Americana

Allereerst: ik had een proefnotitie van de Estancia Pinnacles 2002 Pinot Noir beloofd. Hier volgt íe dan.
Bij een coq au vin hoort natuurlijk een Bourgogne. Maar als je net een Amerikaanse Pinot Noir hebt gekregen, is het verleidelijk die open te maken bij dit typisch Franse gerecht.
Het viel ons niet tegen, eerlijk waar. We hebben nog wel wat goede Franse Pinot Noir’s liggen, maar ik moet zeggen, deze Amerikaanse mocht er ook wezen. Pinot Noir zoals Pinot Noir moet smaken. Prachtig rood fruit (kersen), elegant, geparfumeerd. Ook een lichte zweem van eiken, die minder werd naarmate de fles langer open was. Ik vond het niet hinderlijk, het was goed in balans met de wijn. Zeker prettig drinkbaar, fris, ook goed te drinken zonder begeleidende maaltijd. Konden we in Europa maar meer van deze Pinot Noirs krijgen! Hoewel… ik weet niet exact wat de prijs is geweest, maar als ik naar de andere wijnen op de website van Estancia kijk zal dat toch zeker zo’n 20 dollar zijn geweest. Niet goedkoop. Maar in Frankrijk heb je voor dit bedrag ook nauwelijks goede Bourgogne meer, helaas. De uitzonderingen natuurlijk daargelaten.

In Amerika zelf wordt het mogelijk makkelijker wijnen via internet te bestellen. Het Hooggerechtshof heeft op 16 mei jl. bepaald dat staten die wel directe verzending naar de wijndrinker binnen de staat toestaan, niet het recht hebben directe bestellingen van consumenten bij een wijnproducent buiten hun eigen staat te verbieden. Iemand in New York mocht tot voor kort alleen rechtstreeks wijn bestellen bij een wijnproducent uit eigen staat. Via internet een doosje uit Californië laten komen was onmogelijk. Deze staten moeten nu beslissen: of ze staan ook verzending van buiten de staat toe, of ze verbieden rechtstreekse verzendingen helemaal, zowel van binnen als van buiten de eigen staat. Er zijn op dit moment twaalf staten waar directe verzending van producent aan consument verboden is.
Rare jongens toch, die Amerikanen.