Alle druiven worden met de hand geplukt. Fermentatie duurt een week en vindt plaats op de schillen. Daarna worden de druiven geperst en in 300 en 500 liter grote houten vaten gepompt. Hiervan is rond de 30% nieuw, de rest is een mix van twee, drie en vier jaar oud. De wijn heeft daar 20 maanden in gerijpt alvorens in de fles te gaan. Op dit moment wordt op het Weingut de jaargang 2007 gebotteld.

Nico en ik vonden het een uitstekende wijn, die echter niet beter zal worden van verder bewaren. Je kon proeven dat er veel fruitigheid in de wijn aanwezig was geweest, maar dit was toch wel naar de achtergrond verdrongen. We zouden hem liever fruitiger en dus jonger gedronken hebben. De tannines waren mooi afgerond, de zuren in balans, de invloed van houtrijping wel merkbaar maar heel mooi geïntegreerd in de wijn. Nu drinken leverde een prima wijnervaring, langer bewaren zou de wijn misschien zelfs wel verslechterd hebben. Opvallend was nog dat de wijn een vrij hoog alcoholpercentage had, 14,5%, maar dat je daar weinig 'last' van had.

Voor de wijnweetjes heb ik geschreven dat 90% van alle wijn tegenwoordig gemaakt wordt om binnen één, maximaal twee jaar na botteling te drinken. Verder heb ik geschreven dat droge rode wijn in verband met de tannines vaak iets langer bewaard kan worden dan wit. Deze Spätburgunder 2005 was gebotteld in 2007, en zat inmiddels twee jaar in de fles. Mijn weetjes gaan dus voor deze fles in ieder geval op!

Spätburgunders en andere wijnen van Weingut Winter worden geïmporteerd en verkocht door Noordwest Wijn.

Terroir en geschiedenis in de nieuwste Taste!

Wilde je altijd al van alles weten over terroir? Loop even langs de dichtstbijzijnde Gall&Gall en neem de nieuwste Taste! mee. Je vindt er onder andere mijn tweede artikel in de reeks Wijnweetjes, over 'terroir'.



Nummer 2 van 2009 is sowieso erg leuk: de firma Gall&Gall bestaat 125 jaar, en er is aandacht voor de opmerkelijke geschiedenis van de slijtersketen, mét historische foto's en een interview met nazaten van de oprichtster. Misschien mogen we de weduwe Gall-Wenting, die, om in haar onderhoud te voorzien, in 1884 een drankenzaak opende aan de Amsterdamse Ferdinand Bolstraat 85, wel de eerste Nederlandse Vrouw in de wijn noemen!