Stage bij een Duitse wijnproducent

Het Duits Wijninstituut heeft een fantastisch nieuw project op poten gezet: een internationaal stageproject bij één van de wijnproducenten van Generation Riesling.

Geen boek of proeverij, seminar of lezing kan een ervaring uit de eerste hand in een wijnregio vervangen. Precies om deze reden introduceert het Duitse Wijninstituut het programma 'Wine Xperience'. Het programma is bedoeld om jonge buitenlandse wijnprofessionals die werkzaam zijn in de wijnhandel of de gastronomie een kans te bieden ervaring uit de eerste hand op te doen op een Duits wijndomein. De stage kan één of meerdere weken duren.

Het Duitse Wijninstituut heeft leden van de Generation Riesling gevraagd of ze in staat zijn en bereid om stagiaires uit het buitenland te ontvangen. Meer dan 40 wijndomeinen hebben aangegeven dat ze met veel plezier jonge buitenlandse professionals zullen ontvangen. Generation Riesling (www.generation-riesling.de) is de naam voor een groep jonge, ambitieuze wijnmakers in Duitsland, goed opgeleid en internationaal georiënteerd.

Wat zijn de regels voor de stagiaires:

• Je bent werkzaam in de wijnhandel of de gastronomie.

• Je schrijft een sollicitatiebrief en cv aan michael.schemmel@deutscheweine.de of aan info@duitsewijn.nl. Beide moeten in het Duits of het Engels opgesteld zijn. Je geeft zelf aan wanneer en hoelang je in Duitsland wilt verblijven (minimaal twee weken).

• Je bent bereid je ervaringen te delen via Twitter, Facebook etc...

• Het Duitse Wijninstituut geeft je gegevens door aan de deelnemers van Generatie Riesling.

• De producenten geven je huisvesting en eten, maar je ontvangt verder geen enkele beloning; noch voor je verblijf, noch voor je reiskosten of je werk.

• De taak van het Duitse Wijninstituut is stagiaires en wijnbedrijven met elkaar in contact te brengen. Verdere details en invulling van de stage worden besproken tussen stagiair en producent.

Duo, multi-culti... overpeinzingen rondom nieuwe druivenblends

Recent proefde ik van de Wijnbeurs een witte wijn gemaakt van sauvignon blanc, chardonnay en vermentino. De wijn kreeg de naam Mon Bijou, Pays d'Oc IGP, en is een project van Wijnbeurs-oenoloog Christophe Pippo, die voor zijn 10-jarig jubileum de vrije hand kreeg om een wijn naar eigen smaak en wens op de markt te brengen. In geur en smaak is Mon Bijou lekker bloemig en kruidig, met hints van laurier, venkel, anijs en sinaasappel. De 20% vermentino geeft de wijn een lekkere bite, alcoholpercentage is 13% en de zuren zijn fris en prettig. Mon Bijou dronken we bij een pompoenschotel met courgette en kerrie, en was wonderwel tegen de kerrie opgewassen. Samenvattend: een lekker soepel en makkelijk glas wijn, met precies dat beetje complexiteit om hem niet té gemakkelijk te maken. Goed bij het eten, maar ook heerlijk op het terras.

Het bijzondere aan deze wijn is natuurlijk de samenstelling. Chardonnay en sauvignon blanc blenden komt niet zo veel voor, en met vermentino erbij is het helemaal apart. Bovendien heeft een deel van de sauvignon blanc ook nog eens houtrijping gehad. In Mon Bijou gaan twee internationale druiven bovendien samen met een lokale; vermentino is vooral bekend uit de Provence.

Hokjes

De wijnjournalistiek is dol op in hokjes stoppen, labeltjes eraan hangen, dus uiteraard moeten dergelijke blends een naam krijgen. In de laatste Wine Life werd door Noële Ruitenberg de term multi–culti blends gebruikt, enige jaren geleden gebruikte Frank van der Auwera al de term duoblends. Toen vermoedde hij dat dit een trend zou worden, overgewaaid uit Australië. Inderdaad komt het in Australië al veel langer voor om druiven samen te brengen waarvan wij niet gewend zijn dat ze tegelijk in de fles zitten.

Wat vinden we er van?

Ik vroeg mij toen al af wat het ging betekenen. En nu eigenlijk nog steeds. Zelf vind ik Mon Bijou een heerlijke wijn die een plaats in het wijnrek verdient. In mijn proefvoorraad staan bovendien nog wat flessen Ella Hill van Puklavec & Friends uit Slovenië, waar ook bijzondere combinaties gemaakt worden. Ook in Hongarije zie je steeds vaker traditionele rassen gemengd met lokale, net als in Portugal. Gaan we steeds vaker dit soort combinaties zien? Is het een belangrijke ontwikkeling? Zijn we klaar met mono-cépage wijnen (wijnen van slechts één druivenras)? Zijn het hobbyprojecten van wijnmakers of speelt het in op de vraag van de consument? Wat is eigenlijk het belang van bepaalde druiven aan bepaalde plaatsen binden? (Ja ja, ik ken het antwoord: de ene druif gedijt nu eenmaal beter dan de andere op een specifieke bodem en in een specifiek microklimaat.) In het genoemde Wine Life artikel komt de schrijfster er ook niet helemaal uit, vind ik. Wel signaleert ze het feit dat er druk wordt gezocht naar bijzondere en nieuwe combinaties van druivenrassen, zeker in landen waar de wijnwetgeving dat niet al te ingewikkeld maakt.

Wat vinden jullie ervan? Is dit een goede ontwikkeling? En hoe maken wij – de wine communicators – de smaken van deze wijnen dan duidelijk aan de consument? Of, beste wijndrinkers, hoe willen jullie dat we dat doen?

Born Digital Wine Awards

Op de European Wine Bloggers Conference in Wenen, in oktober van vorig jaar, werden de Born Digital Wine Awards aangekondigd door Robert McIntosh en Ryan en Gabriella Opaz.

Deze Born Digital Wine Awards zijn een poging om recht te doen aan de nieuwe golf van online wijnjournalistiek. Elk jaar zullen de beste individuele voorbeelden van elektronische publicaties worden beoordeeld. Dit is inclusief video en audio. Deelnemers mogen afkomstig zijn uit de hele wereld, en de jury bestaat uit belangrijke professionals: Jancis Robinson, Evan Schnittman, Elin McCoy, Patrick Schmitt, Robert Joseph en Hervé Lalau. Voor diverse categorieën wordt een prijs toegekend.

Blogs, twitter, video, audio
Online publiceren over wijn, of het nu in de vorm van een video, een blog, twitter of via een ander platform plaatsvindt, is op dit moment explosief aan het ontwikkelen. Er zijn al diverse pogingen (lees: prijzen) om de inhoud te beoordelen en in categorieën in te delen, maar aan deze pogingen kleven tot nog toe allerhande nadelen: te weinig nadruk op de inhoud, te veel belangstelling voor individuen en vormgeving bijvoorbeeld. Bovendien hebben weinig prijzen een wereldwijde uitstraling.

Content in je eigen taal!
Om al deze redenen hebben de organisatoren van de European Wine Bloggers Conference een unieke prijs ingesteld: de Born Digital Wine Awards. Vergelijk het qua vorm met de Pulitzer Prijzen! Het idee erachter is vooral gericht op het stimuleren en promoten van kwalitatief hoogstaande inhoud (content), door het creëren van een prijs met een echte waarde, uitgesproken door een panel van autoritatieve juryleden.

Content die in aanmerking wil komen voor een prijs, moet eerst gepubliceerd zijn in een elektronische vorm, online, zonder beperkingen. Content mag verschenen zijn in print, maar niet nadat het ook in een elektronisch medium is verschenen.

De prijzen zullen in het Engels beoordeeld worden, maar inhoud kan in iedere taal ingediend worden! Een auteur die een artikel inlevert in een taal anders dan Engels, wordt aangemoedigd daar een vertaling bij te leveren. Als de auteur hier niet de middelen toe heeft, zal een vertaling op kosten van het organiserend comité gemaakt worden.

Inzendingen voor de eerste Born Digital Wine Award – over content gepubliceerd in 2010 - kunnen nog tot 28 februari a.s. ingediend worden. De jurering begint op 1 maart 2011. Uitgebreide informatie over het indienen van een artikel is te vinden in diverse talen op de site van de Born Digital Wine Awards.

Succes!!

The wines from Vouvray

There are some wine areas in the world that I always seem to forget. But luckily, they have a way of coming back to me, again and again. Such an area is Vouvray, an appellation of 2000 ha. in the middle of France, along the river Loire. I visited the area several times with the family, and once on a wine trip with the Dutch Wijnacademy. And each time I fell in love with the wines again.

The times that we visited with the family were always an absolute must on our trip: on our way to our campsite or rented house we would exit Autoroute A10 just before Tours, take route D952 along the river Loire and try to find La Vallée de la Coquette, where a friendly cooperative with tasting room is situated. On another trip, we also visited famous producer Domaine Huet.
We would stock up on the wines, and the first bottles to be opened in front of our tent would invariably be a Chenin from Vouvray! Because that is what all the wines in de AOC Vouvray are made of: the white grape variety Chenin Blanc, named after a mountain, Mount Chenin, in the south of the area.

But then, back home in The Netherlands, the remaining bottles would be emptied, sooner or later (later in the case of the bottles from Domaine Huet, since they can stand ageing very well) and Chenin would slowly be driven from our minds by other wines. Until the next holiday....

In 2008 I visited Vouvray for the last time, this time with a group of 'vinologen' in training; 'vinoloog' is the Dutch word for wine specialist. In April 2008, we arrived late afternoon, and left early in the morning, so unfortunately I could not visit the area and only had a quick glimpse of the vineyards and of the hamlets hidden in the folds of the landscape. On this trip, we were welcomed in one of the famous limestone caves by a group of very enthusiastic wine producers. We tasted their wines, took part in an excellent buffet and had a lot of fun. But after that trip, those delicious wines again were driven to the background.

Luckily for me, the Vouvray producers are a very active lot. Each year, for four years in a row now, they visit Holland's main wine fair, Wine Professional, and organise several interesting tastings. With the support of InterLoire and Dutch marketing organisation Alter Ego, they try to warm up our restaurants and retailers to the wonderful wines of the Chenin Blanc.
At this fair, in 2010 I discovered the wines of Château Moncontour, and also took home some samples of other Vouvray wines bottled in small glass cilinders of 25 cl. A very clever way to promote the wines!

This year (2011), in January, I attended a master class on the Vouvray wines, and was struck by the diversity of the Chenin grape: sparkling, dry, semi-sweet and sweet. I know of just one other grape with which a wine maker can achieve this: Riesling. And it is probably no coincidence that Chenin and Riesling are often compared!

The first wine in this masterclass was a Vouvray Méthode Traditionelle Brut 2006 from Philippe Brisebarre. Monsieur Brisebarre himself introduced the wine, and told us about the vinification process. This Brut is allowed to stay on its lees for three years, which results in a fine complexity, with lots of yeasty impressions, aroma's of citrus, minerals and some recognizable chenin-ness which I cannot adequately describe. Is it honey? Is it wild meadow flowers or honeysuckle?

The next three wines where dry, with different amounts of residual sugar. A rising Dutch chef, Niven Kunz, made two small dishes to accompany the wines. One was coquille saint jacques with red beet, another braised lobster. Especially the Château Gaudrelle Vouvray Sec Tendre Turonien 2009 was an excellent combination with the coquille.

To finish the masterclass, two 'moelleux' (sweet) wines were presented, both from Château Gaudrelle. And what a treat they were. I simply love those sweet Chenins, for their excellent balance of sweet and sour, of residual sugar and acidity!
The grapes for the Reserve Spéciale 2009 were harvested only 10 days before the grapes for the Réserve Personelle 2009, but what difference: 85 grams of residual sugar per liter in the Spéciale, 190 grams/liter in the Personelle. Both 'moelleux' were very different to taste and to enjoy. The Spéciale, with 85 grams/liter, was a good combination with the lobster, the Personelle was not. This last one I would like to try with apple or almond pie, with patés of duck or goose or as an apéritif.

And so, in one masterclass, we had all the different Vouvray styles before us, and once again I was reminded of the wonderful wines of this small town and appellation in France. When are we going to visit again...?

Pakkenvrees: Wine Professional 2011

Elk jaar gebeurt het weer: vooraf een sterke aarzeling, tegenzin zelfs, om naar Wine Professional af te reizen, achteraf groot enthousiasme over wat ik allemaal heb beleefd. En sinds kort weet ik waar die aarzeling aan ligt: ik lijd aan pakkenvrees! En ik heb begrepen dat er meer mensen aan lijden, gelukkig ;-)

Wat dat is, pakkenvrees? Dat houdt in een huiver om een grote ruimte te betreden waar zeer veel belangrijk kijkende en -doende mannen het beeld bepalen. Wine Professional is namelijk vol mannen in pak – wat overigens ook verlangd wordt door de organisatie. Die pakken zie je vooral bij de grote stands, de big shots onder de importeurs. Het levert het beeld op wat veel (jongere) wijnliefhebbers zo tegenstaat aan 'wijn': een cultuur van oudere, ietwat hooghartige heren die gewichtig doen over een drank die gewoon gezellig en ontspannend moet zijn.
Gelukkig valt het in de praktijk erg mee, als je zo'n pak leert kennen. Maar toch.... Nou snap ik ook waarom ik meestal bij de kleinere importeurs op een beurs uitkom: stukken minder pakken daar, en bovendien veel meer vrouwen!

Stands met vrouwen

Afgelopen maandag, op de negende editie van Wine Professional, kwam ik vooral (maar niet uitsluitend) terecht bij stands bemand door vrouwen, realiseer ik me achteraf. Ik heb het er echt niet om gedaan, maar zij hadden gewoon de wijnen die ik interessant vond. Een overzicht van een dagje wijnwereld in de RAI.

Het begon al goed met de VVN - de vereniging voor vinologen in Nederland - waar twee vrouwelijke vinologen mij van harte uitnodigden mee te doen aan de wedstrijd: raad het druivenras en het gebied waar de wijn vandaag komt. Ik heb een gokje gewaagd, maar geef mezelf weinig kans. Een nascholingscursus binnenkort lijkt me niet overbodig ;-)

Bij Duitse Wijn had ik een - zeer prettige - afspraak met een man in pak. Maar ik raakte ook in gesprek met Barbara Rundquist-Müller van Weingut Dr. H. Thanisch, die me samen met haar wijnmaker verrukkelijke  Rieslings van de Moezel liet proeven. Het wordt toch hoog tijd weer eens naar de Moezel af te reizen.

Bij Regina Meij's Imperial Wijnkoperij geen pak achter de tafel te bekennen. Ik was verheugd er de wijnen van het Weense huis Zahel aan te treffen, mét een uitstekend mousserende Gemischter Satz. Dat was nieuw voor me. Anna Tornai van het gelijknamige Hongaanse wijnhuis liet me vervolgens een serie mooie wijnen proeven, niet alleen van het eigen wijngoed, maar ook van de buren. Tornai ligt in Somló, niet ver van de Oostenrijkse grens in noordwest Hongarije. Wie van rare druiven houdt, kon hier zijn hart ophalen: juhfark, zenit (kruising van bouvier en ezerjo), hárslevelü, furmint, olaszrizling.

Ook bij Miranda Beems Wine Import vrouwen achter de tafel. Miranda zelf natuurlijk, en de zussen Pfneiszl uit het Hongaarse Sopron, die me hun indrukwekkende biologische reeks rode wijnen lieten proeven, voor een groot deel kékfrankos (of blaufränkisch).

Vouvray en veel hapjes

Dankzij Colette van CK MediaPromotions kreeg ik nog een plaatsje bij de masterclass Vouvray, waar de immer actieve wijnmakers van deze Franse appellation opnieuw acte de presence gaven. Wat een verschillende stijlen kun je toch produceren met Chenin Blanc: mousserend en stil, droog en zoet Chefkok  Niven Kunz maakte bij de wijnen twee elegante gerechtjes, die prima als lunch konden dienen: coquille saint jacques en zachtgegaarde kreeft.

Tussen de bedrijven door moesten natuurlijk veel leden van het netwerk Vrouwen in de wijn begroet worden. Verder oesters gegeten, Franse kaas gesnoept en een broodje oude kaas geritseld. Toch ook maar wat stands met mannen bezocht, maar dan wel kleine importeurs: Portugal Wijnimport bijvoorbeeld. Ik beperkte me tot het proeven van de witte, en die wisten me over het algemeen zeer te bekoren. Volgens mij had ik die ervaring vorig jaar ook al, met Portugese wijnen.... Daar moet ik me nog eens meer in gaan verdiepen.

Madeira

De afsluiting van dag was tevens ook het hoogtepunt, zowel vineus als wat betreft de pakkenvrees. Het leek wel of madeira vrouwen niet aanspreekt, zoveel donker gejaste mannen namen er deel aan de masterclass Madeira, met wijnen van het huis Barbeito. Eigenaar Ricardo Diogo Freitas lichtte negen van zijn madeira's toe, plus een tweetal die het bedrijf geërfd heeft van voorgangers. Ik vond madeira altijd al geweldig, maar die van Barbeito zijn top. Ik zou ze graag eens naast die van Henriques & Henriques zetten, die we zelf af en toe in huis hebben. Barbeito is naar eigen zeggen een jong bedrijf, opgericht in 1946. Op dit moment is de derde generatie aan het roer, en dat roer is stevig omgegooid in de afgelopen jaren. Madeira's komen er niet uit ovens (estufas), bijvoorbeeld, en de alom vergruisde druif tinta negra mole heeft een herwaardering ondergaan.

Topper van de proeverij was de blend van verdelho en boal, VB Lote 2 Reserva, waarbij John Halvemaan een subliem gerechtje van krokante zwezerik met artisjokpuree en perencompôte serveerde. Bij de Halve Maan ga ik eens eten! Indrukwekkend waren ook de twee madeira's uit de 19e eeuw: van 1875 en 1834. Moet je je voorstellen, een madeira van vóór koningin Emma, uit de tijd dat Napoleon nog maar net definitief van het toneel was verdwenen. Phylloxera moest nog gaan huishouden, twee wereldoorlogen waren nog niet uitgevochten. En als je dan zag hoe fris van kleur deze wijn was... Onvoorstelbaar, net als de geur en smaak van vooral de madeira uit 1834. Barbeito verkoopt deze wijnen niet, maar wil ze alleen op proeverijen serveren om het potentieel van de drank te tonen. En dat is gelukt!

Overigens, Ricardo Diogo Freitas had geen pak aan.....!

Opmerkelijk: Verkiezing Beste Winzer Website in Duitsland

Het nieuwtje is al wat ouder, en is niet opgenomen op de Nederlandse website van het Duitse Wijninstituut. In het kader van de discussie die ik een week of twee geleden op By the Grape.com aanzwengelde, over interactie tussen wijnliefhebbers onderling en ook over wijnliefhebbers en wijnproducenten, wil ik het hier toch nog graag even noemen.

In Duitsland is namelijk een verkiezing tot Beste Producentenwebsite van het Jaar gehouden. 113 wijngoederen of coöperaties deden mee. De jury koos uiteindelijk Weingut Schätzel uit Rheinhessen als winnaar van de prijs voor Beste Winzer-Website 2010. Ook het publiek – de bezoekers van de site van het Deutsche Weininstitut – kon een winnaar uitroepen. Dat werd Weingut Hensel uit de Pfalz.

In haar toespraak benadrukte Monika Reute van het DWI het belang van een website voor een wijnproducent: 'Internet is het belangrijkste informatiemedium van onze tijd. Mensen op zoek naar informatie krijgen een eerste indruk van een bedrijf tegenwoordig online. Met onze website-wedstrijd willen we de aandacht van wijnliefhebbers vestigen op goede, voorbeeldige websites. Tegelijkertijd wil de wedstrijd de wijnwereld handreikingen geven voor het inrichten van een moderne website.'

De jury bestond uit 12 mensen, met vertegenwoordigers uit onder andere het wijnvak, de marketingwereld en internetspecialisten. Juryvoorzitter Prof. Dr. Helge Klaus Rieder, verbonden aan de Fachhochschule Trier, was onder de indruk van het niveau van de inzendingen. "De laatste jaren zijn veel website van wijnproducenten zowel inhoudelijk als qua vormgeving vernieuwd; daardoor zijn sommigen zeer professioneel geworden."

Over de winnaar werd opgemerkt: "De internetaanwezigheid van Weingut Schätzel maakt een geïntegreerd en levendig bestanddeel uit van het bedrijf. Ze valt op door een helder en toegankelijke vormgeving en een begrijpelijke navigatie, zodat ook onervaren internetgebruikers zich er onmiddellijk thuis voelen."

Het hele bericht over de verkiezing tot beste Winzer Website is hier te lezen, met links naar de diverse laudaties.

Slechts 113 Duitse wijnproducenten met een website, die meedongen naar de prijs van Beste Website. Het geeft te denken ...

Vivabox: wijn op proef

Het is een geweldig concept, onder de naam Vivabox: je geeft een doos met vijf monsterflesjes wijn aan iemand waarvan je de wijnvoorkeuren niet kent. In die doos zit ook een cadeaubon voor één, drie of zes flessen van de wijn die de ontvanger het lekkerst van de vijf vindt. Twee keer pret voor de ontvanger, makkelijk voor de gever. Sinds kort lanceert een Belgische firma dit concept op de Nederlandse markt. Naast wijnboxen zijn er ook dozen met parfums en andere zaken, overigens.

In mijn mailbox vond ik een persbericht over de Vivaboxen, of ik er aandacht aan wilde schenken. Tsja, dat wil ik best, maar dan wil ik de wijn wel proeven en de doos wel even zien. Zo gezegd, zo geregeld.

De uitvoering van de box is mooi. Luxe doos, goed vormgegeven. In de doos liggen vijf proefflesjes en een kurkentrekker, die trouwens overbodig is voor de flesjes van 25 cl. Die hebben namelijk een schroefdop. De wijnen zijn uit de Nieuwe Wereld: twee Chilenen, een Zuid-Afrikaan en twee Australiërs, verdeeld over vijf uiterst bekende druivenrassen. Een keurige brochure met informatie begeleidt de 'Wereldwijnen'. Tot slot is er de cadeaubon met een code. Via deze code kun je op een website de wijnen bestellen die je wilt hebben. Al naar gelang het bedrag dat de gever besteed heeft, kun je één, drie of zes wijnen gratis bestellen. En met korting kun je bovendien meer wijn aanschaffen.

En dan nu de wijnen: ik zal er kort over zijn. Ze zijn te drinken, maar halen niet het niveau dat de luxe uitvoering van de doos suggereert. Het zijn stuk voor stuk wijnen van supermarktkwaliteit, waarvoor ik zelf echt niet meer dan
€ 4,00 per fles zou willen betalen. Om dan € 29,95 op tafel te leggen en de ontvanger één fles wijn plus vijf proefflesjes te geven waarvan de waarde niet meer is dan € 12,00 aan wijn, vind ik aan de erg dure kant, om het maar eens zwak uit te drukken.

Wat mij betreft heeft de Vivabox wijn een goede toekomst, want het concept vind ik erg leuk. Maar dan moet óf de prijs omlaag, óf de kwaliteit van de wijnen omhoog. Anders eindigt de inhoud van de boxen net als de meeste eindejaarsflessen die we van onze relaties ontvangen: in de stoofpot.

Een pallet wijn in de tuin

Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar ze zijn binnen! De wijnen van La Cá staan te wachten op hun afnemers, in onze huiskamer.

Samen met een groep vrienden en kennissen proefden we onlangs de wijnen van Paolo Orlandi, van Azienda Agricola La Cá in Roddi, Piemonte. Ik hoorde over Orlandi via digitale contacten; dankzij de financiële crisis bleef hij met grote voorraden wijn zitten. (En hij zal waarschijnlijk de enige niet zijn.) Maar gelukkig zijn daar de sociale media en e-mail en contact met Orlandi was snel gelegd. Ik nam een interview af en we lieten ook wat proefflessen komen. Ik heb de opmerking van een kennis gekregen dat het wel een beetje een vreemde actie was. Waarom die ene wijnboer helpen, terwijl zoveel anderen het ook moeilijk hebben? Maar is dat niet de kracht van de sociale media? Dank zij internet is contact tussen consument en producent in een handomdraai gelegd, en kan de producent zijn problemen én successen delen met de klant. In mijn ogen bevordert dat alleen maar het begrip over wijn, wijnmaken en de keuzes waarvoor een wijnmaker zich gesteld ziet in deze tijd. En dan past het ook helemaal om met die ene individuele wijnmaker een nauwere band op te bouwen dan met die andere, die niet het contact via mail, Twitter of Facebook zoekt!

Avondje proeven
Begin oktober schoven we met zijn zevenen om onze keukentafel, om de wijnen te gaan proeven. Orlandi had ons zes wijnen gestuurd: een Dolcetto, een Barbera d'Alba, twee Langhe Nebbiolo's, een Langhe Rosso en een Barolo. Zes rode wijnen, vier druivenrassen.
Het werd een interessant avondje proeven, waarbij het wel lastig was objectief te zijn. Wilden we de wijnen niet per definitie goed vinden, omdat we een wijnproducent wilden helpen? Gelukkig zijn we er uitgekomen, en bleken er zelfs nog diverse verschillende smaakvoorkeuren te zijn. Zo vonden Nico en ik de Dolcetto 2009 iets te stevig en te bitter, te veel tannines voor een Dolcetto. Anderen vonden het een uitstekende wijn, en er werd goed van besteld. Grote favoriet was de Barbera d'Alba La Patrita, uit 2007. Een zeer fruitige en soepele wijn, die het goed zal doen bij vele gelegenheden, om zo lekker even open te trekken.



De Langhe Nebbiolo Arbiot 2005 deed het ook prima: geurend naar thee, viooltjes en rozen, precies zoals je van een Nebbiolo verwacht. Van de Arbiot 2006 konden we niet goed hoogte krijgen. Was het een foute fles? We vermoedden van wel. Inmiddels heb ik nog twee flessen Arbiot 2006 ontvangen, en ik zal ze opnieuw met aandacht gaan proeven. Wijn blijft een natuurproduct, er kan iets mis gegaan zijn...
Met de Langhe Rosso Rigaudon 2006 hadden we allemaal grote moeite. Achteraf gezien hebben we ons gedragen of we niets van wijn wisten – en dat terwijl er vier vinologen aanwezig waren. Die wijn, gemaakt van een hoog percentage merlot, bleek gewoon een nacht open te moeten staan! De volgende dag hebben Nico en ik het restje met heel veel genoegen opgedronken. Ons geheim hebben we nog met één besteller kunnen delen, en wij zijn nu de gelukkige bezitters van een paar flessen prachtige Rigaudon van La Cá.
Tot slot de Barolo Balthasar 2005: een prachtige wijn, maar blijkbaar toch net niet dat wat we van een Barolo verwachtten. Er volgenden geen bestellingen. 'Mooie Barolo, maar ietsje simpel', was mijn commentaar. Waarschijnlijk had ook deze wijn een nacht lucht moeten hebben. Als ik één ding van deze proeverij heb geleerd, is dat eerste indrukken kunnen bedriegen.


Vlekkeloos transport
Na het opnemen van alle bestellingen, wat heel wat voeten in de aarde had, verliep het transport van de doosjes naar Nederland gelukkig zeer voorspoedig. Orlandi had het prima voor ons verzorgd, en dochterlief heeft de zending keurig in ontvangst genomen en in de tuin laten zetten. Slimme meid! Maar wat mij en Nico betreft was dit een eenmalig avontuur. Wijn in grotere hoeveelheden uit het buitenland laten komen is leuk, voor een keertje, om te zien hoe het werkt. En het nauwe contact met een wijnmaker is een verrijking van je kennis en ervaring in de wijnwereld. Ik zal graag een keer bij La Cá op bezoek gaan, in de nabije toekomst. Maar een bezoekje aan een Nederlandse wijnhandel, virtueel dan wel live, is een stuk makkelijker.

Wijn in het museum

In het kader van de tentoonstelling A la c’Arte. De kunst van het eten – Eten in de kunst, organiseerde ik op 7 november in het Noordbrabants Museum een proeverij met Brabantse en Betuwse wijnen. De Nederlandse wijn staat zo in de belangstelling, dat ik dat met een gerust hart aandurfde. Bovendien is de kwaliteit nog altijd aan het toenemen; vijf jaar geleden had ik misschien meer aarzeling gehad een dergelijk evenement te organiseren.

Voor het evenement benaderde ik zes bedrijven; in Brabant Dassemus, De Daalgard, De Linie en d’Heerstaayen en in de Betuwe De Oude Waalstroom en Betuws Wijndomein. Per omgaande zegden ze allemaal onmiddellijk toe te komen! Ook de publieke belangstelling was overweldigend. Binnen enkele uren nadat de actie via de Nieuwsbrief van de Museumjaarkaarthouders was aangekondigd, zaten de twee groepen vol. Nederlandse wijn kan zich echt in een groeiende belangstelling verheugen. (Dat toonde de opkomst bij de opening van de tentoonstelling over Gelderse wijn ook al aan.)


Nederlands wijnevent
Op de dag zelf bleef helaas een groot deel van de aanmelders weg. Erg jammer dat mensen zich daarbij niet realiseren dat zij daarmee anderen benadelen! De mensen die wel naar Den Bosch kwamen, in totaal zo’n 65 personen, hadden een zeer interessante middag. De aanwezige wijnproducenten hadden hun tafels aangekleed met veel extra informatie en een selectie van hun wijnen. Bovendien vielen de wijnen en het initiatief bij het publiek erg in de smaak. Het is in Nederland helaas nog weinig mogelijk geweest wijnen van diverse producenten naast elkaar te proeven. Deze bijeenkomst bood een unieke gelegenheid voor het publiek om nu eens een breder beeld van de Nederlandse wijnen te krijgen! Waar blijft hét Nederlandse wijnevent? Zelfs op de European Wine Bloggers Conference, waar ik één Nederlandse wijn mee naar toe had genomen, werd al gevraagd of er een evenement met alle Nederlandse producenten was...


Prijswinnaars
De wijnen die open stonden, waren deels prijswinnaars van de recente Nationale Wijnkeuring 2010. Mij bevielen daarbij de witte prijswinnaars het beste. Bijvoorbeeld Chaams genoegen 2009 van Wijngaard Dassemus, Cuvée Sint Agatha 2009 van De Daalgaard of Marius van Stokkom's Domein de Linie 2009 Wit, alledrie bekroond met een zilveren medaille. Ook Cuvée I van Betuws Wijngoed, bekroond met brons, wil ik graag nog eens drinken. Zoals altijd konden de rode wijnen me nog niet echt bekoren. Wat mij betreft hebben die nog een weg te gaan in Nederland.

Foto's: Nico Poppelier

Live from Vienna - #EWBC

De tweede dag van EWBC, de European Wine Bloggers Conference zit er bijna op. Ik ben in Wenen, en luister met 200 andere vooral Europese wine bloggers en mensen die actief op Twitter en Facebook over wijn communiceren, naar key note speakers als Elin McCoy, auteur van The Emperor of Wine, en Evan Schnittman, een van de directeuren van Bloomsbury Publishers. We bezoeken seminars over social media en treffen elkaar in de wandelgangen. En dat is misschien wel een van de leukste aspecten van deze conferentie. Mensen die je van Twitter kent, ontmoet je hier in levende lijve.


Van Portugese wijnproducent Oscar Quevedo (@quevedo) krijg ik een stevige omhelzing. We kennen elkaar al een jaar of twee, maar spreken elkaar nu voor het eerst echt. Zaterdag proef ik ook eindelijk zijn wijnen en ports. Vrijdagavond aan tafel bij Mayer am Pfarrplatz, een zogenaamde Heurige, maak ik nader kennis met Thomas, @Winzerblog op Twitter. 'Oh, nou weet ik wie je bent, Wijnkronieken', zegt hij plotseling.


En in de bus spreek ik uitgebreid met Per Karlsson (@bkwineper), de Zweed die in Parijs woont en wijnreizen organiseert samen met zijn vrouw. Graag had ik Per's fantastische foto's in de
WijnWebWinkelgids gebruikt, maar dat liep toch anders. Eerder schudde ik al de hand van Thomas Burg (@thobu), die zijn webshop met alleen Grüner Veltliner nu ook in het Nederlands gaat vertalen. Ik bied hem spontaan aan de teksten die vertaald zijn door een vriend die in Nederland heeft gewoond, nog even na te lopen.


We proeven Oostenrijkse wijnen samen, en ik introduceer vandaag tijdens de lunch een fles van de Reestlandhoeve. De reacties zijn fantastisch: A Dutch wine? Wow, that is something... En ze vinden de wijn echt lekker en de moeite waard. Ineens ben ik de vertegenwoordigster van de Nederlandse wijnen ;-) Een slogan voor volgende keer bedenkt thomas Ungrad (@Thomasuw) van Unser Wein voor me: Get in touch with the Dutch...


Natuurlijk discussiëren we ook over serieuze zaken als wat is een wine blogger, hoe kunnen we er een boterham uit halen en wat is de toekomst van wijncommunicatie. En die discussie gaat morgen ongetwijfeld voort, als we de wijngebieden in gaan, meer gaan proeven, wijnmakers ontmoeten, en nog meer zullen bloggen en twitteren...

Wordt vervolgd.

Beste Fairtrade wijnen van Nederland

Afgelopen maandag organiseerden Stichting Max Havelaar en wijnportal By the Grape voor de tweede keer de verkiezing ‘Beste Fairtrade wijn van het jaar’. Deze vond plaats in het Tropenmuseum in Amsterdam. Door een gezelschap van importeurs, wijnhandelaars en wijnschrijvers werden in totaal 56 wijnen met het Max Havelaar-keurmerk ‘blind’ geproefd. In de categorieën rood, wit en rosé kwamen de Zuid-Afrikaanse wijnen als winnaars naar voren. De prijs voor ‘beste nieuwkomer’ ging naar de Argentijnse Solombra Malbec Reserva.

Stijgende kwaliteit
Zelf mocht ik ook dit jaar weer deelnemen aan deze proeverij. Heel veel erover melden kan ik niet, aangezien we alle wijnen zoals gezegd blind proefden. Ook achteraf konden we niet meer nagaan wat we nu zelf van de winnende wijnen vonden. Eerlijk gezegd vind ik dat wel jammer.


De overall kwaliteit van de wijnen was naar mijn mening sinds vorig jaar zeker gestegen. Vooral tussen de witte wijnen zaten veel frisse, prettige, drinkbare wijnen. De rode daarentegen vielen ons niet echt mee – zo beluisterde ik ook om me heen bij medeproevers. Er zaten geen wijnen bij waarvan ik voor thuis nu een doosje zou aanschaffen. Neemt niet weg dat Fairtrade-wijnen wat betreft kwaliteit op de goede weg zijn, en dat stemt hoopvol voor de toekomst!

Persbericht
Uit het persbericht hieronder nog de resultaten van de proeverij.
Van de dertig rode wijnen werd de Zuid-Afrikaanse Cabernet Sauvignon van Koopmanskloof verkozen tot beste Fairtrade wijn in de categorie rood. De Cabernet Sauvignon is verkrijgbaar bij Coop, Boni, Deen en Jan Linders.


In de categorieën wit en rosé legden de Argentijnse en Chileense wijnen het net zoals vorig jaar af tegen de Zuid-Afrikaanse. De Chardonnay van Fair Trade Original kwam als winnaar uit de bus in de categorie wit. Hij is verkrijgbaar bij de Wereldwinkels. In de categorie rosé hield de winnaar van 2010 stand. De Balance Shiraz rosé werd opnieuw uitgeroepen tot beste Fairtrade rosé wijn en is verkrijgbaar bij HEMA.

Aan de bestaande categorieën rood, wit en rosé werd dit jaar de categorie van ‘beste nieuwkomer’ toegevoegd. In totaal werden zeventien nieuwe Fairtrade wijnen geproefd die binnenkort op de Nederlandse markt worden geïntroduceerd. De Argentijnse Solombra Malbec Reserva kwam als onbetwiste winnaar naar voren en is verkrijgbaar bij Albert Heijn.

Max Havelaar-keurmerk
Stichting Max Havelaar, de organisatie achter het keurmerk voor Fairtrade, en wijnportal By the Grape organiseerden de Fairtrade wijnverkiezing met als doel duurzame Fairtrade wijnen onder de aandacht te brengen bij consumenten en de handel. Het Max Havelaar keurmerk garandeert dat boerencoöperaties in ontwikkelingslanden onder goede handelsvoorwaarden directe toegang tot de westerse markt krijgen en dat zij voldoen aan strenge milieu-eisen. Doordat boeren een eerlijke prijs voor hun producten krijgen, kunnen zij zelf investeren in een betere en schonere toekomst.

Tentoonstelling 'Gelderland wijnland'

Met het kurken van een bijzondere Gelderse Cuvee, een blend van verschillende Gelderse rode wijnen, en het uitspreken van een korte speech opende Clemens Cornielje, Commissaris van de Koningin in Gelderland, op donderdag 23 september 2010 de nieuwe expositie Wijn en kunst uit Gelderland in het Nederlands Wijnmuseum.

Gelderland is een van de productiefste wijnprovincie's van Nederland. De wijnbouw is er de laatste jaren flink van de grond gekomen, zowel kwantitatief als kwalitatief. Bij de recente Nationale Wijnkeuring kwamen heel wat medailles in Gelderland terecht!
Tot nu toe waren er echter weinig gelegenheden en proeverijen waar je als consument een overzicht kon krijgen van al die steeds beter wordende Gelderse wijnen. Met de inrichting van de nieuwe tentoonstelling wordt gelukkig in die leemte voorzien. De tentoonstelling geeft namelijk een prachtig en informatief beeld van de wijnbouw in deze provincie. Veertien producenten zijn er vertegenwoordigd, elk met een serie flessen, mooi fotomateriaal en zaken als een oude wijnstronk, een bodemmonster of een vinificatievat. Uitgebreide teksten lichten de geschiedenis en de achtergrond van het wijndomein toe.

Tijdens de opening waren die wijnen ook te proeven en opnieuw was ik aangenaam verrast door de kwaliteit ervan. (Dat ben ik al de hele maand september, waarin ik diverse wijndomeinen in Nederland bezocht.) Bijvoorbeeld door de krachtige, prettige rosé van de Verenigde Achterhoekse wijnbouwers, Weerkomm'n 2008, of Eigenwijzewijn – Si Antonio 2008 (ook al een rosé) van Wijngaard Slingehorst. Dan was er onder andere de lekkere Linge Wit 2009 van het Betuws Wijndomein én de Kus van Thérèse Regent Barrique 2008 – zowaar een van de eerste wijnen van regent die ik lekker vond.

Het is te hopen dat dergelijke proeverijen vaker georganiseerd gaan worden in het Wijnmuseum. Dat geeft zo'n tentoonstelling absoluut een meerwaarde en biedt de kans liefhebbers te laten kennismaken met verschillende Nederlandse wijnen.

De tentoonstelling wordt gecomplementeerd door een aantal kunstwerken. Acht Gelderse kunstenaars van Atelier 23 lieten zich door het thema Gelderse wijn inspireren. Atelier 23 is een plek waar mensen met een beperking zichzelf kunnen ontwikkelen door bezig te zijn met kunst. Hun visie op wijn levert soms interessante resultaten.... ;-)

Het Nederlands Wijnmuseum, een initiatief van wijnhandel Robbers & van den Hoogen, is alleen op zaterdag geopend, van 11.00 tot 17.00. Groepen kunnen ook op andere dagen een afspraak maken.

Foodblogevent A la c'Arte: de samenvatting

Een idee hebben is natuurlijk leuk, maar het uitvoeren is nog veel spannender en leuker. Toen ik bij het Noordbrabants Museum opperde om een foodblogevent te organiseren rondom de tentoonstelling A la c'Arte. De kunst van het eten – Eten in de kunst had ik niet gedacht dat het zo'n succes zou worden. Alleen maar positieve reacties kreeg ik, zowel van binnen het museum als van de foodbloggers.

Eten is dan ook al eeuwenlang een geliefd thema in de kunst, en veel kunstenaars hebben eten en drinken, maaltijden en voedsel opgenomen in hun werken. Een van de belangrijkste sociale bezigheden is eten, vooral samen eten. Tijdens een maaltijd worden goede gesprekken gevoerd, komt het gezin samen, worden er verbintenissen gesmeed. Een goed glas wijn erbij helpt nogal eens de omgang met elkaar te versoepelen. Geen wonder dat het thema 'Eten in de kunst' zo aanspreekt.

De Nederlandse foodbloggers hebben op zeer diverse manier invulling gegeven aan de opdracht. Die luidde: bedenk een recept of verhaal bij een van de schilderijen, te zien in de tentoonstelling A la c'Arte in het Noordbrabants Museum. Op de website van het museum werden de schilderijen afgebeeld, allen uit de eigen collectie. Vanwege eventuele copyrights kon het foodblogevent geen gebruik maken van de schilderijen in bruikleen die op de tentoonstelling te zien zijn.

Sietske was de eerste die haar bijdrage publiceerde. Zij haalde herinneringen op aan haar studententijd, waarin een zure haring de katers verjoeg.

Edith bezocht samen met mij en Lizet de opening van de tentoonstelling, en liet zich inspireren door een 17e-eeuwse groentenmarkt. Zijn het nu kersen of tomaten?

Elisabeth, aan wie ik ook het stokje doorgeef voor het foodblogevent van oktober, besprak twee middeleeuwse prenten, de vette en de magere keuken. Heel toepasselijk voor een blog over afvallen!

Yvon vond het lastig, maar wist toch een lekker recept met citroenen te bedenken bij een schilderij van Jan Bogaerts,

Lizet kon geen genoeg krijgen van de tentoonstelling. Na de opening, waarop we samen uitgebreid diverse schilderijen becommentarieerden, schreef ze diverse stukjes. Maar haar officiële bijdrage betrof een schilderij uit de vaste opstelling van het museum. Ze gaf ons daarbij een recept om op zijn middeleeuws hardgekookte eieren klaar te maken.

Geweldig vond ik ook de bijdrage van Gabriella, die een 20ste eeuwse foto koos, en er een heerlijk recept voor varkensrollade bij bedacht. Die foto, Zeldzame mensen van Toon Michiels, is voor mij misschien wel een van de fascinerendste afbeeldingen van de tentoonstelling. Onvoorstelbaar dat mensen in de 20ste eeuw nog zo aten...

Ariane herdacht in onze gezamenlijke Herberg De Ketel en de Kurk haar oom Jan Wolf, voorzitter van Slow Food, die vorig jaar veel te vroeg overleed. Jan Wolf was van grote invloed op haar liefde voor koken en eten. Het schilderij dat haar inspireerde was een schilderij toegeschreven aan Jan Davidsz de Heem, dat uiteindelijk niet op de tentoonstelling te zien is. Maar daarom niet minder interessant. Zelf schreef ik er een artikel over in het tijdschrift Bouillon.

Femke van Excellent Eten liet zich ook door de citroenen van Jan Bogaerts inspireren. Haar borrelhapje ga ik zeker eens proberen.

Sabina tenslotte was de hekkensluiter vandaag: zij beloofde ons al eerder wilde zalm met citroen, en dat is het ook geworden. Vriend Udo, die Zuid-Afrikaanse wijnen van hoge kwaliteit importeert, adviseerde er zelfs een wijn bij. Yammie, yammie.

Om niet te vergeten: mijn eigen bijdrage gaat in op wijn, natuurlijk, en wel speciaal het drinkgerei dat op veel schilderijen is te zien. Ooit wil ik met al dat verschillende drinkgerei nog eens een (wijn)proeverij organiseren.

Alle deelnemers: geweldig dat jullie je lieten inspireren! Eten in de kunst weet in ieder geval veel los te maken. De toegangskaarten voor het museum komen snel naar jullie toe.

En Elisabeth, met veel plezier draag ik het stokje aan je over.

Supermarktwijn bij een topdiner

Het is af en toe wel goed even met je neus op de feiten gedrukt te worden. Het is natuurlijk leuk om regelmatig over speciale wijnen van bijzondere druiven van piepkleine wijnbedrijfjes te schrijven: lekker ambachtelijk, lekker pittoresk. Maar feit blijft dat het leeuwendeel van de wijn in Nederland via de supermarkten verkocht wordt, en daar komen geen kleine wijnboeren aan te pas. Om in de schappen van een supermarkt te staan, moet een wijnproducent volumes produceren: tienduizenden zo niet miljoenen flessen per jaar.

Berberana
Vorige week donderdag maakte ik in Restaurant Aan de Poel te Amstelveen kennis met de wijnen van het merk Berberana, verkrijgbaar bij AH. Berberana is onderdeel van het Spaanse United Wineries en is het grootste Spaanse wijnmerk in de Nederlandse supermarkten. Naast Berberana zijn ook merken als Marqués de Monistrol en Marqués de Griñón eigendom van United Wineries. Behalve in Nederland zijn de wijnen ook enorm populair in Engeland (en elders in Europa). In Spanje zelf behoort Berberana bovendien ook al tot de grootste spelers.

Aanwezig bij deze eerste Berberana Night waren vertegenwoordigers van de wijnpers, inclusief bloggers, vertegenwoordigers van Berberana en Melman Communications, en de Spaanse ambassadeur, dhr. Juan Prat y Coll, tegenover wie ik mocht plaatsnemen. De chef van Aan de Poel had voor de aanwezigen bij vijf verschillende Berberana-wijnen passende gerechten bereid, waarover ook de ambassadeur, een groot wijnkenner en -liefhebber, uitermate te spreken was.

Vijf wijnen
Op het terras, in de avondzon, werd als apéritief een Cava Brut geschonken van de traditionele drie druivenrassen. Daarbij werden radijsjes en witlofblaadjes in truffelcrème geserveerd. Die radijsjes waren niet aan te slepen... De eerste gang van het diner bestond uit stukjes tonijn op drie verschillende manier klaargemaakt, onder andere met sojasaus. Dit werd begeleid door een frisse, stevige rosé van garnacha en tempranillo, de Berberana Pink Dragon 2009 (€ 4,99). De rosé kon prima tegen het Oosterse smaakmakersgeweld op!

Pata negra met gepocheerd scharrelei en chorizo-crème was eveneens een topper, zeker met de Berberana Red Dragon 2008 (€ 4,99). Bij de Berberana Carta de Oro Crianza 2007 (€ 5,99) had de chef wilde eend gebraden, en bij een Reserva Carta de Oro 2005 (€ 8,99) Schotse runderlende klaargemaakt, met opperdoezen, krokante knoflook en ossenstaart. Vooral de laatste twee wijnen, beide Rioja Doca, zijn serieuze kwaliteitswijnen, in geur en smaak vrij klassiek, met aroma's van kersen en vanille. Ze ontvingen allebei een rijping op Amerikaans eik, maar niet (alleen) in nieuwe vaten.


Met beide benen op de grond
Wat me vooral op deze avond trof is het gemak waarmee de chefkok van een sterrenrestaurant een werkelijk subliem menu wist samen te stellen met wat we 'supermarktwijnen' noemen. Sommige wijnschrijvers, ikzelf incluis, doen daar regelmatig negatief over, over supermarktwijn, maar gelukkig is er dan zo'n diner waar je weer even met beide benen op de grond komt.

Het bedrijf Berberana bestaat al sinds 1877, en werd opgericht in Rioja Alta door Don Miquel Berberana. Zijn doel was goede wijn te produceren tegen een betaalbare prijs, een motto dat het bedrijf nog steeds hoog in het vaandel heeft, ook als onderdeel van United Wineries. De duurzaamheid in kwaliteit en prijs is dé grote kracht van Berberana geworden. En het moet gezegd: knap werk om miljoenen flessen voor die prijs met die kwaliteit op de markt te brengen, jaar na jaar.

Gelukkig wordt ook bij United Wineries steeds meer aan het milieu gedacht: er wordt gewerkt met lichtgewicht flessen en het papier van verpakking en etiketten is gerecycled.
United Wineries bezit eigen wijngaarden, maar koopt ook veel druiven, wijn en most in. Ruim 4000 leveranciers zijn betrokken bij het bedrijf. Daarnaast is er een experimentele wijngaard, zijn er bezoekerscentra, wordt er olijfolie, kaas en ham geproduceerd en bezit het bedrijf diverse luxe wijnhotels door heel Spanje. Niets geen kleine wijnboer dus, maar wel lekkere wijnen, tegen een zeer interessante prijs. Als ik even geen rosé of Spaans rood in huis meer heb en ik moet à la minute iets hebben, dan weet ik nu wat ik bij mijn AH moet gaan halen.

Onderste twee foto's via Melman Communications.

Vakantieboodschappen

Edith organiseert deze maand het foodblogevent, met als thema de vakantieboodschappen: wat nemen we mee naar huis vanuit onze vakantieadresjes. Even in het kort over het foodblogevent: iedere maand kiest een foodblogger een thema, waarover iedereen gevraagd wordt te schrijven op zijn of haar blog, of op Twitter soms ook. Aan het eind van de maand verzamelt de organisator van die maand alle bijdragen en maakt er een mooie samenvatting van. Dan wordt het stokje doorgegeven.

Kaas en worst
Wel, onze vakantieboodschappen zijn altijd heel divers. Ter plekke kopen we jam, honing, worst en kaas waarvan de restjes weer mee naar huis gaan. Bijvoorbeeld van die overheerlijke Comtékaas die ze in de Jura hebben, en die thuis zo lekker smaakt op een zout toastje. Comtéfabrieken zie je in de Jura werkelijk overal, en ook in de supermarkten kunnen je die enorme wielen van 30 tot 50 kilo bewonderen. De leeftijd van de kaas varieert van jong tot oud. Zelf ben ik dol op de wat oudere versies, vanaf 18 maanden rijping.

Wat er ook vaak mee terug gaat, is olijfolie. Dit jaar kochten we drie liter, in Les Vans in de Ardèche, bij een winkel gespecialiseerd in olijfolieproducten, van een lokale olijfoliemolen. Is 36 euro voor 3 liter veel? Ik weet het eigenlijk niet, maar het gaat ook om het idee, toch?

Kastanjejam
Dit jaar heb ik me tevens laten verleiden tot een potje kastanjejam, uit de Ardèche. Kastanjes waren zo ongeveer het brood van deze streek; vroeger werd er van alles van gemaakt, tot meel aan toe. Ik proefde de jam ter plekke al, en vond het helemaal niets op mijn brood. Ariane, de kok van de Herberg, was in ons gehuurde huis in de Ardèche op bezoek en nam de pot mee naar huis. Zij gaat er nu iets lekkers mee maken, en zal dat in de Herberg de Ketel en de Kurk presenteren (jawel, hij is weer open, na maanden dicht te zijn geweest. Gisteren maakten we al kruisbessenijs.)

Verder ging dit jaar Volvic mee, het water met een smaakje. Ik was andere jaren dol op de citroen, maar proefde vorig jaar in Zweden nog lekkerder bronwater met een smaakt: Ramlösa. Helaas nergens te krijgen in Nederland. Dit jaar viel Volvic iets tegen, te zoet geworden, leek het wel.


Wijn, wijn, wijn
Maar onze echte vakantieboodschappen, dat zijn natuurlijk al die flessen wijn. Wat we daarmee doen? Eerst naar huis zien te krijgen (wat altijd veel van mijn inpakkunsten vergt), dan uitpakken, netjes opstellen en fotograferen. Dat doen we al jaren en jaren. Dan inschrijven in onze wijndatabase en vervolgens lekker opdrinken. We kopen ook altijd zoete dessertwijnen, en daarvan ligt de onderste plank van onze wijnkast nu goed vol. We hebben de neiging ze pas jaren later open te maken.

Dit jaar kochten we vin jaune, vin de paille en macvin, de bekende Jura-specialiteiten, samen met een aantal andere Jurawijnen. We bezochten twee producenten in de Jura, en daarna nog twee producenten in de Ardèche, waar we ook weer lekker insloegen. Vakantieboodschappen: wat mij betreft een van de leukste aspecten van op vakantie gaan!

Wijnwebwinkelgids

Gisteren viel hij in de bus, de najaarsaanbieding van MM Boeken. Zo gaat het dus worden, als ik alles geschreven heb!

Het verhaal van een getroffen wijnboer

Via Facebook maakte ik recent kennis met Ben van der Velden, schrijver van het boek Casanova's Plumpudding en oud-journalist voor het NRC Handelsblad. Ben vertelde me over wijnboer Paolo Orlandi, in Piemonte, die prachtige wijnen maakt, maar ze vanwege de economische crisis niet meer kwijt kan aan zijn afnemers. Ben mailde mij in juni: "Ik kom al enkele jaren bij Paolo Orlandi, in de buurt van Roddi, bij het stadje Alba. Dan proeven we samen op zijn terras met uitzicht op de wijngaarden en de hazelaars. Toen ik twee weken geleden bij Orlandi kwam, was hij diep in de put. Als gevolg van de economische crisis zijn al zijn exportcontracten naar Noord-Europa en de VS geannuleerd. Nu moet hij kostte wat het kost zijn kelder leeg krijgen. Hij gaf mij zijn volle Barbera d'Alba 2007 mee voor 3,50 euro per fles. Deze kleine zelfstandige wijnboer heeft geen grote financierders achter zich, en kan zo'n crisis niet lang uitzingen."

Rond de vorige eeuwwisseling besloten Orlandi en zijn vrouw een oud vervallen familiebezit op te knappen, er gastenkamers te bouwen en wijn te gaan maken. Al snel draaide agriturismo Il Cavagnin goed. Bovendien werden de wijnen van Azienda Agricola La Cà, Orlandi's wijngoed, prima ontvangen. Maar dat een start als wijnboer niet altijd loopt zoals gepland en dat het leven in de wijnwereld niet altijd zo rooskleurig is als wel wordt voorgeschoteld, illustreert Orlandi's verhaal. De economische crisis sloeg toe en noodgedwongen verkoopt Orlandi zijn flessen voor een habbekrats.
Geïntrigeerd besloot ik Orlandi via e-mail te interviewen, om meer te horen over zijn problemen met de afzet. Hieronder zijn verhaal, in eigen woorden.


"My parents and grandparents were not vinegrowers. They owned some estates near the city of Alba, in Southern Piedmonte, but they did not make wine. For me, however, wine producing is a family business. In fact, my wife and I began to cultivate a small vineyard of 1 hectare in the year 2000. Later, we enlarged our property; now we own some 3,5 hectares of vineyards. It has been demanding work, of choosing hillsides and exposures, and of selecting soils and vines too.

The vineyards are spread over 1.5 hectare near the city of Alba and 2 hectare a near the village of Barolo, where they make Barolo, a famous wine all over the world. We grow no other crops but grapes. We have some more land, but we will not plant it with vines yet.

Piemontese wines
We make four kinds of typical Piedmontese wines: Dolcetto, Barbera, Nebbiolo and last but not least Barolo. My work is my passion. Only excellent vineyards give excellent wines, of course! So, when we began to renovate and enlarge the vineyards on our property, we did not waste some old vines – about 6000 sqm – that have been growing from 1960 on a hill just on the side of our winery in Roddi. We pick excellent grapes from this vineyard, which has a very low yield (6000 kg per hectare). All my wines destify both of the enviroment and the personality of the wine maker.

I think Piedmonte is one of the best areas in the world to produce outstanding wines, thanks to its climate, and the soil, and the wine producers’ know-how – in one word, thanks to its terroir.



My production is only 8500 bottles per year, but it’s difficult for me to sell all of them! Production is equally splitted among the wines – 2500 bottles each for Dolcetto and Barbera and Nebbiolo and only 1000 bottles for Barolo.

Steep drop in demand
Selling my bottles abroad is very difficult at the moment. In 2009, I sold a few hundred bottles in Northern Europe. Because of a steep drop in demand, I can’t sell them any more. The reasons for the drop in demand are, I think, threefold:
- my winery is not well-known neither in Italy nor abroad, because I am a relative newcomer;
- there are a lot of competitors that have entered the market many years ago;
- due to the world economic crisis wine merchants sell less bottles to consumers now than they did some years ago.

I’ve already made several attempts to sell my bottles in the USA and in Canada. But my winery is not well known by traders as well as the start-up charges are very high. So, in spite of all my efforts, I don’t succeed in selling wine in Northern America.

Selling inside of Italy is less difficult. I sold several hundred bottles here, in Piedmonte, and in some other Italian regions. My customers are both private people and tourists that appreciate very much fine wines having a high standard of quality without compromises. It is hard for me to sell in shops, to get the wine merchants (either retailers or wholesailers) to purchase my bottles – I think just because my winery is not well known as well as there is a lot of competitors in Italian wine market.


Stocks are piling up
And so the stocks are piling up in my cellar and I do not have enough space for the coming harvest. Next Autumn, I will be compelled to sell my grapes to some wholesalers and not to produce wine this year. On the other side, both in Northern and in Southern Piedmont, some small wine producers have given up cultivating their vineyards – they are going to rent out their small properties or are compelled to transfer their vineyards to big landowners. Many people say that, for Italian agriculture and viticulture, this crisis is the worst one after the World War II. And we don’t know whether and when it will come to an end."

Paolo Orlandi, Azienda Agricola La Cà
Località Ravinali 25 - 12060 Roddi CN - Italy

World Synchronized Tasting: Sud de France-wines

A synchronized world-wide tasting, of wines from the south of France. What an interesting initiative of the promoting body of wines from Languedoc-Roussillon, Sud de France. I received my invitation to participate nearly two months ago, and was very honoured. My blog is read internationally! Always nice to find out.

Synchronized in this case means that 90 bloggers and journalists publish their articles about the selected wines on the same day and time: Monday June 21st, 11 am.
I tasted my wines over the course of several weeks, mostly with a meal. That way, you get a better impression of a wine's possibilities than tasting it by itself.

Sparkling
Three weeks ago I received a big carton with five intriguing bottles of wine. Four were new to me, but the Grande Cuvée 1531, Crémant de Limoux Brut from Sieur d'Arques was not. Only a couple of weeks earlier we finished a bottle. We tried the new sample bottle for the synchronized tasting last week: fresh, lots of sweet apple scents, a hint of citrus in the nose. On the palate an easy-going, not to difficult wine, with not too aggressive bubbles, slight notes of yeast and a little bit too much residual sugar for my taste. But with only 12% alcohol a good wine to enjoy during the week, when work starts early again the next day.

Why a synchronized tasting, you may wonder? Sud de France, the umbrella brand for wine and food products from Languedoc-Roussillon, is celebrating its fourth anniversary. With the Sud de France brand, wines and food of the South of France are becoming more and more visible throughout the world. And with reason, because the quality is mostly very good.


Red
The red wine included in the carton, Dromadaire 30670 from 2006, a vin de pays, or better, IGP (Indication Géographique Protégée), went with me to a BBQ with knowledgeable wine friends. And we all agreed: this is a very good example of what a red Languedoc wine should be. A blend of syrah and grenache, with lots of forest fruit in the nose and on the palate. Someone even compared the nose to Forest Fruit Tea, which I considered a very nice description. Easy to drink, but with enough complexity to please also the more advanced wine lover. Tannins and fruit are balanced very well, and the sun is coming through with every sip, without the wine becoming too jammy or overripe. Just lovely!

White
Red wines make up 69% of the production in Languedoc-Roussillon, followed by rosé at 18% and white at 13%. Red grape varieties include local ones like syrah, grenache, carignan, mourvèdre, but also pinot noir and cabernet sauvignon. For white wines, the local grapes have stiff competition from chardonnay and sauvignon blanc. The Cigalus 2008 by Gerard Bertrand is mostly made up of chardonnay, while viognier and sauvignon blanc give very nice 'extras' to the wine. We tried the wine with an adapted kedgeree: rice, smoked mackerel, boiled egg and Indian spices. And the combination was extremely good! Light yellow in the glass, tropical fruit and citrus on the nose and on the palate fresh acidity mixed with tropical fruit, lemon, vanilla. Complex and exciting, with a good finish.

Rosé
Languedoc-Roussillon is a very popular holiday area. The sun, the landscape, the wines, the Mediterranean, picturesque harbours and worldly resorts all add to the attraction. Very popular on the campsites and terrasses is of course rosé. The Fruité Catalan which was included in the box was a nice, fruity and well-structured rosé, but not too memorable. Luckily there was almost no residual sugar, so it's a good wine for parties and picknicks.

Sweet
The last bottle to taste was the sweet wine, Mas de Madame 2006, Muscat de Frontignan. Sweet wines, or vins doux naturels as this type is called in French, are not only drunk with desserts, as we do in The Netherlands, but also as an aperitif, lightly chilled of course. The wine is made from the grape variety Muscat à Petit Grains; the maximum yield per hectare is 28 hl for Muscat de Frontignan. During fermentation of the must, the winemaker adds alcohol to the grape juice, halting the transformation of sugar into alcohol and thus retaining some of the fruit's natural sweetness.
We tasted our bottle of Mas de Madame with fresh raspberries from the garden, strawberries and ice cream. This wine disappointed us: although it smelled intriguing, with hints of basil and cloves, and not too sweet, on the palate it turned out to be uninteresting, just sugar and alcohol. The wine lacked a balancing acidity and had no after-taste whatsoever. A sad ending of the Sud de France tasting. But on the positive side: we have discovered two new wines to remember: Dromadaire 30670 and Cigalus!

Ondersteun de bubbelpetitie

Dagje alcoholvrij

Helaas, er zijn van die dagen dat het echt alcoholvrij moet zijn voor mij. Balen, maar je went er (langzaam) aan. Alleen, als zo'n dag samenvalt met je trouwdag, is het wel dubbel balen. Zo niet dit jaar! Wij hadden bij toeval twee flessen alcoholvrije wijn in huis, van Domaine de Fleur: Sparkling Rosé en Vita Nova Sparkling Secco. Toegezonden door de eigenaren van Domaine de Fleur, als proefflessen.

Nu zijn we in het verleden wel eens heel onaardig geweest over alcoholvrije en alcoholarme wijnen. Die arme Ilja beeft er nog van, misschien wel ;-) Maar gelukkig, de ontwikkelingen gaan verder. Alcoholvrije wijnen ontwikkelen zich, wij ontwikkelen mee. En als zelfs Nico zegt dat hij van de Sparkling Rosé wel een doos in huis wil hebben, dan is er toch echt iets aan de hand! Beide mousserende wijnen smaakten ons uitstekend! Vooral de Vita Nova Secco had voor mij een goed 'wijnig' karakter, al was de mousse iets agressief en waren de zuren wat aan de hoge kant. Maar dat was wel verfrissend. Vita Nova Secco is gemaakt van biologisch geteelde sauvignon blanc en semillon uit Bordeaux.

De Sparkling Rosé, gemaakt van sauvignon blanc en semillon, met daaraan toegevoegd een vleugje merlot en cabernet sauvignon, had een tikje meer een frisdrankkarakter, of misschien wel wat kriekenbier-achtigs. Maar met dit voordeel: geen spoortje suiker, alleen fruitigheid!. Voor het eerst ben ik zo'n alcoholvrije dag een stuk minder chagrijnig doorgekomen ;-)

Domaine de Fleur is een Nederlands wijnlabel voor alcoholvrije wijnen en levert aan zowel consumenten als zakelijke grootafnemers (wellness- & congrescentra, horeca, slijterijen, detailhandel gespecialiseerd in delicatessen en supermarkten) en groothandels.

Samen met internationale wijnkenners selecteert Domaine de Fleur goede wijnen uit landen als Frankrijk, Italië en Duitsland. Volgens oprichter Alexander Nijeboer, in een interview , is het voor de smaak van alcoholvrije wijnen echt nodig de betere categorieën te nemen, 'anders blijft er een waterige substantie over'.
Deze wijnen worden gedealcoholiseerd volgens een in 1908 in Duitsland gepatenteerd proces. Deze techniek is sindsdien sterk geëvolueerd tot een high-tech destillatieproces waarbij de wijnen onder vacuüm tot maximaal 28°C worden verwarmd. Tijdens dit proces worden de alcohol en de andere aromahoudende bestanddelen van de wijn van elkaar gescheiden. Volgens Europese wetgeving mogen alcoholvrije wijnen maximaal 0,5% alcohol bevatten. De alcoholvrije wijnen van Domaine de Fleur bevatten 0,3 tot 0,5% alcohol.

Die bestelling is de deur uit – naast Sparkling Rosé bestelde ik ook een proefpakket stille wijnen. Ik ben erg benieuwd hoe die uitpakken!