Gootsteenwijnen

Het lijkt er misschien wel eens op dat wij hier thuis een aaneenschakeling van lekkere en prachtige wijnen ontkurken. Dat de ene topper gevolgd wordt door de andere. Maar helaas, dat de waarheid ook een stuk ontluisterender kan zijn, zal ik vandaag maar eens uit de doeken doen.
Neem bijvoorbeeld de avond die ik deze week organiseerde voor mijn proefgroep. Al enige maanden had ik curiositeiten, wijnen van bijzondere druivenrassen en een paar echte toppers verzameld, dacht ik. Een rijtje van twaalf wijnen stond weer voor ze klaar. En gelukkig, de toppers bleven toppers, maar wat een teleurstelling rondom de andere wijnen! Zelden heb ik een treuriger selectie wijnen op tafel gezet, moet ik achteraf tot mijn schande bekennen. De wijnen ontlokten aan een van de aanwezigen de opmerking: "Geen wonder dat de meeste Nederlanders niet van wijn houden....".

Neem bijvoorbeeld die rode Nederlandse landwijn, druivenras regent, oogstjaar 2005, van een prijzenwinnend domein in het oosten van ons land: het absolute dieptepunt van de avond. Zelden rook en proefde ik een wijn die zo tegenstond. Destijds kocht ik de fles op het domein, en men drukte mij op het hart de wijn nog even weg te leggen.... Wegleggen...de komende vijf jaar raak ik geen Nederlandse rode wijn meer aan.

Of wat dacht je van een uiterst laffe Chablis van een grote negociant, aangeschaft via de wijnclub van een bekende supermarktketen. Zelden zo'n nietszeggende Chardonnay geproefd. Geen mens haalde er een Chablis uit. Treurig was ook een Pinot Noir uit de Elzas, van een bekende cave waarvan de wijnen eveneens bij die supermarkt staan. Frambozenwater met een drupje alcohol, en nog net herkenbaar als Pinot Noir.

Dan was er nog de goedkopere wijn van een absoluut topdomein uit Chili. Dat domein maakt ook dé icoonwijn van het land, en op het achteretiket van de fles die ik op tafel had staan, werd trots vermeld: 'handcrafted by Michel Rolland'. De heer Rolland had zijn dag zeker niet, toen hij het recept voor de deze wijn even snel neerkalkte. Of je moet van bramenjam met veel alcohol houden. Verder was er nog een Morgon die niet zo herkenbaar was, een wijn uit Corsica die minder in de smaak viel dan ik had gedacht, en een witte wijn uit Nederland waarover we ook maar niet naar huis schrijven.

Het leven is te kort om slechte wijn te drinken, zeggen ze wel eens. Deze wijnen hebben we dan ook niet verder opgedronken. De meeste gingen door de gootsteen, de Chileen mocht nog door de rode kool. En ik sluit me aan bij de uitspraak van één van mijn gasten: als dit de gemiddelde kwaliteit is die Nederland krijgt voorgezet, vrees ik het ergste voor de toekomst! Als troost nam ik maar een afbeelding van een mooie gootsteen, dat compenseert nog een beetje ;-)