Service bij Frascati

Het eerste meiweekend was het weer tijd voor een weekendje zeilen, opnieuw vanuit Willemstad. Een van de leukste aspecten aan zo'n kort verblijf in eigen land is voor mij het uit eten gaan, en dat kan in Willemstad gelukkig uitstekend. Opnieuw aten we bij Frascati, en opnieuw hebben we genoten. Uitstekende kreeft, verse oesters, mooie desserts.
Wat mij het meest opviel dit keer was de prima service én de uiterst decoratieve wand met wijnflessen (vorige keer aten we buiten, op het terras).

Over die prima service het volgende: met vier volwassenen ergens uit eten gaan nodigt al gauw uit tot een tweede fles van dezelfde wijn. We hadden gekozen voor een simpele, maar lekker frisse Sauvignon Blanc uit Rueda, van Marqués de Riscal. De eerste fles werd netjes te proeven aangeboden, zoals het hoort en bijna overal wel gebeurt. Maar wat een verrassing toen ook de tweede fles te proeven werd aangeboden, mét speciaal een schoon proefglas erbij. Dat hadden we onlangs in een Utrechts restaurant wel verkeerd zien gaan....
Prima, Frascati, zo hoort het... En voor wie het punt even mist: ook de tweede fles kan - helaas nog steeds - gekurkt zijn!

Glas, glas en nog eens glas

Glas is op meer dan één manier recyclebaar: gewoon, door het een tweede leven te geven bij een volgende eigenaar of met een nieuwe toepassing, én door omsmelting tot nieuwe voorwerpen.
Over dit laatste gaat een vrolijk filmpje van Hank the Glass Bottle. Hank is zijn leven - heel toepasselijk natuurlijk - begonnen als wijnfles, heeft de alcohol enige tijd afgezworen, maar is later toch weer aan de wijn gegaan. En Hank heeft een missie: je hoort en leest er alles over in het filmpje en de informatie eromheen.
Het is te groot voor dit blog, maar je vindt het op YouTube en op site van de Friends of Glass.


Dat andere tweede leven trof je vorige week donderdag weer door het hele land aan. Het leuke van veel rommelmarkten voor mij is niet alleen de grote hoeveelheid boeken, maar ook de stapels afgedankt glaswerk. Bijna iedere verkoper op een vrijmarkt of kinderbraderie heeft wel een paar oude wijn- of bierglazen, een leuk flesje of een glazen vaas staan. Ik móet altijd even snuffelen, op zoek naar die ene vondst. Soms heb ik geluk, soms ook niet. Dit jaar was de glasoogst 0, maar dat werd weer vergoed door de bowlschaaltjes van Lizet.

Het ziekenhuis en de supermarkt

We doen het zelden, maar nood breekt wet: in een hypermarché in Beaune kocht ik onlangs een fles duurdere wijn. Om zonder fles mooie rode Bourgogne naar huis te gaan, kon ik niet over mijn hart verkrijgen. Er moest toch iets mee voor die arme thuisblijver... Maar daar sta je dan om 08.30 uur tussen de wijnschappen, en je moet iets kiezen. Geen Guide Hachette bij je en het komt nu aan op parate kennis. Nu is dat voor de Bourgogne knap lastig, omdat er zoveel verschillende appellations met grote namen zijn, maar waar de producent dan meestal toch weer meer zegt dan de herkomst.

De vorige dag had ik het beroemde Hôtel Dieu bezocht, oorspronkelijke vestiging en onderdeel van het nog steeds bestaande ziekenhuis Hospices de Beaune, dus daar moest het dan maar een wijn van worden. De wijnen staan goed bekend, volgens mij. Nu is het met die Hospices de Beaune-wijnen eigenlijk nog ingewikkelder, bleek me later. Het ziekenhuis bezit al sinds eeuwen wijngaarden in diverse topappellations. Een wijnmaker in dienst van de instelling maakt jaarlijks de wijnen van al die verschillende bezittingen. Vervolgens worden die jonge wijnen in november van het oogstjaar geveild, en de kopers zorgen vervolgens voor de opvoeding van de wijn. Zij maken de keuzes omtrent de vaten, het oversteken, het filteren etc..... Gelukkig worden de opvoeders ook op het etiket vermeld, zodat de consument in ieder geval kan nagaan of hem de stijl van dat opvoedende huis bevalt (als je daar verstand van hebt).
Die veilig is een van de hoogtepunten van het wijnjaar in de Bourgogne, zo niet van Frankrijk. Toute la France viniviticole is daar aanwezig, en de opbrengsten van de veiling gaan naar de exploitatie van het ziekenhuis.

Om een lang verhaal kort te maken: na enig gedrentel tussen de wijnschappen van de Carrefour ging een fles Hospices de Beaune Pommard 2006 Cuvée Suzanne Chaudron mee naar huis, opgevoed door het bekende huis Reine Pédauque. Prijs € 37,00. De fles ligt inmiddels veilig in de wijnkast, om over zo'n jaar of vier, vijf misschien eens open te gaan..... (advies van Hugh Johnson, Wijngids 2009).

Palmares Féminalise

De palmares voor de geproefde wijnen op Féminalise zijn bekend. Een snelle blik leert me dat Château de Durette twee maal in de prijzen is gevallen: een bronzen medaille voor de Julienas 2008 en een zilveren voor de Régnié Vieilles Vignes 2008. Gefeliciteerd, Catherine!

Tevens valt mijn oog op een oude bekende: Domaine des Marrans van de familie Mélinand heeft een gouden medaille ontvangen voor de Chiroubles 2007. Ik heb hem recent thuis op: erg verdiend!

Wat betreft de Elzasser wijnen die ik zelf geproefd heb: voor zover ik kan nagaan, heeft mijn topper, de Gewurztraminer Grand Cru Goldert Moelleux 2005, een gouden medaille ontvangen. Hij is van Ernst Burn, La Chapelle - Clos St. Imer in Gueberschwir. Tenminste, als er niet meer Grand Cru Golderts 2005 hebben meegedaan. Hetzelfde geldt voor de Grand Cru Froehn Moelleux 2007, ook Gewurztraminer, van Jean Becker uit Zellenberg. Als ik zelf de uitslagen in de bus heb ontvangen, misschien nog wat meer informatie hierover.

Nieuwe ontdekkingen voor alledag

Het was weer even doorwerken, maar het is me gelukt: op de recente voorjaars- proeverij van Van Wageningen en de Lange stonden 84 wijnen. 54 ervan heb ik geproefd, waarbij ik slechts bij twee wijnen een slok heb genomen. Ik kwam fitter uit deze proeverij dan uit menig andere! Ik had deze proeverij dan ook behandeld als een voorbereiding op mijn volgende proefexamen ;-) En denk nou niet dat ik gespuugd heb vanwege de kwaliteit van de wijnen, integendeel. Nico en ik hebben weer een aantal fraaie ontdekkingen gedaan; sommige zullen onze huiswijnvoorraad gaan aanvullen. Over de geweldig Brouilly Les Terres Bleues, de prachtige madera Single Harvest 1995 van Henriques & Henriques en de prettige Chianti Fontello kom ik nog wel eens te spreken. Hieronder drie korte signalementen van wijnen voor alledag.

• Domaine de Blanville 2008, Vin de Pays d'Oc, wit & rosé. De witte moet wat sauvignon bevatten, naar ons oordeel, naast waarschijnlijk een blend met andere druiven. Het leverde een aangenaam milde wijn, met in de geur wat zacht wit fruit. Heel prettig als de buren, je ouders, of vrienden zomaar plotseling voor de deur staan, en ook nog eens prettig geprijsd: € 4,95. De rosé vonden we nog een slagje beter: fris en opwekkend, uitstekend om mee neer te ploffen na een dag blogjes schrijven of gewoon werken... Ook hier geen informatie over druiven op de fles, maar grenache zal er zeker in zitten, vermoed ik. Prijs eveneens
  € 4,95.

• LaVilla Real, Tempranillo/Syrah 2008, van Bodegas La Remediadora uit La Mancha. Een uitstekende vertegenwoordiger van dit gebied, dat volgens alle bladen en berichten enorm in de lift zit. Dankzij moderne technieken kunnen ze in dat bloedhete stukje Spanje steeds betere wijnen maken. Het fruit spoot eruit, uit deze wijn, waarbij hij ook nog voldoende zeggingskracht had om een aardig stukje vlees aan te kunnen. Uitstekend voor de barbecue, maar ook goed zomaar, of voor die eerder genoemde buren, ouders en vrienden die plotseling langskomen en rood willen.... Prijs € 5,15.

Liever Liversan

Een bekend Nederlands wijntijdschrift plaatste op het omslag van het eerste nummer van dit jaar de kop 'Terugkeer naar Bordeaux'. Het bijbehorende artikel begon met de vraag 'Bordeaux ... is dat niet hopeloos uit?' Gelukkig was de vraag rhetorisch en ging het artikel op een positieve noot verder: 'de streek toont een verrassende dynamiek en er gebeurt van alles.'

De afgelopen jaren zijn er in de wijnpers (Nederlandstalig en Engelstalig) regelmatig artikelen te vinden waarin de schrijver zijn/haar twijfels uit over de kwaliteit van wijnen uit de Bordeaux-streek, hun concurrentiepositie ten opzicht van vergelijkbare wijnen uit andere landen, al dan niet in Europa, of de alsmaar oplopende bedragen die wijnliefhebbers moeten betalen voor de betere Bordeaux-wijnen. Het lijkt onderdeel uit te maken van een meerjarige cyclus: een bepaalde periode is Bordeaux uit de gratie en een paar jaar later worden Bordeaux-wijnen weer 'herontdekt'.

In onze wijnvoorraad zijn (rode) wijnen uit de Bordeaux al ruim twintig jaar niet meer weg te denken. Op de eerste plaats omdat ik een francofiel ben, ook op wijngebied. Op de tweede plaats omdat deze wijnen – in ieder geval de betere – zo ontzettend mooi worden als je ze de kans geeft te rijpen.

Recent hadden we zin in eenvoudig, maar lekker eten: een stevig stuk lamsbout in de oven, met rozemarijn en knoflook (kijk in Jamie Oliver's The Naked Chef als je wilt weten hoe je dat klaarmaakt). De wijnkeuze viel die avond op de Château Liversan 2000 (Haut-Médoc), van de wijnen in de wijnkast op dat moment de oudste en volgens Hugh Jonhson's Wijngids 2009 een wijn die dit jaar moet worden gedronken. We werden niet teleurgesteld: een fraai gerijpte wijn, uitstekend op dronk, mooie helderrode kleur zonder oranjebruin randje, bijna fruitig als een mooie bourgogne en erg elegant.

Als ze jong zijn, zijn wijnen als deze diepviolet, soms bijna inktzwart van kleur, en staan de tannines nadrukkelijk op de voorgrond – eigenlijk niet om te drinken. Maar laat ze een aantal jaren liggen en je hebt een ideale begeleider voor gebraden lamsbout of rundvlees. Je moet natuurlijk wel geduld kunnen opbrengen en ze niet vroegtijdig ontkurken!

Bag-in-box: voor en tegen

Recent woedde op Foodlog een discussie over de voor- en nadelen van een bag-in-box. Zo'n doos waarin een zak van kunststof zit waarin wijn aangeboden wordt. Je tapt de wijn door middel van een kraantje aan de zak.

Genoemde voordelen van de bag-in-box, of bib, waren:
- wijn blijft langer houdbaar omdat er geen lucht bij komt;
- bib is milieuvriendelijker dan glazen fles;
- wijn in bib is goedkoper.

Tijdens de discussie heb ik mijn voorkeur voor de glazen fles verdedigd, al betekent dat helemaal niet dat ik tegen bag-in-box ben. Een bag-in-box kan handig zijn op feesten, bij openluchtbijeenkomsten als de familiebarbecue etc... Er zijn alleen een aantal nadelen aan bib die mij toch voornamelijk voor de glazen fles doen kiezen. En hang me niet op aan de volgorde van de argumenten. Daar zit geen rangorde in!

- Een bib is onhandig in de ijskast. Ze passen er wel in, maar nemen veel ruimte in. De kleinste bevat namelijk toch altijd nog drie liter wijn, of het equivalent van vier flessen. Dat brengt mij bij mijn volgende bezwaar.

- Ik heb helemaal geen zin om dagen achter elkaar dezelfde wijn te drinken. Ik wil iets pittig roods bij de gegrilde worstjes, iets wits bij de asperges, een mooie pinot noir bij mijn Bourgondische stoofschotel, een glaasje rosé in de tuin en cava de volgende dag als de buren langskomen. Dan zou ik dus al vier pakken open hebben, plus nog een fles bubbels. Waar laat ik al die open pakken? Want die drink ik samen met Nico niet in een dag (niet eens in twee) op. Blijft wel goed, zeggen de voorstanders, maar mijn ervaringen (ik geef toe: n=1) zijn negatief. Een geopende rosé in Vindicube vond ik na vier dagen niet meer lekker, vlak.

- Komen we bij de milieu-aspecten: niemand heeft me nog kunnen vertellen wat de energiebalans van beide verpakkingsmaterialen is. Glas is volledig recyclebaar, maar dat kost veel energie (hete ovens). Het papier van de bib is recyclebaar, maar is de kunststof zak dat ook? Of breekt die helemaal af? Geen idee, en de specialisten werden het niet eens op Foodlog.

- Komt verder nog bij: wie zegt mij dat kunststof dat langere tijd met een zure vloeistof als wijn in contact staat, daar geen stoffen aan afgeeft? Van glas weet ik zeker dat dat niet zo is.
Argumenten als dat een mens al jaren voedingsmiddelen (melk bijvoorbeeld) uit pakken nuttigt, veeg ik onder de tafel. Dat zijn namelijk meestal voedingsmiddelen die er niet langer dan een paar dagen in doorbrengen (tenminste, dat is meestal wel de bedoeling).

- Wijn in bib is goedkoper, ja dat wel. En het is ook goedkoper voor de producent: scheelt dure kurk, dure fles, duurder transport. Maar tot nu toe worden ook alleen de minste kwaliteiten wijn in bib aangeboden. De kwaliteit stijgt en schijnt zelfs goed te zijn in landen als Frankrijk en Spanje, maar de Swartland Cape Red die AH in bib heeft, wil ik toch echt niet drinken. Totdat de wijnen in Nederland in bib van hogere kwaliteit worden, zal ik dus niet experimenteren. Misschien straks, op vakantie in Zweden.....

- En ik vind een fles gewoon mooier! Ik ben dol op flesjes en potjes van glas, hergebruik regelmatig glas als vaasje, voorraadpotje of waxinelichthouder. Een glazen fles wijn op tafel, met mooi etiket, staat uitstekend, naar mijn idee. Tuurlijk, je kunt de wijn uit bib in een karaf tappen (komt hij toch weer in glas...), maar heb je wel eens een karaf moeten afwassen? Lastig hoor ;-)

Samenvattend: ik kies voorlopig voor een glazen fles wijn van 0,75 cl, om esthetische, culinaire en emotionele redenen en omdat de hoeveelheid wijn in een fles precies goed is voor twee personen. En zolang de milieu-aspecten niet opgehelderd zijn (ik zal me verder verdiepen, beloofd), blijf ik kiezen voor inert, schoon, recyclebaar glas!

Tot slot, voor de liefhebber: ook in de VS is de bag-in-box in opkomst. Men schijnt er over de vooroordelen heen te komen. Nu ik nog ;-)