Geproefd... Bordeaux, Schloss Proschwitz en Chatus

Regelmatig komen er proefflessen binnen hier thuis. Niet altijd heb ik gelegenheid iedere fles een eigen blogje te geven. Vanaf nu zal ik regelmatig korte notities publiceren over wijnen die me de afgelopen tijd zijn opgevallen of die we hebben geproefd, soms ook met een suggestie wat erbij te eten.

La Haut Grace Dieu, Saint Emillion Grand Cru 2007 - Wijnbeurs
Prettige romige Bordeaux, met in geur en smaak veel rood fruit. Rond en zacht, met milde tannines. Combineerde uitstekend bij runderrollade die stevig aan de nootmuskaat en peper bleek...

Traminer 2006, Schloss Proschwitz Spätlese Trocken
Vorige maand stond de Prins zur Lippe nog in de WineLife. Hij deed de afgelopen jaren het oude familie Weingut herleven, in voormalig Oost-Duitsland, en maakt er wijn. Wat een verrassing toen de schoonvader van een proefgroeplid tijdens een proefavond een fles van Schloss Proschwitz op tafel zette! Een wijn uit Sachsen, die hadden we nog niet gedronken.
Volle, rijpe geuren van ananas, gele appel, honing en boenwas kwamen uit het glas. De wijn had redelijk wat zuren en geen hout. Wel een wijn uit een warmer gebied, noteerde ik. Maar wat het was? Ik dacht eerst aan Riesling (nee, te lage zuren), toen aan Viognier (nee, niet filmend genoeg, te veel zuren), toen aan Torrontès of Gewurztraminer (nee, te weinig rozen en lychee in de geur). Traminer blijkt een net iets minder aromatisch familielid van Gewurztraminer te zijn. Zat ik er toch niet ver vanaf... Goed gekoeld was het een prettig glas wijn, zeker ook bij wat (roodschimmel)kaas.

Chatus 2006 en 2007 – Bob Assie Wijnimport
Na onze Chatusavonturen in 2008 en 2009 stond de importeur enige tijd geleden weer op de stoep, nu met wat andere jaargangen.

Samen met mijn proefgroepleden proefden we Chatus 2006 van de cave La Cevenole, Monnaie d'Or, en Chatus 2007, van de cave in Lablachère. En iedereen was zeer enthousiast over deze wijnen uit de Ardèche. Eerst al omdat niemand de druif ooit eerder was tegengekomen, maar zeker ook omdat de wijnen uitstekend te drinken waren. Minimaal vijf jaar wegleggen, zoals wel is gesuggereerd, blijkt toch niet echt nodig, maar karaferen is wel aan te bevelen, vanwege de stevige tannines.

De Monnaie d'Or 2006 bleek de mooiste wijn: veel rood fruit, goede zuren, stevige (soms wat plakkende) tannines. Wel een wijn die eten nodig heeft om tot zijn recht te komen; een lekker zwijnekoteletje misschien....Een dag later bleek de wijn eigenlijk nog mooier: aroma's van viooltjes kwamen me nu uit het glas tegemoet, en nog steeds veel fruit. De tannines waren iets milder geworden, en opvallend genoeg was ook de kleur van de wijn veranderd. Kort na opening was hij helderder en roder dan de 2007. Een dag later was de 2006 donkerder geworden, en in kleur niet meer van de 2007 te onderscheiden.

Die 2007 had een wat onprettige neus: zwavelig en stallig. Ook in de mond was hij minder prettig, soms zelfs leken er wat groene tannines door te schemeren in de smaak. Maar ondanks dat eveneens een prettig drinkbare wijn, waarin een proefgroepgenoot ook de geurvan amarenekersen wist te ontdekken. Een dag later was de geur nog niet verdwenen, en leek hij minder ontwikkeling te hebben ondergaan dan de 2006. Het bleef een drinkbare wijn, maar minder elegant dan de 2006; eigenlijk gewoon een wat boerse wijn!

Wijnavontuur in Canada

Het blijft de droom van velen: een wijngaard exploiteren in een ver en mooi land. Heel toevallig proefde ik deze week kort na elkaar wijnen van twee verschillende stellen expats.
Van Marit le Noble (schrijfster van onder andere het boek De Achteruitrijvogel) kreeg ik eerder deze week een doos toegezonden met de wijnen I, II, III en IV van Saint Paul le Marseillais in de Languedoc. De II, Rosé 2008 van grenache, Vin de Pays de l'Herault, was een verrassend lichte en zuivere wijn, prima voor terras en camping. Als er meer wijnen geproefd zijn, volgt een uitgebreider stukje.

Van Rolf en Heleen Pannekoek, die anderhalf jaar geleden naar Canada emigreerden, proefde ik zaterdag 23 januari wijnen op een proeverij in het Amsterdamse Casa400. Ik sprak er ook kort met Rolf en Heleen, die zelf hun wijn presenteerden. De wijnen van Fort Berens, het 'estate' van Rolf en Heleen, waren te proeven samen met een mooie selectie Hongaarse wijnen van Miranda Beems, jaargenoot van Heleen op de Wijnacademie.

Ik hoorde het eerst van het wijnavontuur van Rolf en Heleen op Wijnerij, het weblog van de helaas te vroeg overleden Ed Starren. Ed gaf een mooie introductie, die het lezen waard is.
Rolf en Heleen vertrokken in de zomer van 2008 naar Canada, na eerst ook elders naar mogelijkheden voor het starten van een wijngaard te hebben gekeken, onder andere in Hongarije.
Na een spannend 2008, waarin veel onderzoek werd gedaan, onder andere in de Okanagan Valley in British Columbia, kochten Heleen en Rolf land in het plaatsje Lillooet, 250 kilometer van Vancouver in noordelijke richting, en ook 250 km van de Okanagan Valley, in westelijke richting. De Okanagan Valley is een bekend wijngebied in Canada, waar goede wijnen vandaan komen. De landprijzen zijn er echter inmiddels vrij hoog en een wijngaard aankopen is een kostbare onderneming. Vandaar dat ze elders zijn gaan zoeken. Hoe dit allemaal verliep is uitgebreid te lezen op hun eigen website Rolf en Heleen Wijnavontuur.

In het voorjaar van 2009 werd dan eindelijk Fort Berens gevestigd en gingen de eerste stokken de grond in in Lillooet. Met gekochte wijnen en druiven (uit de Okanagan Valley) is later in het jaar de wijnverkoop gestart, vooral ook om geld voor de toekomst te genereren. Lillooet is gunstig gelegen ten opzichte van Whistler, waar de Olympische Spelen gehouden worden. Rolf en Heleen hopen dan ook op veel aanloop van toeristen die van Vancouver via Whistler British Columbia in trekken.

Rolf en Heleen plantten vooral riesling, naast pinot noir, pinot blanc, pinot gris en nog wat andere druivenrassen. Het zijn dezelfde druivenrassen die zij ook hebben ingekocht en die zij afgelopen weekend lieten proeven. Van de Riesling was ik niet zo gecharmeerd; de zuren waren te overheersend en er stond weinig tegenover. De Meritage echter, een blend van cabernet sauvignon, cabernet franc en merlot mocht er zijn: lekker soepel en rond, een prima rode wijn voor alledag. Ook de rosé van pinot noir was zeer aangenaam: gelukkig geen zoetje te ontdekken, maar wel lekker fruitig. En de Selected Late Harvest van Pinot Blanc vond ik zo geslaagd dat ik er een flesje van heb meegenomen. Zo vaak proef je tenslotte geen Canadese zoete wijn, en al helemaal niet uit British Columbia.

Fort Berens verwacht in 2011 zijn eerste oogst te hebben, waarna in 2012 de eerste eigen witte wijnen en in 2013 de eerste eigen rode wijnen op de markt zullen komen. Ik wil toch al eens naar die kant van Canada op vakantie, dus als het zover is weten we alvast één adres om langs te gaan. (En misschien is het guesthouse / hotel van Fort Berens dan ook wel gerealiseerd. Als ik de plannen van Rolf en Heleen zo lees, zou dat er best eens kunnen komen.)

De mooiste wijnkelders ter wereld

Heb je dat ook, als je een kelder bezoekt? Ik wil altijd weten wat er achter het volgende muurtje is, waar dat donkere trapje naartoe leidt, welke schatten er bewaard worden achter dat kleine deurtje of dat smeedijzeren hek. Onze eigen wijnhandelaar in Utrecht heeft gelukkig een prachtige kelder aan de Oudegracht, met (dichtgemetselde) gangen die volgens de overlevering helemaal tot het oude kasteel Vredenburg zouden leiden. Met proeverijen kijk ik er altijd weer gefascineerd rond.

Blijkbaar hebben meer mensen deze fascinatie, zoals de Belgische sommelier Jurgen Lijcops. Hij stelde samen met een team van uitgeverij VdH Books een schitterend koffietafelboek samen over de mooiste wijnkelders ter wereld. Ik heb er tijdens de afgelopen feestdagen regelmatig heerlijk in gebladerd, en me verlekkerd aan al die oude – en vaak ook helemaal niet zo oude – flessen wijn die in kelders onder kastelen, kloosters en woonhuizen worden bewaard.
De meeste kelders zijn toegankelijk, sommige ook niet. Er zijn kelders van restaurants, van wijnproducenten, van particulieren, van miljonairs en van liefdadigheidsinstellingen. Er zijn middeleeuwse, 19e-eeuwse, hypermoderne en zelfs virtuele kelders. Kelders uitgehakt in de rotsen of gevestigd in oude steengroeven. Kelders in onder andere Frankrijk, Nederland, Spanje, Italië, de VS en het Verre Oosten.
Het prachtige fotowerk wordt voorafgegaan door een korte inleiding over het zelf bewaren en opslaan van wijn. Mocht je dus in je eigen huis een wijnkelder willen beginnen, geeft dit boek voldoende tips en inspiratie!

Binnenkort wordt op By the Grape een aantal kelders nader toegelicht. Hou de aankondigingen op Twitter, hier en op By the Grape dus in de gaten voor een blik op de geheimzinnige wereld van duizenden flessen wijn die liggen te wachten in wijnkelders all over the world.
(Foto: uit besproken boek.)

De mooiste wijnkelders ter wereld, VdH Books, isbn 978 90 8881 013 8, prijs € 49,90, verkrijgbaar in de boekhandel en via onderstaande link bij Bol.com.


De mooiste wijnkelders ter wereld
-

Puklavec & Friends: wijn uit Slovenië

Het wordt groots aangepakt, de introductie van het Sloveense wijnhuis Puklavec & Friends. Op Wine Professional waren ze aanwezig met een ruime en lichte stand, waarin vooral het logo en de frisse vormgeving van de flessen opvielen. Voor de promotie is bovendien TOT Public Relations ingehuurd; niet iets wat iedere wijnproducent zo maar kan doen.

Ik sprak op Wine Professional met Tatjana Puklavec, verantwoordelijk voor de verkoop. Tatjana woont al jaren in Nederland; bovendien bleek ze lid van Vrouwen in de Wijn, wat ik natuurlijk extra leuk vond.

Tatjana liet mij een aantal heerlijk frisse wijnen proeven, waarbij voor mij de opvallendste de Riesling Riesling was: een blend van Riesling en Welschriesling. Proberen de Duitsers en Oostenrijkers al jaren de naamsverwarring tussen de twee druiven, die weinig met elkaar gemeen hebben, op te heffen, gaan die Slovenen beide druivenrassen bij elkaar mengen! Beetje als vloeken in de kerk, noemde ik het, waar Tatjana hartelijk om moest lachen. De Riesling Riesling is echter een prima frisse wijn, die het straks in het voorjaar zeker goed zal gaan doen.
Meer frisse wijnen zijn er van sauvignon blanc, furmint, pinot grigio, pinot blanc en chardonnay. Een opvallende wijn was verder de Traminer, die met zijn ongeveer 25 gram restsuiker een prima balans tussen zoet en zuur vertoonde. Zo wil ik wel zoetere wijnen drinken!

Puklavec & Friends richt zich vooral op witte wijnen, in vier verschillende lijnen: een lijn met toegankelijke en frisse instapwijnen bestemd voor bijvoorbeeld de supermarkt (Popular Premium), daarboven een Premium-lijn en daar weer boven een toplijn bestemd voor de horeca (Super Premium). Ook wordt ijswijn gemaakt, die als Ultra Premium op de markt komt. In 2009 konden perfecte druiven voor ijswijn geoogst worden, vooral furmint en riesling, bij -19 ºC, goed voor 700 liter. De ijswijn van 2009 zal in 2011 beschikbaar zijn.

De wijngaarden van Puklavec liggen in de heuvels van Jeruzalem-Ormoz, op de grens met Oostenrijk en Hongarije. Het klimaat en de bodem zijn er uitermate geschikt voor wijnbouw; Jeruzalem ligt op dezelfde breedtegraad als de Bourgogne bijvoorbeeld! Het gebied staat steeds vaker in de belangstelling (enige tijd geleden wijdde Perswijn er al een artikel aan) en kent een rijke wijngeschiedenis.
De familie Puklavec is sinds de jaren '30 van de twintigste eeuw actief in de wijnbouw, vooral via de plaatselijke coöperatie. Samen met de leden van die coöperatie wordt nu het merk Puklavec & Friends uitgebouwd. De wijnen winnen inmiddels prijzen op diverse concoursen, waaronder de Decanter Word Wine Awards en het Concours Mondial de Bruxelles.

Op dit moment is nog niet bekend via welke kanalen Puklavec & Friends in Nederland verkrijgbaar wordt, maar Tatjana meldde mij dat dat over een maand of twee wel beklonken is. Ik zal er naar uitkijken.

Cuno 2010

De stapel klusjes en blogonderwerpen op mijn bureau is groot, te groot voor een gewoon weekend. Gelukkig reis ik tegenwoordig weer wat vaker met de trein, en heb ik een leuk mini-laptopje. Ideaal dus om in de reistijd wat klusjes weg te werken. Op een grauwe maandagmorgen, in de stoptrein naar Den Bosch, was Cuno aan de beurt: zijn editie 2010 moest nog besproken. En het moet gezegd: zo'n vrolijk, mooi vormgegeven wijngidsje met schitterende foto's en lekkere wijnen lezen op het perron en in de trein is een goed begin van de week. Je wordt er lekker vrolijk van, krijgt weer wat ideeën voor niet al te dure wijnen - Cuno bespreekt vooral wijnen tussen de 5 en de 10 euro - én hebt bij aankomst op de bestemming het gevoel dat je je tijd weer nuttig hebt besteed. Dat is ook wat waard. ;-)

Cuno 2010 bevat de 250 lekkerste wijnen die wijnschrijver Cuno van 't Hoff het afgelopen jaar proefde. De wijnen zijn afkomstig van supermarkten, slijters of wijnspeciaalzaken. Absolute winnaar van het boekje is een Portugese wijn, Quinta de Pancas Vinho Tinto 2005 uit Estremadura, verkrijgbaar bij Gall&Gall voor € 5,49 (alweer Portugal.....). Op Manuscripta liet Cuno onder andere deze wijn proeven aan het publiek, en ik was er toen inderdaad van onder de indruk. Een sappige rode wijn, makkelijke en soepel, met veel zacht tutti frutti-fruit. Het hout is wel aanwezig, maar niet overheersend. De wijn rijpte negen maanden op Frans eiken vaten. Gebruikte druivenrassen zijn touriga nacional, cabernet sauvignon en alicante bouchet.
De wijnen worden gewaardeerd met geen, 1, 2, of 3 Cuno's (Quinta de Pancas krijgt er 3) en gaan vergezeld van ideeën voor bijpassend eten.

In de Appstore van Iphone is bovendien een gratis applicatie te downloaden: wanneer je in een winkel staat en je start de applicatie, geeft deze Cuno's favoriete wijnen uit de winkel.

Cuno van 't Hoff, Cuno 2010, Kosmos Uitgevers, isbn 978 90 2154640 7, prijs € 13,50, verkrijgbaar bij Bol.com en de erkende boekhandel.


Cuno / 2010
Cuno van 't Hoff

Dagje Wine Professional

Een dagje Wine Professional, dé vakbeurs voor wijnprofessionals in Nederland, is een vermoeiende aangelegenheid. Van 11.00 tot 17.00 uur op 13 januari heb ik geproefd, genetwerkt en gepraat. En natuurlijk heb ik er weer leuke dingen ontdekt.

De dag begon al goed met de kennismaking met mede-Twitteraar Erwin Blezer van Good Grapes. Altijd leuk de mens achter een 'bekende' uit de virtuele wereld te ontmoeten.
Samen bezochten we de prachtige masterclass met Portugese wijnen, waar vooral de witte indruk op mij gemaakt hebben. Toppers waren voor mij de schitterende Redoma 2007 van Niepoort (Douro) en de Nossa Branca 2007 van Vinhos Doidos, van de druivenrassen pical en encruzado (Vinho Regional Beiras). Deze laatste was ook de wijn die het beste paste bij het prachtige gerechtje van langoustine en witlof, bereid door Lucas Rive van De Bokkedoorns. Alle Portugese wijnen, zowel de witte als de rode, de moderne als de traditionele, vielen op door hun frisheid en prettige zuren. Echt een land om je eens verder in te verdiepen, wat mij betreft. Importeur van de Redoma is Horizon Wines, importeur van de Nossa Branco André Kerstens BV.

Bij Casa Gourmet proefde ik vervolgens naast twee cava's twee wijnen van onbekende druivenrassen. Eerst was een prettige rode wijn van prieto picudo aan de beurt, van Bodegas Otero. Prieto picudo schijnt de rode variant van de verdejo te zijn, en komt vooral voor tussen Leon (Bierzo) en Zamora (Toro). Volgens Casa Gourmet is het een van de opkomende druivenrassen van Spanje.
Als tweede wijn proefde ik nog een Lacrima di Morro d'Alba van het huis Luccheti, een wijn uit de Italiaanse Marken met een voor een rode wijn bijzonder aroma van citrus, vooral grapefruit.

Op bezoek bij oude bekende FortyFour Degrees liet Jarrod Englefield mij twee bijzondere wijnen uit de Adelaide Hills in Australië proeven: een verrassend frisse Sauvignon Blanc van slechts 11,5% (Whippet 2009) en een mooie Nebbiolo Riserva. De wijnen zijn van het huis Longview Vineyards, dat optimaal gebruik maakt van diverse microklimaten in het toch zeer warme Adelaide Hills. De wijnen van Longview zullen dit voorjaar in Nederland verkrijgbaar zijn. Met Claire Townsend van Bibendum Wines, te gast bij FortyFour Degrees, besteedde ik vervolgens aandacht aan het Zuidafrikaanse merk Saam, waar ik in ander verband nog op zal terugkomen.

Opvallend op de beurs waren de diverse importeurs en/of producenten met wijnen uit voormalig Joegoslavië. Aan Puklavec&Friends besteed ik binnenkort apart aandacht. Bij Pullus, geïmporteerd door Willem van der Velde Foodproducts, proefde ik naast de trekker Pinky Chick een aantal leuke Sloveense wijnen. Pinky Chick is een wijn met een jonge doelgroep, en niet echt aan mij besteed. Positief is het lage percentage alcohol (10,6%) en de moderne vormgeving. Veel jonge wijndrinkers zullen een fles van deze rosé niet kunnen weerstaan... Maar met 24 gram restsuiker per liter (en 6,58 gram zuren ter compensatie) is het gewoon niet mijn wijn. ;-)

Dezelfde moderne vormgeving komt terug op de etiketten van Pullus. Pullus betekent kip, en verwijst naar de oorsprong van het moederbedrijf Perutnina Ptuj Groep, maker van onder andere kipproducten. De wijnen van Pullus worden gemaakt door het Sloveense wijnhuis Ptujska Klet en zijn prettig fris en fruitig. Ik proefde onder andere de instapwijn van welschriesling, een prima sappige voorjaarswijn. Een lijst met verkooppunten van Pullus is hier te raadplegen.

Na al dit proeven was het tijd voor een glaasje wijn en wat oesters: tijd voor de borrel van 'Vrouwen in de wijn / Women Wine Professionals'. Dat verhaal is gisteren al gepubliceerd.

Mijn conclusies naar aanleiding van deze beurs: Portugese wijnen in de gaten houden en meer gaan proeven; en opletten waar we voor het eerst de Sloveense wijnen zullen gaan tegenkomen. We zullen ongetwijfeld meer van de frisse en tevens prettige geprijsde wijnen uit dit land zien. Vandaar binnenkort speciale aandacht voor Puklavec&Friends, die met hun frisse en ruime stand enorm opvielen op Wine Professional 2010.

De cava's van Wine Professional 2010

Vorig jaar was ik er specifiek naar op zoek op Wine Professional, dit jaar liep ik er bij toeval tegenaan: een paar uitstekende cava's.
Mijn serie over cava, de Spaanse mousserende wijn die vaak als alternatief voor champagne wordt genoemd, zal nog in 2010 doorlopen, aangezien ik nog bezig ben een reisje naar de Penedès te plannen. Met een bezoek aan een producent hoop ik de serie dan af te sluiten. Bovendien wil ik nog een overzichtsdocument maken waarin alle cava's die ik het afgelopen jaar heb geproefd, staan beschreven.

Op Wine Professional maakte ik bij Casa Gourmet, een importeur/groothandel van exclusieve wijnen en traditionele mediterrane delicatessen, kennis met de mooie cava's van Oriol Rossell: een fris-fruitige rosé van trepat en de uitzonderlijke Reserva de la Proprietat Brut Nature, van de traditionele druivenrassen xarel.lo, macabeo en parellada. Deze Reserva wordt alleen gemaakt in buitengewone jaren, na zorgvuldige selectie van de druiven van oude wijnstokken op het landgoed. In de Spaanse wijngids Guía Peñin 2007 kreeg deze cava 84 punten.
Oriol Rossell is een familiebedrijf van 85 hectare, gevestigd op het landgoed Can Cassanyes in Sant Marçal bij Barcelona. De wijnkelders dateren uit 1908, en zijn dan ook in de toen heersende Art Nouveau-stijl gebouwd.
Casa Gourmet levert aan de horeca en aan wijn- en delicatessenwinkels, dus hou je ogen maar eens open voor deze twee bijzondere wijnen.

Bij Anfors, vooral Italië-specialist maar sinds kort ook importeur van Spaanse wijnen, proefde ik nogmaals twee cava's van het huis Parés Baltà. Tijdens Bubbles on the Beach maakte ik al kennis met dit volledig biologisch werkende huis, evenals op Megavino. Ik proefde op Wine Professional de gewone Brut, van 58% parellada, 25% macabeo en 17% xarel.lo, en vond het een heel bloemige, tikje lieve cava. Ik heb ze liever met wat meer bite. De 'Blanca Cusiné' was daarentegen andere koek: heel fris, veel citrus, geuren van gist en hout. Een uitstekende wijn, maar voor mij geen 'echte' cava: hij wordt gemaakt van 60% chardonnay en 40% pinot noir, een blend vergelijkbaar met champagne.


Bij Anfors proefde ik overigens ook een bijzondere mousserende wijn: een Viño Espumoso uit Rueda van 100% verdeljo van het huis Carras Viñas. Deze wijn wordt volgens de Metodo Tradicional gemaakt, wat betekent dat hij een groot aantal maanden een tweede gisting op fles ondergaat.
Het was wel even wennen om in een glas bubbels de expressieve aroma's van verdejo aan te treffen! Maar zeer de moeite waard.

Borrel Vrouwen in de Wijn

Veel vrouwen waren op maandag al naar Wine Professional geweest, zodat we maar met een klein groepje aan de borrel stonden, afgelopen woensdag. Dankzij de medewerking van Jan van Lissum was het ook dit jaar weer mogelijk voor de netwerkgroep Vrouwen in de wijn / Women Wine Professionals om op deze beurs samen te komen. Net als vorig jaar waren we te gast bij de Koninklijke Horeca Nederland en gebruikten we een tafeltje in hun bar, waar bovendien alle winnende wijnen van de Proefschrift Huiswijncompetitie 2010 te proeven waren.

En het werd een heel gezellig en geanimeerde bijeenkomst: Jeanet Bruining van Wijnwandeltochten en één van onze eerste leden, introduceerde een zeer gewaarde gast uit Duitsland, die ook nog eens twee heerlijke flessen wijn meebracht. Beate Klingenmeier is verantwoordelijk voor de verkoop van het Badense Weingut Dr. Heger én oprichtster van het Duitse wijnvrouwennetwerk Vinissima. Zij was bovendien de eerste voorzitster van deze groep. Beate bracht voor ons een Pinot Gris en een Spätburgunder mee, die we erg konden waarderen.

De Pinot Gris van Dr. Heger smaakte vervolgens prima bij de oesters die de heren van de KHN voor ons wisten te regelen. Visspecialist Jan van As kwam ze zelf brengen, en leverde vervolgens nog een tweede portie af, die hij persoonlijk open maakte.
Terwijl we genoten van de heerlijke wijn en de oesters werd er natuurlijk druk genetwerkt. Eén van de meest recente leden, Nicole ter Beke van Vinos i Cavas in Arnhem, was aanwezig, evenals Josje van Oostrum van ProfondoReizen, Ester Leibbrand van Wine & Company en Klazien Vermeer, assistent van Ellen Dekkers op de Wijnacademie. Leden van het eerste uur Tjitske Brouwer (Vinoblesse) en Jolande Vos kwamen nog even hallo zeggen, net als Annemarie Tiemes (Restaurant De Mosselbank). Elders op de beurs liepen meer leden rond, maar helaas konden zij in de drukte niet weg bij hun stand.

'Vrouwen in de wijn' kan terugkijken op een geslaagde borrel, die we volgend jaar uiteraard weer hopen te herhalen. We zullen dan kijken naar een andere plaats en tijd, aangezien het eind van de beurs voor veel leden toch een lastige tijd blijkt te zijn.

Geproefd: Les Perdreaux Roussanne 2006

Eén van de dingen die ik dankzij mijn privélessen proeven heb geleerd, is het feit dat het druivenras roussanne filmende wijnen oplevert. Wijnen dus die in de mond een 'vettige' indruk maken, in tegenstelling tot een strakke.

Toen we onlangs dan ook kedgeree aten, een rijstschotel met gerookte makreel, ei, wortel en Indiase kruiden, leek de fles Les Perdreaux 2006 van Domaine de Canteperdrix, Vin de Pays de Cassan, me een goede keuze. Makreel is ook wat vettig, redeneerde ik. Bovendien meende ik dat Roussanne voldoende zuren heeft om tegen een plakje ei op te kunnen.

Gelukkig kreeg ik in een aantal aspecten gelijk (dat is altijd maar weer afwachten natuurlijk ;-)). Het filmende karakter viel onmiddellijk op bij de eerste slok, en ook de zuren waren voldoende aanwezig.

De wijn was goudgeel in het glas. De geur was vol en boterig, met weinig primair fruit en lichte hints van gele appel. Na enige tijd in het glas begonnen ook wat oxidatieve tonen – denk aan sherry – op te vallen. In de mond viel de kruidigheid op, en na enige tijd de tannines op en het stevige bittertje, plus de verrassende zuren aan het eind.
Het resultaat combineerde redelijk met de kedgeree, al hadden we graag wat meer primair fruit gehad, om de wijn iets meer frisheid te geven. Het wat rokerige en kruidige gerecht had best fruitige tonen kunnen gebruiken in de wijn. Vooral de gerijpte, oxidatieve tonen van deze al wat oudere Roussanne maakten de combinatie net niet helemaal geschikt.

Op de website van Canteperdrix, opgericht door het Zwitserse echtpaar Wyss in het Franse département Herault, lees ik dat de wijn deels in barriques is opgevoed, deels op cuves van roestvrij staal. Daarmee zijn de tannines die ik proefde verklaard. Het stevige bitter klopt ook: de Roussanne mocht zes maanden rijpen op de lie (de droesem), wat zowel het boterige karakter als het bittertje aan het eind verklaard.
En nu maar hopen dat dit geen atypische Roussanne was. Gelukkig wordt de druif niet heel vaak als zelfstandige cépage gevinifieerd. Meestal komt hij voor in een blend met marsanne, of in de Châteauneuf du Pape. Ook met viognier wordt er wel geassembleerd, maar dan moet je vooral naar Australië of Californië, waar ondere andere Bonny Doon mooie dingen met deze druif doet.

Les Perdreaux, Roussanne 2006, van Domaine de Canteperdrix, is afkomstig van Henri Bloem en kost circa 8 euro.
Foto's: van website Domaine de Canteperdrix

Cocktail van cava en sherry...

Op mijn bureau ligt een prachtig boekje: Vinos de Jerez, geschreven door Ruit & Rijst. Vorig jaar al nam ik het mee van Wine Professional, maar ik deed er een heel jaar niets mee en nu is het al wéér tijd voor Wine Professional (ik ga er morgen heen).

Op Twitter sloten recent wat wino's zich aaneen, om sherry meer onder de aandacht te brengen. Dat wil ik ook al ruim een jaar, maar op de een of andere manier is sherry gewoon onzichtbaar in Nederland, zelfs als je van goede wil bent. Hierbij beloof ik plechtig dit jaar wél meer aandacht aan sherry te besteden. Om te beginnen ga ik het boekje lezen. En als tweede ga ik op zoek naar verkoopadressen voor consumenten. Want net als cava vorig jaar voor mij nog onzichtbaar was, is sherry dat ook.
En ten derde geef ik de link naar een aantal sherrycocktails. Want ook in de rest van de wereld is sherry ondergewaardeerd, en wordt er van alles bedacht om deze prachtige wijn uit Spanje onder de aandacht te brengen. Lucas Paya, werkzaam in de Bazaar by José Andrés, in het SLS Hotel in Beverly Hills, bedacht The Golden Boy, een cocktail met cava én sherry ;-) Bovendien moet er wat goudstof en een kruidendrankje door, angostura bitters. Niet een cocktail die je makkelijk thuis maakt dus, maar toch ...
En wie weet kan ik deze Wine Professional een mooie sherry-start maken. Wordt vervolgd!

Een magnum uit 1993

Een doodgewoon familiebedrijf in de appellation Saint Chinian, 30 km ten noorden van Béziers in het dorpje Le Priou: dat is Domaine des Pradels. Hoe tientallen magnums rode wijn van dit bedrijf bij een veilinghuis in Groningen uitkomen, is mij niet bekend. Maar Nico en ik zijn er dankbaar voor dat die flessen daar opdoken, evenals twee goede vrienden die bij ons kwamen eten.

Ik proefde de Château Quartironi de Sars La Cuvée de Campanil 2000 van dit bedrijf enige weken geleden tijdens de kijkdag bij het Venduhuis van het Noorden. Hester, de eigenaresse van het veilinghuis, maakte zowel een gewone fles van 0,75 cl als een magnum (1,5 liter) open. Toen al viel me het verschil tussen die flessen op: de wijn uit magnum was veel romiger en zachter dan de wijn uit de normale fles, terwijl ze beide heel kruidig en fruitig waren, met nog stevige tannines.
Ik kreeg twee magnums mee naar huis: één uit het jaar 2000 en één uit het jaar 1993. Van die laatste hadden we niet van die hoge verwachtingen. Op de website van het bedrijf geven de makers zelf aan dat hun Cuvée de Campanil acht tot tien jaar bewaard kan worden. Een 1993 begin 2010 drinken is dan toch zeker zo'n zes jaar te laat ...

Echter: in magnum hebben wijnen de mogelijkheid zich langzamer te ontwikkelen en dus langer houdbaar te zijn. En dat was met deze wijn gebeurd! Aangezien in de hals van een magnum net zo veel zuurstof zit als in de hals van een gewone fles, maar eronder twee keer zoveel wijn, werkt er relatief minder zuurstof op de wijn in. De wijn veroudert dus minder snel en ontwikkelt zich langzamer.

In ons glas troffen we zaterdagavond dan ook een absolute verrassing aan. Enorm fruitige aroma's kwamen ons tegemoet: veel rijp rood fruit, veel kruidigheid, mooie geïntegreerde tonen van hout. Nico rook ook viooltjes. In de mond was het een gerijpte, zachte romige wijn, met mooie afgeronde tannines en opnieuw veel kruidigheid en veel fruit. We waren er al helemaal op voorbereid geweest de 2000 ook te moeten openen, omdat deze 1993 wel eens 'om' zou kunnen zijn. Maar niets was minder waar. De 2000 is dicht gebleven, en we hebben met zijn viertjes genoten van deze prachtige wijn in magnum. We schonken hem overigens bij een stevig Zuid-Franse cassoulet, uitgezocht om te passen bij een krachtige Saint Chinian. En dat is meer dan goed gelukt!

Château Quartironi de Sars La Cuvée Campanil werd in 2003 gemaakt met 75% syrah, een beetje grenache en een klein beetje carignan. De wijn van tien jaar eerder zal waarschijnlijk een vergelijkbare samenstelling gehad hebben. De familie Quartironi rijpt deze wijn 10 tot 12 maanden op demi-muids, grote houten vaten van 500 à 600 liter. De wijngaarden liggen op 300 meter hoogte, en de bodem bestaat uit schist. Eiken, pijnbomen, kastanjes en de typische 'garrigue' begroeiing omringen de wijngaarden.

Geproefd of gedronken

Misschien lijkt het een beetje of er tijdens de feestdagen niet zoveel geproefd is in Huize Wijnkronieken. En eigenlijk klopt dat ook: we hebben niet geproefd, we hebben gewoon wijn gedronken. En dat is toch heel wat anders. Hoe anders, dat heb ik afgelopen zondag weer eens ervaren, toen ik onder begeleiding van een steengoede docent acht wijnen heb doorgenomen, om mijn proefvaardigheden bij te spijkeren.

Veel dingen wist ik natuurlijk wel, maar het is de kunst een zodanige routine op te bouwen in het proeven dat je overal aan denkt: kleur beoordelen terwijl je je glas oppakt om te gaan ruiken bijvoorbeeld. De wijn lang genoeg in je mond houden, goed slurpen en kauwen, om alle finesses te kunnen ervaren, is een andere. Pas na minimaal 10 seconden proef je namelijk goed of een wijn tannines heeft of niet. Goed walsen is ook zoiets. Met walsen maak je geuren vrij die je echt niet ruikt als je je glas zo maar naar je mond brengt. Met walsen kun je bijvoorbeeld goed houttonen in witte wijn ontdekken.

Enfin, ik sta weer op scherp, en de komende weken zal nog een aantal van deze lessen volgen. Maar een aantal wijnen van tijdens de feestdagen moeten het dus zonder proefnotities doen. Toch wil ik ze even noemen, als tip voor andere liefhebbers.

Zo kocht ik midden december bij Gall&Gall een fles Knapse Witte 2008 van De Colonjes. Deze Nederlandse witte wijn is alleen bij Gall&Gall te krijgen, en zelfs op het domein is hij uitverkocht (prijs € 12,99). En het moet gezegd: het was een prima witte wijn. Niet te zwaar, fruitig, met wat zwoele aroma's; daarnaast een aroma dat ik vaker in Nederlandse wijnen ruik, maar nog niet helemaal kan plaatsen. Jammer genoeg worden de druivenrassen niet op het achteretiket van de Knapse Witte vermeld. Zit er johanniter en solaris in? Of is het de cabernet blanc, waarmee De Colonjes prijzen heeft gewonnen? Ook in het aardige interview met eigenaar Freek Verhoeven dat in het eerste nummer van de Taste! van 2010 staat, worden de druivenrassen helaas niet genoemd. Jammer!

Dan was er ook die fantastische fles El Xamfra Gran Reserva 2003, afkomstig van CasaCava. De bubbels rijpten 48 maanden en de gebruikte druivenrassen zijn macabeo en xarel.lo. Parellada is weggelaten. (Waarom eigenlijk? Dat moet ik eens uitzoeken..... Parellada schijnt een lastige druif in de wijngaard te zijn, en erg gevoelig voor rot. Misschien daarom?)
De wijn viel al regelmatig in de prijzen, onder andere bij het Concours Mondial 2009 van Brussel, waar hij een zilveren medaille kreeg. We dronken hem om op de avond van 31 december, en dat was echt zo'n moment dat we baalden dat we geen twee flessen hadden. We hebben nog net de klok van 0.00 uur gehaald met die ene fles (waarbij ook de pubers een glaasje kregen natuurlijk.) Heerlijk mild, met prettige mousse, met veel rijpheid en mooie afgeronde zuren. Uitstekend bij de zalm- en gerookte foreltoastjes! Dat was een goede start van een nieuw cavajaar. Want ik voorspel: cava rukt zo langzamerhand op, ook in Nederland. Of is dat wishful thinking van mij? ;-)

WijnWandeltochten 20 jaar

In 1990 startte Jeanet Bruining haar WijnWandeltochten. In 2010 bestaat de wandelorganisatie twintig jaar, en dat wordt gevierd met onder andere negen speciale wijnwandel- vakanties naar Duitsland, de specialisatie van Bruining.
Natuur- en wandelland Duitsland brengt niet alleen goede wijn voort, het kent ook vele creatieve wijnboeren en innovatieve koks. Tijdens Bruining’s WijnWandeltochten komen de deelnemers in de kelders en keukens van deze culinaire voorhoede terecht.

Er zijn wijnwandelvakanties van diverse lengtes, variërend van vier tot zeven dagen. Een aantal is met elkaar te combineren. Gedurende die dagen en tochten proeven de deelnemers tientallen uitstekende wijnen van goede wijndomeinen. Groepen bestaan uit 6 tot 12 mensen.

Bestemmingen in 2010 zijn onder andere: Pfalz, Ahr en Mittelrhein in mei, Franken in juni en juli, Saale Unstrut en Sachsen in augustus en Nahe en Rheinhessen in september.

Kijk hier voor een verslag van een wandelreis met Jeanet Bruining.

L'histoire du Père Pinard

Wijnliefhebbers klagen regelmatig dat er zoveel goedkope zooi verkocht wordt, voor een prikkie te halen bij de supermarkt of de Aldi en de Lidl. Maar goedkope wijn, bocht zelfs, is er altijd al geweest. Gewone mensen in vroeger eeuwen dronken piquette, een aftreksel van de druivenschillen en -pitjes die overbleven na het persen. Daar werden ze meestal niet echt vrolijk van…

Hoe belangrijk dergelijke goedkope wijnen konden zijn, illustreert het verhaal rondom pinard en Père Pinard, beroemd en berucht in de Eerste Wereldoorlog.

Pinard was zeer goedkope mengwijn. Om dit bocht aan de man (of liever de soldaat) te brengen, bedacht men een reclamefiguurtje, Père Pinard, dat rond 1914 erg populair werd. (Père) Pinard werd bezongen in diverse liedjes en de wijn werd vereeuwigd door beroemde dichters als Guillaume Apollinaire. Pinard bracht dan ook troost in de grauwe loopgraven, precies de reden dat het op de markt werd gebracht. Die troost hadden de Duitsers aan de andere kant van de loopgraaf zeker niet!

J'ai comme toi pour me réconforter
Le quart de pinard
Qui met tant de différence entre nous et les boches.
Guillaume Apollinaire, ‘A l'Italie’ (1915) in Calligrammes.

Pinard vormde de troost van de soldaat in de loopgraven, die op zijn beurt weer de hoop van het vaderland vormde. In die zin speelde pinard dan ook een belangrijke rol in de Franse (sociale) geschiedenis. Meer over die rol van (Père) Pinard is te lezen in de online bibliotheek van Cepdivin.

Nu nog is het woord pinard in het Frans synoniem met goedkope wijn. Een pinardier is bovendien een kroes of wijnbeker, opnieuw bedoeld voor de simpelste wijnen.

De naam pinard leeft zelfs in Nederland voort: denk maar aan de pakken Pinard die Albert Heijn in de jaren zeventig verkocht. Ook dat was niet de beste wijn, om het maar eens zwak uit te drukken. Ik zie nog de moeder van een vriendinnetje voor me, die die pakken regelmatig in de deur van de ijskast had staan. Helaas vond ik geen afbeelding van de pakken op internet, maar ik zou ze zo herkennen!

Met dank aan Jeroen, die mij op het spoor van Père Pinard zette.

Drukte in een Amsterdamse wijnbar

Koud maar sfeervol, dat was het afgelopen woensdag op de Amsterdamse grachten. Sneeuw had de straten wit en de bruggen glad gemaakt, maar ondanks dat barstte de stad van de toeristen. Die toeristen wisten zelfs wijnbar Vyne te vinden, waar het rond 19.00 uur zo druk was dat twee man personeel plus iemand in de keuken eigenlijk niet genoeg was.
Zelf waren we al om 18.00 uur neergezegen op de barkrukken van de wijnbar, die dit jaar door Perswijn tot beste van Nederland werd uitgeroepen. Helemaal overtuigd van die uitverkiezing waren we niet gelijk. Kaart en bediening lieten wel even op zich wachten… Mensen die later binnenkwamen dan wij, zaten nog voor wij een kaart hadden al aan een glas wijn.
Daar komt nog bij, maar dat kan ik Vyne natuurlijk niet aanrekenen, dat ik altijd tamelijk nerveus word bij een zo grote keuze van iets. De wijnkaart was dik, de kasten langs de wand erg gevuld met allerlei lekkers. Mijn eerste keer in een hypermarché was precies zo: ik wilde in eerste instantie liefst zo snel mogelijk weer weg.

Na door het uitstekende glaasje Prosecco (Desiderio Jeio Valdobbiadene Brut), aangeboden vanwege de Perswijn-uitverkiezing, wat gekalmeerd te zijn, kwam de stemming er bij mij beter in. We kozen voor de Herfst Flight Rood: drie rode wijnen, waarvan je elk een half proefglaasje krijgt, plus een gedegen uitleg. Toen die wijnen eenmaal op tafel stonden, begonnen de kwaliteiten van Vyne tot me door te dringen. De uitleg was prima, de wijnen zeer de moeite waard.


De Herst Flight Rood bevatte een Crozes Hermitage La Matinière 2006 van Ferraton naast een Bobal Syrah 2007 van Fuenteseca en Le Cigare Volant 2003 van Bonny Doon. Allemaal syrah dus, met diverse twists. Heel goed om allemaal eens na elkaar te proeven en te vergelijken. Wat een schrik eigenlijk toen ik de Cigare Volant van Randall Grahm het lekkerste vond. Begin ik echt te vallen voor die fruitige Californische alcoholbommetjes? Ook de Bobal Syrah uit Utiel-Requena (buurt van Valencia) was zeer de moeite waard. Vooral de kruidige neus met de geur van rozijntjes viel op. Bovendien deed deze wijn het heel goed bij de diverse worstsoorten, de prosciutto en de tomatentapenade.

Inmiddels hadden gezellige dames uit Florida, Ohio en nog diverse States naast ons plaatsgenomen. De zaak begon tamelijk vol te raken, waardoor de laatste hapjes wat op zich lieten wachten. Maar gelukkig was het stukje Zeeuwse Zilte het wachten waard en was de garnalenkroket van dochterlief heerlijk vers en smakelijk.
We rekenden uiteindelijk af met een goed gevoel, en met de verzekering dat we zeker nog eens terug komen. Zonder puber aan de limonade (hoewel ze de Prosecco ook wel lekker vond), zonder balletvoorstelling die op ons wachtte in het Muziektheater en met meer oog voor de schitterende wijnkaart met al die speciale flessen. Aan een Petrus van 1595 euro zullen we ons dan ook niet wagen, maar gelukkig staat er nog veel meer boeiends op de lijst. Vyne, we’ll be back!