Henry of Pelham

Vakanties leveren niet alleen een aanvulling van de eigen wijnvoorraad op: ook vrienden komen thuis van interessante bestemmingen met mooie flessen wijn. Goede vrienden van ons hebben een aantal weken in Canada doorgebracht. Trouwe leerlingen als zij van ons zijn, hebben ze natuurlijk diverse wijnproducenten bezocht, waaronder Henry of Pelham op het Niagara Peninsula, vlak bij de beroemde Niagara-watervallen.

Afgelopen zondag mochten we meegenieten van een flesje zelfgeïmporteerde icewine van dit bedrijf, Riesling 2004. Bij eigengemaakte honing-perziktaart en dito frambozenijs (gemaakt van de laatste eigenhandig geplukte frambozen van Raspberry Maxx) was het weer genieten met een grote G! De icewine was nog jong en kan zeker nog een groot aantal jaren blijven liggen. Maar ook in zijn jeugd was hij een niet te versmaden ervaring.
Ik vind het altijd lastig een icewine te beschrijven. Ze zijn vaak enorm complex omdat zowel in geur als smaak veel indrukken op je af komen. Maar het idee van gekonfijt citrusfruit is blijven hangen: sinaasappel en grapefruit bijvoorbeeld. De wijn had ook frisse zuren, veel restzoet (224 gr. per liter), en was perfect in balans, precies zoals een icewine hoort te zijn. Het alcoholpercentage was slechts 10%. De druiven voor deze wijn werden geoogst op 19, 20 en 24 december en 15, 16 en 17 januari bij temperaturen van -8 tot -13 °C. Voorafgaand aan het oogsten werden alle door botrytis cinerea (noble rot, pourriture noble) aangetaste druiven verwijderd. Volgens de wijnmaker komt dit de houdbaarheid van de wijn ten goede. Gisting gebeurde in roestvrijstalen tanks. En dat alles wordt verkocht in flesjes van 375 ml met een prijs van $ 54,95 (€ 38,67) op het domein. Dit waren dan ook weer heerlijke, maar kostbare slokjes. In Nederland worden de wijnen van Henry Pelham door de Canadian Wine Connection geïmporteerd.

De Family Estate Henry of Pelham is genoemd naar een 19e-eeuwse voorvader van de eigenaren. Deze Henry Smith exploiteerde in de buurtschap Pelham, op een kruising van tolwegen, een herberg. Deze herberg bestaat nog steeds en maakt deel uit van de 'winery'. Ondanks de lange familiegeschiedenis is het een jong bedrijf; de eerste oogst was in 1988. Anno 2006 staan drie broers Specks aan het hoofd van de firma, die opgebouwd is door hun ouders.

Op de website is veel interessants over het bedrijf te lezen, onder andere dat er maar eens meewarig werd gekeken door naburige wijnproducenten toen de Specks in 1984 besloten druivenrassen als concord en niagara te rooien en over te gaan op riesling en chardonnay. Inmiddels produceert het bedrijf alleen nog wijnen van 'Europese' viniferasoorten. Het motto van het bedrijf is Great wine is grown, not made. De omstandigheden in de wijngaard staan centraal voor de Specks; daar moeten de druiven op en top verzorgd worden om straks in de kelder zo 'natuurlijk' mogelijk verwerkt te worden. De Specks worden daarbij geholpen door de gunstige ligging van hun wijngaarden op de Short Hills Bench, 7 km zuidelijk van Lake Ontario. Bodem en klimaatomstandigheden zijn er ideaal en water is er in invloed dankzij diverse beekjes die van een hoger gelegen richel (Niagara Escarpment) het meer instromen.

Binnen de Canadese wijnwereld neemt het bedrijf een vooraanstaande plaats in: de Specks zijn bijvoorbeeld mede-initiatiefnemers van de Vintners Quality Association (VQA). Oudste broer Speck zit onder andere in het bestuur van deze organisatie, die voor de staat Ontario de 'appellations' reguleert. Verder serveert Air Canada wijnen van Henry of Pelham en heeft het bedrijf een exclusieve wijnclub. De leden daarvan zijn bijvoorbeeld eens per jaar welkom om een paar uur met de oogst te komen helpen (zij moeten hier zelfs voor betalen....).

Het zou mooi zijn als meer mensen in onze kennissenkring dit soort flessen meebrachten, dat zouden fantastische weekenden worden ;-) Hoeveel het je natuurlijk wel steeds moeilijker gemaakt wordt op vliegreizen een flesje mee te nemen. Onze vrienden waren net terug voordat de nieuwe regels voor vloeistoffen in de handbagage vanuit Londen door steeds meer vliegmaatschappijen werden overgenomen. Anders hadden wij misschien niet eens van deze heerlijke fles kunnen genieten. Jongens, bedankt!

Livia's Gold met een vleugje Nigella

Zoete wijnen, ik doe er een moord voor. Tenminste, 'goede' zoete wijnen. Ieder land heeft wel zijn eigen grote zoete wijnen. Denk aan Sauternes in Frankrijk, maar ook betaalbaardere wijnen als Beaumes de Venises (Rhône), Coteaux du Layon (Loire) of Selection des Grains Nobles (Elzas) drink ik graag. Denk ook aan de Beerenausleses en Trockenbeerenausleses van Oostenrijk en Duitsland, de Vin Santo van Italië etc...etc.. etc... Aan de top van al dat lekkers staat voor mij toch wel icewine. Of die nu uit Duitsland of Canada komt, je mag me ervoor wakker maken. Eerder deze week meldde ik dat ik zaterdag een icewine dronk, maar dat is niet correct. Hoewel Crown Bench Estate ook uitstekende ice-wijnen maakt, dronken we zaterdag een zoete wijn van Chardonnay-druiven die licht door botrytis aangetast waren.

Botrytis cinerea is een schimmel die vooral in vochtige dalen - zoals in het dal van de Ciron voor Sauternes - maar ook op diverse andere plekken in de wereld, de druiven aantast. Maar in het geval van deze schimmel vinden wijnboeren dat absoluut geen ramp. De schimmel zorgt er namelijk voor dat de druiven indrogen zonder helemaal weg te rotten. Door het indrogen nemen de suikergehaltes in de druiven fors toe, waardoor je een natuurlijk zoete wijn kunt maken.
De aangetaste druiven worden met de hand besje voor besje geoogst, waarna de schimmel ook nog een heel speciale geur en smaak aan de wijn meegeeft. Dat besje voor besje oogsten is één van de redenen waarom deze wijnen vrij duur zijn. Bovendien koop je ze meestal ook nog eens in flesjes van 375 of 500 ml. Met zijn vieren is dat als dessertwijn dan precies genoeg.

Crown Bench Estate is een klein wijndomein op het Niagaraschiereiland bij Lake Ontario in Canada. Op vakantie in dat gebied bezochten vrienden van ons de sympathieke eigenaren van het domein en besloten een aantal flessen mee naar Nederland te nemen. En wij waren weer zo gelukkig om voor de tweede keer (de eerste was de Henry Pelham Riesling Icewine) van zo'n heerlijk zelfgeïmporteerd flesje te mogen genieten.

De wijn die wij dronken, Beamsville Bench Livia's Gold 2003, had 10% alcohol, was verrassend romig, had veel fruit (papaya, vanille, abrikoos, beetje Nigella - de heren in het gezelschap waren op dreef ;-) ) en heel licht de geur van botrytis. Bovendien was er voldoende zuur om al dat zoet te compenseren en tot slot had de wijn een ongelooflijk lange nasmaak. Een wijn die met recht Livia's Goud genoemd mag worden, naar eigenaresse en wijnmaakster Livia Sipos.

We dronken Livia's Gold bij een amandelappeltaart naar een recept van Nigella Lawson. Vandaar de inspiratie van de heren.....
Volgens de makers van de wijn zou hij ook uitstekend smaken bij Chinese gerechten, romige soepen en pastagerechten en uiteraard foie gras (voor diegenen die dat nog wel eten). Vooral die combinatie met Chinese gerechten zou ik graag eens uitproberen.

De filosofie van Crown Bench Estate Winery staat mij erg aan: om een goede wijn te maken moet je goede kwaliteit druiven gebruiken. Er is geen andere mogelijkheid, aldus Livia Sipos en haar echtgenoot Peter Kocsis. Hoewel een wijnmaker die zijn vak verstaat van een slechte wijn een goede kan maken, kan van slechte wijn geen grote wijn gemaakt worden. "And no amount of marketing hoopla can elevate it. By combining the very best in terrain, viticultural practices, oneological stewardship and administration, the pillars of a quality winery will have been established."

Het is dat Canada niet naast de deur is, anders zou ik er zeker regelmatig naar toe reizen om wat zoet goud in te slaan. Nu moet ik het maar doen met de website, die overigens wel een aantal heel interessante recepten geeft. En toeval of niet, ze maken er ook verjus. Zo hoor je daar nooit over, nu komt het kort na elkaar diverse malen op mijn pad. Serendipiteit heet dat, meen ik.

Met dank aan Bart en Ariane voor het gebruik van de foto's.