Een lesje van de keurmeester

Tijdens de opleiding tot vinoloog van de Wijnacademie leer ik wijnen beoordelen op geur, kleur en smaak. Uiteraard leren we ook welke fouten er in de wijn kunnen voorkomen en hoe die te ontdekken zijn. Wat we er niet bij verteld krijgen, is dat er in Nederland nog een heel ander circuit is waar ongelooflijk veel kennis over het beoordelen van wijn gebundeld is. Het lijkt er wel eens op of die twee circuits elkaar nauwelijks raken. Ik heb het dan over de Federatie voor Amateur Wijnmakers en
Bierbrouwers Gilden (FAWBG) en speciaal de keurmeesters van deze federatie. Deze keurmeesters ondergaan een gedegen training en keuren jaarlijks honderden wijnen van amateurwijnmakers (de bierbrouwers laat ik even voor wat ze zijn). Het gaat daarbij wel vaker om vruchtwijnen dan om wijnen van druiven, al komen deze zeker voor.

Gisteren maakte ik tijdens het wijnfeest van het Utrechts Wijnmakers- en Wijngaardeniersgilde kennis met één van deze keurmeesters. Onder toch wat vreemde omstandigheden moest hij deze natte zaterdag zijn werk doen: het keuren van een tiental vruchtenwijnen in de openlucht, onder een - soms druppende - haag van wijnranken en gestoord door vele langslopende bezoekers.
Bij een wijnkeuring door de FAWBG moet je je wijn inleveren in één van drie hoofdcategorieën: tafelwijn met een alcoholgehalte 9 – 12 vol.%, licht van smaak, bouquet en alcohol, met een korte afdronk of als socialwijn, alcoholgehalte 12 – 14 vol.%, voller van smaak, bouquet en alcohol, met een plezierige, niet te lange afdronk of als dessertwijn, alcoholgehalte 13 – 17 vol.%, vol tot zwaar van smaak, bouquet en alcohol, fruitig met een lange plezierige afdronk. Daarnaast zijn er nog wat speciale categorieën als mousserend, sherryachtig, mede etc... Op het begeleidende formulier moet je ook vermelden welke grondstoffen (fruit, bloesem etc....) gebruikt zijn. Het toevoegen aan wijn van alcohol, likeur, essences en kleurstoffen is verboden, al hoorde ik van de keurmeester dat het toch regelmatig geprobeerd wordt.

De ingediende wijnen gisteren hadden niet zo'n begeleidend formulier, maar bleken vooral tafelwijnen en socialwijnen te zijn. De keurmeesters moeten tijdens de keuring een heel formulier afwerken waarop beoordeeld wordt op zaken als alcoholgehalte, kleur, geur en smaak (hé, bekend rijtje....); bovendien wordt veel aandacht besteed aan mogelijke fouten. Je kunt je voorstellen dat wijnkeuren voor de FAWBG niet altijd een lolletje is. Eerlijk gezegd werd de keurmeester gisteren inderdaad niet vrolijk van de wijnen die de leden van het gilde hadden aangeboden. Na afloop van zijn keuring maakte ik verder kennis en ik mocht wat wijnen mee naproeven. Ook ik werd er niet echt vrolijk van, maar als vergoelijking kan ik zeggen dat het UWWG nog erg jong is, en dat alle begin moeilijk is. Zeker als je thuis onder minder optimale omstandigheden wijn wilt maken.

Het kleine proeverijtje met de keurmeester was wel heel leerzaam: ik ervoer hoe moeilijk het is azijnsteek te herkennen (in de openlucht zeker) en hij leerde me hoe je een vreselijke 'fout' als 'muis' kunt detecteren. De wijn ruikt in het glas al niet geweldig, maar als je wat van de wijn in je handpalm doet en de vloeistof zo warm mogelijk probeert te maken door in je handen te wrijven, ruik je echt iets als muizenurine. Vies dus! Vanmorgen op internet heb ik nog maar even opgezocht wat muis nu precies is: deze aandoening ontstaat blijkbaar vooral door wilde gisten of (melkzuur-)bacteriën. De vieze geur komt van de acetamide, en de fout is te vermijden door goede hygiëne, een voldoende hoog zuurgehalte (4 - 9 gr/l), een voldoende lage zuurgraad (pH 3 - 4) en het goed in de gaten houden van de gistingstemperatuur (lager dan 22 °C). Ik weet weer helemaal waarom ik niet aan wijnmaken begin!

Overigens verzekerde de keurmeester mij dat zelf wijnmaken een geweldige hobby is, en dat het uiteraard vaak wel hele lekkere wijnen en likeuren oplevert. Misschien moet ik volgend jaar toch mijn eigen pruimenlikeur maar eens indienen....

Koken met wijn rond 1970

Toen wij in het voorjaar Herberg De Ketel en de Kurk openden, schafte Ariane ook een hele wijnmakersuitrusting aan. In de kelders van de Herberg pruttelt het tegenwoordig dan ook dat het een lieve lust is: allerlei vruchtenwijnen staan er te rijpen. Met die complete wijnuitrusting kwam ook een stapel wijnboeken mee, waaronder een aantal zeer gedateerde. Ik mocht er een aantal meenemen, en ik heb soms erg veel plezier met het inkijken en lezen van die oude boekjes. Zoals de Wijngids. Voor wijnkennis - wijngebruik en koken met wijn die door de drankenfirma Siebrand rond 1970 is uitgegeven.
In hoogdravende stijl wil Siebrand de 'moderne' huisvrouw leren omgaan met wijn, 'omdat zij het is die voor het gezin en de gasten de sfeer schept'. Dit boek is geschreven op het moment dat wijn steeds minder een aangelegenheid werd van de notaris, pastoor, dominee en jonkheer, mannen dus, en steeds meer van vrouwen! Wijn was in de jaren zestig en zeventig in toenemende mate in de zelfbedieningswinkel en supermarkt verkrijgbaar; bovenden werd er op vakantie met het gezin in het buitenland ook steeds vaker wijn gedronken en ingeslagen voor thuis. Maar de huisvrouw, die in de supermarkt de fles wijn in haar winkelwagentje stopte, moest nu uiteraard wel over wijn onderwezen worden. Siebrand's boek zal ongetwijfeld in een lacune verzien hebben.

Grappig en tamelijk 'historisch' voor ons is ook de link die wordt gelegd met de opkomst van groente en andere levensmiddelen uit blik. Konserven zijn volgens de gids geheel nieuw in de Nederlandse winkels en o zo handig voor de huisvrouw. Die gekonserveerde levensmiddelen zouden, aldus de gids, uitermate geschikt zijn om wijn bij te gebruiken. Tegenwoordig vinden we dit een hoogste curieuze gedachtengang: groente, fruit en vlees uit blik is helemaal uit, alles moet gelukkig weer zo vers mogelijk zijn. 'Door het gebruik van gekonserveerde levensmiddelen neemt ook in Nederland het wijngebruik in de keuken meer en meer toe. Wijn wordt gebruikt niet alleen voor het marineren van vlees, rundvlees, kalfs- en lamsvlees, wild en gevogelte en allerlei vissoorten, maar ook voor de bereiding van sausen en soepen, voor ragoûts, voor speciale vlees- en visgerechten, voor verschillende groentegerechten, maar evengoed voor vruchtengerechten, voor nagerechten en zelfs voor gebak. [...] Goed koken is ongetwijfeld een kunst. Maar in onze moderne tijd met onze moderne middelen, zowel wat ingrediënten als wat de kookmiddelen in de keuken betreft, kan iedere huisvrouw de kunst volkomen machtig worden. Zij behoeft niet meer als de huisvrouw in het verleden na een tijdrovende groenteschoonmaak op een hout- of kolenvuurtje of op een drie- of vierpits petroleumtoestel in ijzeren pannen het voedsel gaar te stoven. Ze heeft gas en electriciteit ter beschikking, allerlei modern keukengerei. En wat het voedsel betreft, ze heeft maar te kiezen en heel veel arbeid is reeds voor haar op de konservenfabriek verricht. Daardoor heeft zij tijd om aan de maaltijden veel meer extra zorg te besteden.'

En ander trend die in de jaren zeventig opkwam, was het 'buitenlands' koken. Ook daar moest de huisvrouw (en de redactie van het Siebrandboek) blijkbaar erg aan wennen. 'De Nederlandse huisvrouw behoeft waarlijk niet Frans, Italiaans of Duits te gaan koken. De keuken kan volkomen Nederlands blijven, zoals zij dat was in de 17e eeuw, toen wijn zelfs een volksdrank was. De Nederlandse huisvrouw moet weten wat ze met het buitenlandse produkt wijn kan doen om bij de maaltijden en bij feestelijke gelegenheden, en ook 's avonds bij de televisie, het gezin en de gasten te verrassen.'

De wijngids wordt besloten met een receptengedeelte. Champignonsaus wordt gemaakt van champignons uit blik en Bourgogne Aligoté, maar dat is gelukkig zo ongeveer het enige blikje dat ik bij de recepten heb kunnen ontdekken. Veel vlees gerechten - uiteraard gemarineerd in wijn - worden geserveerd met aardappelen en sla en van ingeblikte groente is uiteindelijk nauwelijks sprake. Als nagerecht kan de huisvrouw kiezen uit Gort met wijn (vast het lievelingstoetje van een bekende Nederlander uit Bordeaux), vla met wijn of wijngelei van Riesling. Voor het recept van citroenpuddig kun je in Herberg De Ketel en de Kurk terecht.

De firma Siebrand bestaat overigens nog steeds. In 1920 stond J.W. Siebrand, uit Grafhorst bij Kampen, aan de wieg van de latere Wijnhandel en Likeurstokerij J.W. Siebrand N.V. Vaten wijn aangespoeld op Terschelling vormden de eerste handelswaar van Siebrand. Anno 2007 is de WinetoWine-tak van het bedrijf vooral bottelaar van bulkwijnen.

Foto onderaan: vulmachines bij Siebrand in de jaren zestig.

Proeven om de eettafel

Daar zaten we dan, om onze eettafel. Met drie medecursisten van de Wijnacademie begonnen we gisteren aan de eerste bijeenkomst van ons proefgroepje in wording. Ieder had een rode en een witte monocépage-wijn meegenomen, om eens te kijken wat we met zijn vieren zoal wisten en kenden in de wijnwereld. Bovendien hadden wij een fantastische assistent in Nico, die zich ijverig en enthousiast van zijn taak als sommelier heeft gekweten. Nico zorgde voor geblindeerde flessen, nummering en inschenken, zodat wij arme vinologen in opleiding zelfs niet wisten wanneer onze eigen meegebrachte flessen aan de beurt waren. Als beloning mocht hij natuurlijk meeproeven.

Met de proefformulieren, pennen, water, crackers, spuugbekers en naslagwerken onder handbereik waren we helemaal gereed om aan deze eerste competentiegerichte wijnles te beginnen, op zoek naar een juiste werkvorm die ons optimaal op het examen voorbereid. In mijn werk heb ik namelijk veel te maken met het zogenaamde competentiegerichte leren binnen het mbo. Heel simpel gezegd is competentiegericht leren: zelf je leerroute uitstippelen, hoogstens ondersteund door coachen die de goede richting kunnen wijzen. Ik heb me al een tijdje afgevraagd hoe dat nou zou voelen om enigszins in het duister tastend te beginnen aan een deel van je opleiding. Na maandagmiddag weet ik het: het is ontzettend leuk, maar o zo moeilijk en het vergt veel zelfdiscipline. Want wat blijft het lastig om netjes de stappen van het proeven op te volgen, je proefformulier langs te lopen, geconcentreerd te blijven en niet af te dwalen naar heel andere onderwerpen dan wijn.

Met zijn vieren hadden we een zeer uiteenlopend scala aan wijnen bijeen gebracht: in wit een Italiaanse Cortese, een Elzasser Muscat, een Argentijnse Torrontes en een Zuidfranse Mauzac. Vooral de laatste twee vond ik erg interessant om te proeven. Bij de Torrontes was ik er heilig van overtuigd dat ik Gewurztraminer in het glas had – wat gelukkig door de handboeken als een gebruikelijke vergissing herkend werd. Bij de Mauzac – een witte druif die meestal in assemblages gebruikt wordt - moest ik in de verte aan een Muscadet denken. Dat 'in de verte' bleek te maken te hebben met het 'sur lie' wat op de fles stond. Veel Muscadets rijpen op hun gistcellen, wat een speciale smaak aan de wijnen geeft. De Mauzac bleek ook op zijn gisten te hebben gerijpt, en die smaakelementen had ik vagelijk herkend.
Bij de witte wijnen had ik overigens de grootste moeite mijn eigen wijn eruit te halen. Ik wist dat er ergens een Muscat d'Alsace tussen moest zitten, maar was het nu glas 1, waar de Cortese in zat, of toch glas 3 (wat uiteindelijk inderdaad mijn eigen meegebrachte fles was)?

Bij de rode wijnen bleken er twee Cabernet Francs uit de Loire te zijn, één uit Chinon van 2003 en één uit Bourgeuil van 2005. We proefden uiteraard overeenkomsten, maar ook verschillen. Vooral de warme zomer van 2003, die heeft gezorgd voor overrijp fruit en lagere zuren, was duidelijk te proeven. Verder proefden we een absoluut niet te identificeren Merlot uit Australië en een Primitivo uit Zuid-Italië, die ook de nodige hoofdbrekens opleverde. De Merlot werd te veel gedomineerd door het nieuwe eikenhout van de vaten om er druivenkarakteristieken in te herkennen. Zouden we dat over 16 lessen wel kunnen, vraag ik me af?

Uiteraard hebben we het ons met de keuze van zo'n breed thema veel te moeilijk gemaakt. Maar om eens te ervaren hoe we dit nu verder moeten opzetten was het een zeer leerzame middag. Volgende keer gaan we ons onderwerp inperken, hebben we al besloten. Waarschijnlijk gaan we dan wijnen uit één land proeven, bij voorkeur een land dat bij ons wat wijnen betreft wat minder bekend is.

Dag 2 – Het echte werk gaat beginnen

Dag 2 van de vinologenopleiding ligt al weer een week achter me, maar op verzoek van de cursusleiding volgt vandaag pas een verslag. Op die manier is de stof ook voor de tweede groep nog helemaal een verrassing.
Vorige week, maandag 17 september, maakten we dan eindelijk kennis met het echte werk. We begonnen met serieus blind proeven en moesten onder leiding van Robert Handjes verschillende druivenrassen herkennen. De eerste vier wijnen, de witte, gingen goed; het meest trots was ik op mezelf over de herkende chenin blanc. Daar zijn al die vakanties aan de Loire en de bezoekjes aan de coöperatie in de Vallée de la Coquette dus goed voor geweest.
De eerste rode (pinot noir) haalde ik er ook nog wel uit, maar toen sloeg de verwarring toe. Uiteraard waren het gewoon cabernet sauvignon, merlot en syrah, zoals te verwachten viel, maar ik vond het tamelijk lastig. Maar daarvoor zitten we dan ook op deze opleiding en oefening gaat kunst baren, wordt ons regelmatig voorgehouden.

Uiteraard noteerden we onze proefnotities inmiddels heel systematisch. Grappig was te zien dat zowel mijn linker- als mijn rechterbuurvrouw zelf een proefformulier hebben ontworpen op de computer. Allebei zijn ze weer anders dan degene die ik heb gemaakt. Tijdens het proeven en de bespreking erna kwam ik ook tot de ontdekking dat ik nog weer wat verbeteringen aan het formulier wil maken: ik kan wel optekenen wat ik denk te proeven, maar er moet ook nog ruimte komen voor opmerkingen van onze docenten.

's Middags gingen we onder leiding van Magda van der Rijst dieper in op allerlei aspecten van het proeven. Na de lunch begonnen we met een lekker instinkertje: we werden gevraagd de verschillen te beschrijven tussen twee witte wijnen die klaar stonden. Dat verschil is er wel, maar wat is het nou precies? Beetje meer zoet, beetje zuurder? Uiteindelijk bleek in de glazen dezelfde wijn te zitten, alleen was de ene zeven graden kouder geserveerd dan de andere!

Allerlei andere aspecten komen aan bod: vooral het belang van de speekselvorming is een nieuwe ervaring voor me: zuren geven sappig speeksel, zoet geeft dik speeksel en bitter heeft een drogend effect in de mond. Dit alles zal bij het echte analytische proeven een belangrijke factor gaan worden om een wijn te kunnen bespreken.
We behandelen én proeven verder fouten in wijn, gaan in op primaire, secundaire en tertiaire aroma's, duiken in diverse glasvormen etc...
Gelukkig zijn er ook steeds de anecdotes en boeiende details, om zo'n les even te onderbreken. Vooral grappig vond ik het tuitje dat champagnehuis Veuve Clicquot ontworpen heeft, speciaal voor het jonge publiek dat Champagne uit een 20cl flesje wil drinken. Met een rietje is dat niet zo'n geslaagd idee, met zo'n tuitje zouden de typische Champagne-aroma's toch nog je neus bereiken........

In de pauze van deze tweede opleidingsdag probeerden we verder te gaan met de formatie van een proefgroepje, wat helaas niet helemaal soepel verliep. Inmiddels is dat groepje gelukkig zo goed als rond, en vandaag, 24 september, komt een deel daarvan alvast bijeen bij mij thuis om voor het eerst zelfstandig blind te gaan proeven. Een verslag volgt uiteraard later deze week.

Wijngaard in Lopik?

Vandaag onderweg in de Lopikerwaard gezien (en vanuit de auto met de mobiele telefoon gekiekt): een weiland bij Jaarsveld met betonnen palen en metalen draden. Is hier een nieuwe Utrechtse wijngaard aan het ontstaan?

Zolangzamerhand wordt het steeds gewoner in Nederland: druivenranken, wijngaarden en wijnfeesten. Krijgen we in ons land op den duur een echte wijncultuur, compleet met wijnkoningin, net als in Duitsland en Frankrijk? In hoeverre is dat mogelijk in ons koude kikkerlandje? Interessante vragen, zo aan de vooravond van de Nationale Wijnweek. Misschien is het goed eens te kijken naar wat onze zuiderburen er van maken, van die wijncultuur en die wijngaarden in het landschap. Wat heeft dat land te brengen op wijncultureel gebied? Wat is de gemiddelde kwaliteit van de Belgische wijnen? Als dat teleurstellend is, zou het met de Nederlandse wijncultuur dan ooit wat kunnen worden? En als het niet teleurstellend is, wat zegt dat dan voor de kansen van de Nederlandse wijngaarden, het Nederlandse wijntoerisme en de Nederlandse wijncultuur?

Over een aantal weken vindt in een prachtige middeleeuwse burcht bij Leuven de eerste beurs voor Belgische Fine Wines plaats. Aangezien er ter hoogte van Maastricht, bij de Apostelhoeve in Nederland en bij Genoels Elderen in België, echt goede wijnen gemaakt worden, ben ik toch wel erg geïnteresseerd in die Belgische wijnen en in die beurs. Het zou een graadmeter kunnen zijn voor wat we ooit in Nederland mogen verwachten. Ik hoop na 27 oktober verslag van deze beurs in het kasteel van Horst te kunnen doen.

Of het in Nederland ooit zover komt dat wijngaarden tot het normale patroon van het agrarische leven behoren, weet ik nog niet. Zal het ooit gewoon worden een aanplant van druivenranken in de polder aan te treffen? De tijd zal het leren. En als er meer te melden valt over deze mogelijke wijngaard in Lopik, valt dat hier uiteraard te lezen.

Wijnmuseum in het 501ste blogje

Wow, ik zag net dat ik al 500 keer een stukje heb gepubliceerd. Dit is het 501ste blogje! Dat moet natuurlijk gevierd worden vanavond. Een mooie fles Riesling Spätlese van Dr. Randolf Kauer ligt klaar. Soms denk ik er wel eens aan om te stoppen, zeker als ik even een poosje geen inspiratie heb. Maar momenteel liggen er nog zoveel onderwerpen klaar om uitgewerkt te worden, Wijnkronieken gaat nog wel even door! En de wijngeschiedenis blijft een boeiend onderwerp om over te lezen en te leren.

Voor wie de komende herfstige dagen naar de Moezel reist, om een paar dagen te wandelen of wijn te drinken: in Bernkastel Kues is deze zomer een interessant nieuw wijnmuseum geopend. Hoewel, nieuw: ik kan me herinneren dat ik zo'n 10 jaar geleden voor ditzelfde gebouw heb gestaan, maar toen was het dicht. Door de ramen waren op de begane grond nog net de traditionele wijnbouwwerktuigen uit vorige eeuwen te zien. Maar anno 2007 is de instelling geheel bij de tijd gebracht. Met gebruikmaking van de nieuwste technieken is in het 500 jaar oude St. Nicolashospital een uiterste moderne tentoonstelling te zien, waar alle aspecten van wijn en wijnmaken aan bod komen. Terroir, de Moezel, de Romeinen, de hellingen, geografie, vinificatie, aroma's: je kunt het zo uitgebreid niet bedenken of het wordt behandeld. Uiteraard is er ook een vinotheek en zelfs een bioscoop.

Bron: Wein-Plus.com

Portugese tafelwijnen voor Wine Blogging Wednesday #38

Wine Blogging Wednesday is al weer aangekondigd. De 38ste editie vindt plaats op 17 oktober a.s. en zal gewijd zijn aan Portugese tafelwijnen. Het thema werd bedacht en gepresenteerd door Catavino, een Engelstalig blog dat vanuit Spanje onderhouden wordt door Gabriella en Ryan Opaz. Gabriella en Ryan houden zich alleen bezig met Iberische wijnen, wijnen uit Portugal en Spanje dus (en misschien ook wel uit Andorra en Gibraltar....)

Lees alvast een stukje van de inleiding van Wine Blogging Wednesday #38:

"So head out and find a Portuguese table wine, write a little blurb on your blog about it in whatever language fits your fancy, and send it to ….@catavino.net. If you don’t have a blog, but want to share your tasty treat with us, than just email us your notes at the same address. Then, once we’ve collected all the tasting notes, we will still do the traditional round up and link backs, but you’ll also be in for an additional surprise. We don’t want to give away our secret yet, so you’ll have to stay tuned!
Now the bonus points! We will also offer up 'bonus points' (no monetary value other than a possible happy dance) for people who:
• Choose a wine outside of Vinho Verde and the Douro.
• Taste more than one region and compare the two.
• Seek out a varietal that you’ve never heard of (it shouldn’t be hard with 200+ to choose from).
• Cook up a Portuguese dish to pair with your wine."

Via Catavino kun je ook informatie vinden over Spaanse en Portugese wijnen. Let wel op: het gaat om Portugese tafelwijnen, dus NIET om port of madera.

Wat is Wine Blogging Wednesday? Dit bloggersevenement is opgezet door Lenn van Lenndevours in 2004. Het is de bedoeling dat één wijnblogger een thema kiest, bijvoorbeeld pinot noir uit de Nieuwe Wereld of zoals nu Portugese tafelwijnen, en dat dat thema gepresenteerd wordt op zijn of haar blog. Andere (wijn)bloggers wordt gevraagd wijn rondom dat thema te gaan proeven en een beschrijving te publiceren op hun eigen blog. Die beschrijving moet op of vlak voor een bepaalde woensdag gepubliceerd worden. Daarbij wil de organisator van die maand natuurlijk graag even op de hoogte gesteld worden van het feit dat je meedoet en dat je iets gepubliceerd hebt. Die organisator schrijft dan een samenvatting van alle geproefde wijnen en doet daarbij verslag op zijn blog. En daarna wordt het stokje doorgegeven aan een volgende blogger.
Dus aan alle Nederlandse en Vlaamse bloggers de oproep: doe mee. We zijn al met zijn tweeën, want Maarten van ChateauBrys is ook een trouwe deelnemer. Ik publiceer wel in het Engels over Wine Blogging Wednesday; zo krijg je ook nog eens wat internationale bezoekers.

De prachtige foto hierboven is afkomstig van de Flickr-pagina die Catavino heeft ingericht, speciaal voor foto's rondom Spaanse en Portugese wijn(bouw). Geplaatst met toestemming.

Ont(kurkt): creatief met kurken

Op WijnTop5 is de aandacht gevestigd op creatieve toepassingen met kurken. Zelf zag ik deze zomer een wel heel bijzondere, in een proeflokaal in het stadje Sonoma. Waarschijnlijk een Spaanse 'toro', aan de opschriften op de vaatjes te zien...

Oogstfeest in Amelisweerd

Het Utrechts Wijnmakers en Wijngaardeniers Gilde (UWWG) organiseert op 29 september aanstaande een groot 'Utrechts Wijn Oogstfeest' aan de rand van Amelisweerd. De leden beheren in een boomgaard langs de Kromme Rijn een prachtige haag met druiven, die dat weekend geoogst zullen worden. Er worden demonstraties wijnmaken gegeven, er is een proeverij en wijnkeuring en er zijn tal van andere activiteiten.
Doel van de dag is het onder de aandacht brengen van het bestaan van het gilde, het promoten van het zelf wijn en likeur(leren) maken in de regio Utrecht en van de Nederlandse wijnen in het algemeen.
Er zullen op die dag ook wijnen worden geproefd die door de leden van de vereniging zijn gemaakt. Deze wijnen zullen worden ingezonden naar de 29ste (inter-)nationale keuring van de Federatie van Amateur Wijnmakers en Bierbrouwers Gilden (FAWBG), die op 20 oktober 2007 in Heerhugowaard wordt gehouden.

Plaats van het oogstfeest is Koningsweg t/o nr. 34, Provinciale weg Utrecht - Bunnik (N411), te herkennen aan de vlaggen. Inlichtingen: info@uwwg.nl of 06-26704482 (Alex Bos).

Dit oogstfeest van het UWWG gaat vooraf aan de landelijke open dagen van de Nederlandse wijngaarden, op 30 september. De Nederlandse wijngaardeniers houden dan open dag voor de geïnteresseerde consument van 13.00 tot 17.00 uur.
Nederland telt inmiddels zo'n 137 wijngaarden (vanaf 1000m2), waarvan 64 van 1 ha en groter. Het wijnbouwareaal telt 175 hectare. De open dag is dé gelegenheid om met familie en vrienden kennis te maken met de Nederlandse wijnbouw.
Na deze Nederlandse wijnfeesten begint de Nationale Wijnweek, met tal van evenementen en proeverijen.

WBW en Dag 2

Eigenlijk zou ik nu heel enthousiast moeten vertellen over dag 2 van de vinologenopleiding. Ik zal echter de pret voor de cursisten van groep B niet bederven; een verslag volgt dan ook volgende week maandag.

Maar ik kan vanavond wel enigszins trots melden dat Wijnkronieken gesignaleerd is in Amerika. Dr. Vino publiceerde vandaag de 'round up' van Wine Blogging Wednesday 37, waarin inheemse druiven centraal stonden. Wijnkronieken wordt als volgt genoemd: Mariëlla Beukers from Holland blogs (in English!) about visiting Thierry Navarre in the Languedoc who makes a wine from ribeyrenc–wow, off-the-beaten-path! (and called a 'Cépage oublié du Languedoc'). En ik kreeg nog bonuspunten ook, omdat ik de wijn geproefd had op de plek waar hij gemaakt werd.
Er zijn deze keer 52 deelnemers geweest, waaronder een aantal zeer lezenswaardige. Zelf heb ik heel erg genoten van het verslag van Bob Gregg, over de inheemse druiven van Quebec. Maar er zijn ook verhalen over tannat, barbera, langrein, touriga nacional etc...

Het is mijn bedoeling maandelijks mee te gaan doen aan de originele Wine Blogging Wednesday. Ik zal hier ook het thema van de volgende WBW doorgeven zodra dat bekend is, samen met een korte toelichting op de bedoelingen van de originele Wine Blogging Wednesday.

Zo maar een AVA: Sierra Foothills

Een enkele keer kom ik eens een Franse appellation tegen die ik niet ken: recent nog de Côtes de Forez. De appellations van Amerika zijn in Europa echter nog veel onbekender, met uitzondering van een enkeling als Russian River of Napa Valley. Inmiddels zijn er zo'n 150 AVA's, American Viticultural Areas, soms ook Approved Viticultural Areas genoemd. Die viticultural areas kunnen heel klein zijn, maar ook tamelijk fors. De allereerste AVA werd in 1983 ingesteld; het was niet de Napa Valley, maar het voor ons totaal onbekende wijngebied van Missouri. De belangrijkste bepaling binnen een AVA is dat een wijnmaker alleen de naam van de AVA op het etiket mag zetten als minimaal 85% van de druiven die gebruikt zijn voor de wijn ook daadwerkelijk uit dat gebied afkomstig zijn. Een AVA is dus eerst en vooral een herkomstbenaming en géén kwaliteitsaanduiding.

Deze zomer maakte ik kennis met de Sierra Foothills AVA, een gebied aan de voet van de Sierra Nevada, dat zich uitstrekt van Lake Tahoe in het noorden tot Yosemite National Park zuidelijk daarvan. Het is een gebied met vele boutique wineries van hoogstaande kwaliteit, vaak wijnboeren die uit de hete Central Valley zijn getrokken om in een koelere omgeving betere wijn te gaan maken. Succesvolle druivensoorten zijn tegenwoordig de zinfandel, sauvignon blanc, riesling, barbera, merlot en cabernet sauvignon.

Wij bezochten in het zuidelijke deel van de AVA, net buiten Yosemite National Park, de Butterfly Creek Winery in Mariposa. De wijngaarden zijn werkelijk schitterend gelegen, aan de Triangle Road, een zijweg van de doorgaande route naar de prachtige Yosemite Valley. De uitzichten langs de Triangle Road zijn geweldig, en de omgeving is groen, vol bloemen, wild en veeroosters. Op klaarlichte dag kwamen we er een hert tegen! Die herten vormen overigens wel een plaag voor de wijngaarden: ze eten graag de jonge groene wijnranken.

Butterfly Creek Winery is eigendom van de familie Gerken, die er sinds 1972 wijn maakt. Bij ons bezoek was de eigenaar helaas afwezig, of druk met andere dingen. Zijn vrouw ontving ons vriendelijk, maar wist vrij weinig van wijn. We proefden diverse wijnen, waaronder een witte wijn van merlot, een sauvignon blanc en een 'gewone' merlot. Eerder hadden we al een Zinfandel 2002 op, gekocht in de campingwinkel. Met zijn 13.1% alcohol, zoete ondertoon en nauwelijks houttonen was dit een uitstekende barbecuewijn, goed gemaakt, maar meer ook niet.
De wijnen die we op domein proefden konden ons minder bekoren. Alleen de witte merlot vonden we wel aardig. Een dergelijk wijn wordt gemaakt door heel voorzichtig de druiven te persen en de schillen zo snel mogelijk te scheiden van de most, om kleurextractie tegen te gaan. De witte merlot leek ons een leuke aperitiefwijn, maar de fles die we aanschaften is uiteindelijk met moeite opgegaan. De wijn bleek bij rustig proeven op de camping toch te lief en te zoet. (We hebben de fles goed gekoeld hoor: stel je bij ons 'kamperen' geen tent en koelbox voor, maar een houten blokhut met zowel televisie, badkamer als ijskast ;-))
Vooralsnog zijn wij niet onder de indruk van de wijn uit de Sierra Foothills, maar het bezoek aan één bedrijf is natuurlijk totaal niet representatief. Het blijft echter leuk om op je vakantieadres een zo lokaal mogelijke wijn te proeven en wijngaarden te bezoeken.

Ontkurkt...: amforen schoonmaken

Ooit startte ik de rubriek Ontkurkt... vooral over wijnhistorische onderwerpen. Vanaf vandaag zal Ontkurkt... ook allerlei zaken bevatten die ik op dit gebied op internet tegenkwam: leuke filmpjes, wist-u-dat-jes, wetenswaardigheden die ik ergens heb gelezen etc... Tijdens het lezen van allerlei bijdragen aan Wine Blogging Wednesday 37 kwam ik de leukste wijnblogs tegen, van all over the world. Een van die blogs, een Italiaanse, had een prachtig filmpje uit Georgië. Helaas kan ik het niet uploaden, maar kijk even hier.
Wel even naar beneden scrollen!

Meisje's strijd

Waar haal je nu liever je wijn? Bij een leuke goed gesorteerde slijter in het centrum van een aardig stadje, met gratis advies van de eigenaar, of bij een saaie annex van een supermarkt, met zo'n 18-jarige snotneus achter de kassa die nog nooit van Picpoul de Pinet heeft gehoord? Ik weet het wel.

Grote bewondering heb ik ervoor: mensen die hun passie waarmaken en er ondanks tegenstand volledig aan toegewijd blijven. Vooral ondernemers die tegen alle trends in speciaalzaken beginnen, vind ik fantastisch. Om in deze tijd bijvoorbeeld een gespecialiseerde boekhandel of een wijnwinkel te beginnen, is geen geringe prestatie. Dergelijke winkels en bedrijven verrijken onze buurten en stadsharten en zorgen voor fleur en kleur in de eenheidsworst van de winkelstraten.

Als zo'n speciaalzaak dan bedreigd wordt door de komst van de zoveelste supermarkt of ketenwinkel, dan is dat een verlies voor iedereen. Voor de wijk of buurt waar de speciaalzaak is gelegen, voor de gemeente als geheel, voor de toeristen etc...
Op dit moment vecht mijn collega-blogger Meisje van de Slijterij, onafhankelijk slijter in Breskens, een strijd uit met de gemeentelijke autoriteiten. Er dreigt namelijk een C1000 aan de rand van Breskens te komen, met slijter. En wat gebeurt er dan? Mensen halen dat kratje bier, die fles jenever of die fles wijn niet meer in het centrum, maar aan de rand. Alleen om een paar eurocenten uit te sparen of om met de auto in plaats van met de fiets je boodschapjes te kunnen doen. Meisje's slijterij De Vuurtoren kan het dan na een aantal jaren doorsappelen op den duur wel vergeten. Met als gevolg weer een stadshart in Nederland waar je in het centrum nog geen fatsoenlijke fles wijn kunt kopen. Belachelijk toch? En als de gemeente Breskens het nu nog eerlijk speelde, maar er worden weer eens eerder gemaakte afspraken en bestemmingsplannen met voeten getreden.

Meisje heeft voor haar strijd een weblog ingericht en van alles bedacht om de strijd zo goed mogelijk aan te gaan. Daar draag ik graag aan bij, vandaar deze bijdrage op Wijnkronieken. Red De Vuurtoren in Breskens!

Going native - Wine Blogging Wednesday #37

For the 37th edition of the original Wine Blogging Wednesday, Dr. Vino picked the theme 'Going native'. Winelovers and bloggers all over the world are asked to taste wine of a grape variety that is native to the region it is grown in. Of course the big six - Riesling, Chardonnay, Sauvignon Blanc, Cabernet Sauvignon, Merlot, and Pinot Noir - are excluded, even if you want to taste and discuss a wine from France.

Picking a native grape in Europe is a piece of cake, I am sorry to say. My first idea was to choose an Austrian Grüner Veltliner or an Italian Tocai Friulano. Or maybe a Spanish Monastrell, Portuguese Albariño or German Silvaner. In the end, we (my husband and I) came back to France. In the summer of 2006, we had a very nice wine experience. Dick Veerman, well known Dutch food blogger, took us to visit winemaker Thierry Navarre, who makes wine in the little town of Roquebrun, in the Languedoc (south of France). There we tasted an amazing array of wines; one of those wines was called Ribeyrenc.

The grape variety ribeyrenc is also known under the name aspiran. It is a grape that all but disappeared after the great phylloxera disaster in the late 19th century. Small pockets of the variety survived until 1956, when a big frost destroyed the remaining hectares. Thierry Navarre's father was able to hold on to his rows of ribeyrenc, though, and Thierry himself is now trying to save this delicate grape variety from oblivion. With the help of local growers Navarre is planning to expand the area of ribeyrenc planted.

When this grape receives the attention it deserves, you will find in the glass something that has a strong resemblance to good Pinot Noir. At the moment, Navarre has still so little ribeyrenc planted that the wine isn’t advertised anywhere, not even in his own tasting room! Only friends, acquaintances and lovers of good wine are allowed to buy a few bottles of wine. We were fortunate enough to buy three bottles of this delicious wine. Navarre hopes that in a few years he will have enough vines to be able to produce more bottles of ribeyrenc.

Last Sunday we opened our remaining bottle of Ribeyrenc 2005, 'Cépage oublié du Languedoc' (forgotten Languedoc varietal). We drank it with 'coq au vin' (chicken in wine), a dish that goes well with Pinot Noir from Burgundy. What a treat that was, again! The wine smelled of delicate wild strawberries, and tasted fresh and fruity, with balanced acids, little tannins and a medium finish. The alcohol percentage was only 11%, fitting in with a new European trend towards wines with lower alcohol percentages! What a pity we had only one bottle left ...

Wijnkronieken (Wine Chronicles) has decided to participate in the original Wine Blogging Wednesday. Although we are the initiators of `Wine Blogging Wednesday goes Dutch', we always liked the original American idea better. The Dutch version of WBW used a different concept: we tasted two wines easily available in The Netherlands and compared tasting notes. Several months ago we decided to pull the plug from the Dutch version of WBW, because the response was disappointing.

At the time we did not give enough credit to Lenn Thompson's original Wine Blogging Wednesday idea, although we rectified that later. By taking part in the original WBW, we hope to give real credit to Lenn's highly original idea, still going strong after 37 editions.

Loire-wijnen uit de warme zomer van 2003

Als je ieder jaar bij een wijnhandel jonge wijnen koopt om te bewaren en daarnaast op vakantie wijnen koopt die niet voor onmiddelijke consumptie zijn, is het belangrijk om aan keldermanagement te doen. In ons geval is de kelder een wijnklimaatkast, maar de behoefte aan toezicht is er niet minder om.

Onze wijnhandelaar had ons al gewezen op diverse wijnen in onze voorraad uit de jaargangen 1999 en 2000, die bij hem in de kelder lagen. Een aantal daarvan ligt nu thuis om binnen niet al te lange tijd te drinken. Thuis lagen er wijnen uit 2003, waarvan we ons afvroegen hoe die zich ontwikkelden. Het gaat dan om enkele rode wijnen uit het Loire-gebied, die we in voorjaar 2005 zelf bij de producenten hadden gekocht.

Gisteren openden we als eerste de Les Clos 2003 van wijngoed Le Logis de la Bouchardière, AOC Chinon. De wijnen uit dit gebied worden gemaakt van 100% cabernet franc. We zijn grote liefhebbers van deze rode wijnen en de vergelijkbare wijnen uit Bourgueil (of het nabijgelegen Saint-nicolas-de-bourgueil).

Wat ons na het inschenken meteen opviel was de intense geur van rijp rood fruit. De wijn was verder erg aangenaam, fruitig en zacht. We misten echter zuren en vonden de afdronk kort.
Het gebrek aan zuren is eenvoudig te verklaren: de zomer van 2003 was ook in de Loire-streek heet en leverde wijnen op met goede suikergehaltes maar relatief weinig zuren.

We werden toen nieuwsgierig naar een andere wijn uit datzelfde jaar, La Croix de Mission van Domaine des Rochelles (AOC Anjou-Villages Brissac). Opvallend aan deze wijn, die jaren terug ook geschonken werd in restaurant La Rive onder het Amstelhotel in Amsterdam, is de combinatie van cabernet franc en cabernet sauvignon, gangbaar in de Bordeaux-streek maar ongebruikelijk in het Loire-gebied.

Ook de La Croix de Mission 2003 was duidelijk een wijn gemaakt van zeer rijpe druiven: opnieuw weinig zuren en een alcoholpercentage van bijna 14%. En wij maar mopperen hier op de Californische rode wijnen met hun hoge alcoholpercentages – in hete zomers komen Franse wijnmakers vaak ook hierop uit. De cabernet sauvignon gaf aan de La Croix de Mission een lengte en stevigheid die we in de Chinon-wijn misten (de percentages cabernet sauvignon wisselen van jaar tot jaar, maar in 2003 was deze druif overduidelijk aanwezig).

Onze indrukken worden bevestigd door de Wijngids 2007 van Hugh Johnson: die adviseert dat de rode wijnen van Anjou-Villages Brissac, Bourgueil en Chinon uit 2003 op dronk zijn en niet langer moeten worden bewaard.

Maar het feit dat we deze wijnen niet langer kunnen bewaren, heeft ook een prettige kant: we hoeven de komende maanden niet te zoeken naar rode wijnen om te drinken. Bovendien passen rode Loire-wijnen uitstekend bij herfstige gerechten.

Foto: wijngaarden van Domaine Les Rochelles in Saint-Jean-de-Mauvrets.

Maui Winery - nog niet volwassen

Een verrassende ontdekking: er wordt in alle vijftig staten van de VS wijn gemaakt. Zelfs in Alaska en Hawaii! Of er in Alaska ook druiven groeien, echte vites vinifera, waag ik te betwijfelen. De wijnmakers die ik op internet vond, spreken vooral van geïmporteerde druivensappen.
Maar in Hawaii worden wel degelijk druiven verbouwd; ik heb ze deze zomer met eigen ogen zien staan. Op het eiland Maui, in Ulupalakua, is sinds 1974 een wijngaard en wijnmakerij gevestigd. Oorspronkelijk onder de naam Tedeschi Vineyards, tegenwoordig vooral bekend als de Maui Winery.
Emil Tedeschi, uit Californië, benaderde in 1974 de eigenaar van de grote Ulupalakua Ranch op de vruchtbare hellingen van de vulkaan Hale'akala, met het verzoek land te mogen pachten om een wijngaard te beginnen. Het was Tedeschi's droom een mooie mousserende wijn te gaan maken. Erdman, de eigenaar van de Ranch, stemde in met het plan. De druiven waren echter de eerste jaren nog niet geschikt voor gebruik, en Tedeschi besloot wijn te gaan maken van ananas, die op Maui natuurlijk in ruime mate voorhanden is. Toevallig woonde er een bekende Californische oenoloog op het eiland: Dimitri Tchelistcheff, zoon van de bekende André Tchelistcheff, de man die aan de wieg staat van de kwalitatieve wijnbouw zoals die nu in Californië wordt beoefend. Zoon Tchelistcheff werd ingeschakeld en in 1977 werd de eerste wijn gepresenteerd, de Maui Blanc, gemaakt van ananassap.

Oorspronkelijk werden carnelian-druiven aangeplant, die een mousserende wijn opleverden die geserveerd werd bij de inhuldiging van Ronald Reagan als president van de VS. Recent is deze druivensoort echter vervangen door aanplant van bekendere soorten als syrah, chenin blanc, pinot gris en chardonnay.
Anno 2007 is de Ulupalakua Ranch nog steeds eigenaar van de Maui Winery, en vindt er een omslag plaats naar het 'serieuze' wijnmaken, of zoals ze het zelf in de persinformatie noemen: de Coming of Age for Maui's Winery. Van die omslag en die nieuw aangeplante druivenrassen is nog heel weinig te proeven: in de proefruimte worden vooral de ananaswijnen, een zoetige 'white blush' van een niet nadere genoemde druivensoort, en een vage witte wijn aangeboden. Enige jaren geleden proefden we al eens de rode wijn, van een cabernet-variant, die ook niet echt geweldig was.
Ik vraag me overigens serieus af of je in zo'n klimaat nu chenin blanc en pinot gris moet willen verbouwen. Met een vrij constante temperatuur van rond de 25 graden Celsius moet het groeiseizoen veel te lang zijn, met alle gevolgen van dien. (Denk bijvoorbeeld aan overmatige groei van bladeren en uitlopers; misschien kan er wel meer dan één maal per jaar geoogst worden). Jammer dat er in zo'n proeflokaal vaak alleen charmante dames rondlopen. Een praatje over de wijnbouw op Hawaii is er niet mee te maken.

Dat proeflokaal is gelegen op een mooi stuk landgoed en gehuisvest in een 'cottage' waarin ooit een Hawaiiaanse koning heeft gefeest. Het is er mooi wandelen, heerlijk picknicken en genieten van de zeegezichten. Als toeristische attracties is de Maui Winery dan ook zeer geslaagd, maar als maker van drinkbare wijnen van druiven heeft het bedrijf nog een aardige weg te gaan. Wij namen een fles ananaswijn mee, voor bij het zwembad 's avonds. Daarnaast vonden we ook de wijn van frambozen erg de moeite waard. Maar de échte wijn, die hebben we toch maar laten staan.

Wijnscheurkalender 2008

Ehh, die glazen wijn op de afbeelding zijn eigenlijk rood; wat Blogger nu weer met die afbeelding doet... Het staat wel aardig, dus ik laat het maar zo ;-)

Nooit eerder had ik 'm in huis, maar vanaf 1 januari zal hij dan toch mijn toilet gaan sieren: de Wijnscheurkalender 2008 van Hubrecht Duijker. Nederlands bekendste wijnschrijver stelde ook voor komend jaar een kalender samen met tips, koopadviezen, wijn- en spijssuggesties, anekdotes, grappen, feiten en uitspraken. De blurb van de uitgeverij geeft voor de zelfstandig naamwoorden in de vorige zin nog allerhande bijvoeglijke naamwoorden als 'handig', 'leuk' en 'grappig'. Daar doe ik nu nog maar geen oordeel over, dat zal zich volgend jaar dag na dag aan mij gaan ontvouwen. De eerste indruk is in ieder geval prima: in de zak van Sint of onder de kerstboom is dit een grappig extraatje voor de wijnliefhebber in de familie. Waarom ik deze kalender eigenlijk nu pas voor het eerst krijg, en dan nog van de uitgeverij, en nooit eerder van mijn naasten, is mij een raadsel. Zul je zien: krijg ik hem straks in februari voor mijn verjaardag. Heb ik hem al.....

Hubrecht Duijker, Wijnscheurkalender 2008, uitgeverij Het Spectrum prijs € 13,95

Dag 1 - Proeven in vliegende vaart

Pff, dat was wat je noemt een vliegende start vandaag. Op de eerste echte opleidingsdag van de vinologenopleiding zat het tempo er stevig in. Zo stevig dat er nauwelijks tijd was de proefgroepjes in te delen. Aan het eind van de dag was er nog net tijd om een heel kort voorstelrondje te doen - wat met 75 mensen toch al gauw 45 minuten duurde! Afspraken maken moeten we nu per mail gaan doen. Gelukkig zijn er veel cursisten uit Utrecht, dus dat zal wel goed komen.

Maar wat hebben we op deze eerste dag al veel geleerd én afgeleerd. Ieder komt naar deze cursus met een basisdiploma in de wijnkennis op zak. Dat van mij is al bijna 10 jaar oud, dus sommige delen van mijn kennis zijn wat roestig. Zo dacht ik echt dat het planten van ongeënte druivenstokken in Europa verboden was en dat iedere druivenplant in Europa een Amerikaanse onderstam mòest hebben (met die uitzonderingen zoals in de duinen van Portugal die de regel bevestigen, uiteraard). Blijkt dat het helemaal niet verplicht is, zo hoorde ik van Gerard Horstink, onze docent vanmiddag. Het is wel zelfmoord of op zijn minst een stevige Russische roulette om het niet te doen, maar niet verplicht bij wet.

En dan het proeven. Onder leiding van Robert Handjes begonnen we de dag met de verschillende smaakwaarnemingen: het proeven van zuur, bitter, zoet, alcohol etc.. We proefden water met 2 gram wijnsteenzuur per liter, water met wat suiker, water met tannine, water met 4 en met 10% alcohol. Vervolgens ervaar je de effecten die combinaties van die stoffen hebben: zo was heel duidelijk te proeven dat zuur en tannine elkaar in grote mate versterken. Diezelfde 2 gram wijnsteenzuur per liter lijken er nu heel wat meer als er ook tannine aan het water is toegevoegd.

Na deze inleiding volgde het echte werk. Vier wijnen moesten we proeven, en de bedoeling was dat dat ook blind gebeurde. Helaas ging er iets fout bij de presentatie van de sheets, en zagen we te vroeg welke wijnen het waren. Opvallend vond ik hoe je onmiddellijk gaat proeven naar de kennis die je dan hebt. Je weet dat het een Chablis is, en dus let je bijvoorbeeld al snel minder op de zuren: die zijn er toch wel, weet je al. Op zich natuurlijk een leerzame ervaring, maar niet de bedoeling van de ochtend.
We leerden volgens een vast systeem te proeven, wat al heel snel zijn vruchten gaat afwerpen. Je weet ook eigenlijk wel dat het zo moet, maar nu je het ook echt moet doen, gaat er toch een wereld voor je open.
En opeens proef je ook dat restzoet in een wijn veel beter, omdat je nu weet dat je met de tip van je tong het zoet van suiker proeft.

Na de vliegende start in de proefkunde volgde na de lunch een alles behalve saai verhaal over bodem, klimaat, druivenrassen en vinificatie (om maar eens een paar onderwerpen te noemen). Een van de verrassendste ontdekkingen van de middag vond ik de invloed die een bepaalde gistsoort kan hebben. Een wijnmaker kan een zodanige gistsoort kiezen voor zijn wijn dat de typiciteit van een druivensoort versterkt wordt: zo kiezen veel Nieuw-Zeelandse wijnmakers in Marlborough voor een gistsoort die het aroma van asperges in Sauvignon Blanc naar voren doet komen. De drinker denkt dan: 'typisch Sauvignon Blanc uit Nieuw-Zeeland' en 'vast terroir'. Maar eigenlijk is het gewoon de gebruikte gistsoort.

Naast veel theorie was er ook aandacht voor de praktijk: de diverse verschillen in vinificatie of klimaat e.d. werden gedemonstreerd aan de hand van 12 wijnen. Tijd om die netjes volgens de geleerde systematiek van de ochtend aan te pakken was er niet. Bovendien wist je al van te voren welke wijnen dat waren. En ondanks dat werd ik er toch knap moe van. Zeer geconcentreerd 16 wijnen op een dag proeven, dat gaat je niet in je koude kleren zitten. En dan te bedenken dat échte proevers er honderden op een dag moeten doorworstelen.... Ik had zelfs ergens op de middag het gevoel: vind ik wijn nog wel lekker? Maar lekker doet in deze opleiding niet ter zake, dat had Robert Handjes 's morgens al heel duidelijk gemaakt....

Op de foto: docent Robert Handjes (in het gele pak) en cursisten in de wijngaard De Wageningse Berg
Zie ook: Dag 0 - Start van de vinologenopleiding

Nu ook: wijn- en foodnieuws

Deze zomer is Wijnkronieken al weer vier jaar in de lucht. Hoogste tijd om weer eens wat aan de formule te doen. Heel veel tijd heb ik daar dit najaar niet voor, maar gelukkig biedt de techniek steeds leukere hulpmiddelen. Zo heb ik sinds kort ook kakelvers wijnnieuws op Wijnkronieken, dankzij de mogelijkheid RSS feeds in de sidebar weer te geven.

Ik koos voor het wijnnieuws zoals John Levie dat op zijn site Wijn.blieb.nl presenteert. Van alle wijnsites en wijnblogs is Wijn.blieb de meest betrouwbare bron. Het wijnnieuws wordt er lekker kort samengevat, maar altijd vind je er verwijzingen naar het oorspronkelijke bericht. Wijn.blieb is dan ook een prachtige aanvulling op Wijnkronieken. Zelf geef ik maar zelden een nieuwtje door, aangezien Wijnkronieken nog altijd een echt dagboek-blog is. Maar vanaf heden dus aangevuld met het nieuws van Wijn.blieb.

Het nieuws over alles wat er goed en vooral fout gaat met ons eten, met de productie van ons voedsel, haal ik van Foodlog, opgericht door Dick Veerman. Dick weet elke dag weer een aantal spraakmakende berichten te plaatsen en Foodlog heeft inmiddels zijn plaats in de Nederlandse media over voedsel, voeding en eten wel verworven.
Scroll even verder door naar beneden, dan vind je de RSS feeds van Foodlog.