Wijn in blik part 2

Tsja, wat zullen we ervan zeggen? Vliegtuigwijn. Veel toast, veel toasty flavors, weinig 'wijn'. Het had alcohol en deed denken aan zwaar geeikte chardonnay. En daar is alles mee gezegd.
Vanmiddag kocht ik twee blikjes Barokes Premium Australian Wine, bin 243, chardonnay semillon. Niet de bubbly variant, die was uitverkocht. 'The taste delivers rich, nutty chardonnay flavours and semillon fruitiness. Nose of honey from classy wines, with a distinctive peach aroma.' Dat staat er op het blikje. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat deze beschrijving bewust zo vaag is gemaakt. Chardonnay flavours: zou er überhaupt wel echte chardonnay aan te pas gekomen zijn? Zeker geen eiken vaten. Dit is mijns inziens een typisch geval van het gebruik van een zakje met houtchips. Het smaakte naar niks. Hooguit geschikt voor bij een sterk rokend kampvuur midden in de bush. En het was nog duur ook: € 3.25 voor 250 ml.
Maar oké, ik ben weer een ervaring rijker. Positief blijven!

Wijn in blik

Drankje van de toekomst? 

De laatste Wijnsuggestie Nieuwsbrief had een item over nieuwe verpakkingen voor wijn. Dat herinnerde me aan het feit dat ik zelf zo'n drie weken geleden al een foto had genomen bij Oil en Vinegar in Utrecht: blikjes chardonnay met bubbels op de toonbank. Ze zien er goed vormgegeven uit. Beter dan menig blikje bier. Misschien smaakt het ook wel zo aangenaam als bier uit blik op een picknick of meegesmokkeld in de bioscoop. Ik ga ze maar eens proberen, die bubbly chardonnays. Moet wel goed koel, vermoed ik. Maar dat zal in blik niet zo'n probleem zijn.

Americana

Allereerst: ik had een proefnotitie van de Estancia Pinnacles 2002 Pinot Noir beloofd. Hier volgt íe dan.
Bij een coq au vin hoort natuurlijk een Bourgogne. Maar als je net een Amerikaanse Pinot Noir hebt gekregen, is het verleidelijk die open te maken bij dit typisch Franse gerecht.
Het viel ons niet tegen, eerlijk waar. We hebben nog wel wat goede Franse Pinot Noir’s liggen, maar ik moet zeggen, deze Amerikaanse mocht er ook wezen. Pinot Noir zoals Pinot Noir moet smaken. Prachtig rood fruit (kersen), elegant, geparfumeerd. Ook een lichte zweem van eiken, die minder werd naarmate de fles langer open was. Ik vond het niet hinderlijk, het was goed in balans met de wijn. Zeker prettig drinkbaar, fris, ook goed te drinken zonder begeleidende maaltijd. Konden we in Europa maar meer van deze Pinot Noirs krijgen! Hoewel… ik weet niet exact wat de prijs is geweest, maar als ik naar de andere wijnen op de website van Estancia kijk zal dat toch zeker zo’n 20 dollar zijn geweest. Niet goedkoop. Maar in Frankrijk heb je voor dit bedrag ook nauwelijks goede Bourgogne meer, helaas. De uitzonderingen natuurlijk daargelaten.

In Amerika zelf wordt het mogelijk makkelijker wijnen via internet te bestellen. Het Hooggerechtshof heeft op 16 mei jl. bepaald dat staten die wel directe verzending naar de wijndrinker binnen de staat toestaan, niet het recht hebben directe bestellingen van consumenten bij een wijnproducent buiten hun eigen staat te verbieden. Iemand in New York mocht tot voor kort alleen rechtstreeks wijn bestellen bij een wijnproducent uit eigen staat. Via internet een doosje uit Californië laten komen was onmogelijk. Deze staten moeten nu beslissen: of ze staan ook verzending van buiten de staat toe, of ze verbieden rechtstreekse verzendingen helemaal, zowel van binnen als van buiten de eigen staat. Er zijn op dit moment twaalf staten waar directe verzending van producent aan consument verboden is.
Rare jongens toch, die Amerikanen.

Benjamin Franklin on wine

Na enige weken onderbreking ben ik onlangs weer verder gaan lezen in het boek Benjamin Franklin: An American Life van Walter Isaacson. Een intrigerende biografie, van een man die veel voor Amerika heeft betekend. Hij was medeopsteller van de Declaration of Independence, verdedigde de Amerikaanse belangen in Londen en Parijs en was daarnaast ook nog eens een praktisch wetenschapper.
En… belangrijk voor dit verhaal: een liefhebber van goed eten en goede wijn. In Amerika dronk Franklin vooral madeira, een wijn die de overtocht goed overleefde en heel oud kon worden. Madeira was dan ook onder diegenen die het konden betalen de meest gedronken wijn in de Amerikaanse koloniën.
Na het opstellen van de Onafhankelijkheidsverklaring en de goedkeuring daarvan op 4 juli 1776 werd Franklin naar Parijs gestuurd om daar de Fransen te bewegen de Amerikanen in hun strijd tegen de Engelsen te steunen. In Passy, bij het Bois de Boulogne, werd Franklin een liefhebber van goede bordeaux en legde hij een aanzienlijke kelder aan, met meer dan duizend flessen sherry, champagne, bordeaux en andere wijnen. Wat zou ik daar graag eens rondgekeken en geproefd hebben….
Franklin’s liefde voor wijn was mij vorig jaar al opgevallen, op ons bezoek van een halve dag aan Philadelphia (veel te kort natuurlijk). We bezochten er Franklin’s Court, de plek waar Franklin's huis op Market Street heeft gestaan. In een ondergrondse tentoonstellingsruimte waren ook wat geschriften van Franklin tentoongesteld, met onder andere een paar uitspraken over wijn. Helaas heb ik die toen niet genoteerd, maar na het lezen van zijn biografie kwam dit alles weer boven. Gelukkig bood ook nu internet weer uitkomst. Op de fantastische website van Lisa Shea – die ik nog eens serieus verder moet gaan doornemen – trof ik een paar uitspraken van Franklin over wijn aan:
'Wine makes daily living easier, less hurried, with fewer tensions and more tolerance' bijvoorbeeld en 'Take counsel in wine, but resolve afterwards in water'.
Bovendien blijkt Franklin zelfs instructies voor het maken van wijn nagelaten te hebben, ook te lezen op Lisa Shea’s website.
Eakins Press, een bibliofiele uitgeverij in New York, geeft een boekje uit getiteld The Bagatelles from Passy, geschreven door Franklin voor zijn Parijse ‘vriendinnen’. Daarin legt hij ondermeer uit waarom de elleboog op een bepaalde afstand van de hand geplaatst is. Een hilarisch stukje proza, waarmee tevens de wijn geprezen wordt.
Hopelijk kom ik in de toekomst meer werk van en over Franklin tegen waarin wijn een rol speelt. Het beeld dat Amerikanen barbaren zijn wat betreft eten en wijn wordt hiermee gelukkig grondig onderuit gehaald.

Oproep aan Viggo Mortensen

Het is te druk. 'k Wil dolgraag over onze Loire-avonturen vertellen, maar het lukt nog even niet. We hebben op dit moment een Amerikaanse gast in huis, die een Californische Pinot Noir voor ons meebracht. De fles is gekocht in Pennsylvania, waar de verkoop van alcohol geregeld wordt door de Pennsylvania Liquor Control Board. Toch vreemd om te bedenken dat je niet zomaar wijn kunt kopen daar. Je moet naar speciale winkels van de staat, en zij alleen bepalen wat er geïmporteerd wordt. Op hun website vond ik 'onze' Pinot Noir niet (Estancia 2002), maar ik zal tzt een PN plaatsen, beloofd. Ook de middeleeuwse garnachia, hypocras, Riinse wine en dergelijke liggen al weken te wachten. Het Utrechts Archief en de KB moeten nodig bezocht worden. Hopelijk binnen een paar weken.
Gelukkig zijn er ook ontspannende dingen: Star Wars III bijvoorbeeld. De hele familie kijkt uit naar dinsdag, als we eindelijk weten hoe het hele verhaal nu in elkaar zit. Heeft lang geduurd, sinds 1977! Alleen weinig wijn daar. Of zouden de acteurs nog leuke wijnverhalen hebben? Zo las ik op internet ergens dat Viggo Mortensen (nee, niet van Star Wars, van Lord of the Rings) in zijn trailer in Nieuw Zeeland een wijnkeldertje had. 'k ben toch eigenlijk wel heel benieuwd wat daarin gekoeld werd... So Viggo, if you read this, mail me about your wine preferences. I'll write a blog about it ;-).

Loire en Loir

Na een heerlijke week in een prachtig gerestaureerd huisje in de bossen boven Bourgeuil is er veel over de genoten wijnen de vertellen. De komende dagen dus wat ‘contes du vin de la Loire’.
Zoals vaker bood de laatste wijnproducent die we in deze vakantie bezochten de grootste verrassing. Ooit gehoord van Jasnieres of Coteaux du Loir (zonder –e)? De Loir is een riviertje dat circa 60 kilometer noordelijk van de Loire (gemeten vanaf de lijn Tours-Bourgueil-Saumur) stroomt. Ik had wel van deze appelations gehoord, maar nooit wijnen ervan geproefd. Gelukkig boden internet en de Guide Hachette genoeg informatie om een interessante wijnmaker uit te zoeken. Het werd Raynard en Francine Lelais van Domaine des Gauletteries, in Ruillé sur Loir.
Perswijn noemde de Loire in het laatste nummer een koningin. Inderdaad, een koningin onder de wijnbouwgebieden. De Loir verdient dan een plaats als zeer elegante prinses, vinden wij.
Wat een fantastische, interessante wijnen proefden we van Lelais! Hij had er vijf, en we proefden ze allemaal, in een sfeervolle cave uitgehakt uit de mergelwand. Voor AOC Jasnieres is chenin de verplichte druif, maar de wijn kan droog of zoet zijn. Lelais maakt alleen zoete wijnen als de druiven dat in een bepaald jaar toestaan. Zo proefden we de Cuvée d’Exception van 2003, een verrukkelijke lichte, elegante vin doux van zeer rijpe druiven.
Maar ook zijn droge Jasnieres mocht er zijn: de gewone 2004 en de Cuvée Saint-Vincent 2004. De laatste is iets rijper en ‘makkelijker’ dan de gewone en lijkt me geweldig bij asperges (tip van Lelais). De gewone Jasnieres is zeer hoog aan de zuren, maar verrukkelijk jong en fris. Bij vis zal íe het uitstekend doen.
De rode druiven die in de streek verbouwd worden zijn de zo goed als onbekende pineau d’Aunis, de cabernet franc, de côt en de gamay. Wijnen gemaakt met deze druiven mogen onder de AOC Coteaux du Loir vallen. Lelais heeft alleen een rode en een rosé van pineau d’Aunis (beide 2004), een zeer bijzondere wijn. De peper stuift je namelijk uit het glas tegemoet, maar wordt goed gebalanceerd door de zuren en de frisheid. Geen wijn om zo te drinken, maar prima bij de locale worstjes, rillettes (een lekkernij van gekookt en uiteengetrokken varkensvlees en spek) en ook een pizza!
Overigens is de streek ook heel aardig. We wandelden bijvoorbeeld door het prachtige eikenbos van de Futaie des Clos, deel van het Fôret de Bercé. We hebben heel wat wijnvaten in wording zien liggen!

Wijn anno 2005

Een trendwatcher ben ik niet, maar recent hebben me toch een paar zaken met betrekking tot wijn getroffen: het grote aantal wijngidsen met goedkope wijnen en wijn als verzorgend product binnen de wellnessbranche.
Hieronder een paar recente overpeinzingen op dit gebied. Ben benieuwd of de trends zich doorzetten.

Consumentengids
Voor leden die graag van het leven genieten: zo luidt de slogan waarmee de Consumentenbond zijn wijngids aanprijst. In het boek staan 'lekkere, gezonde en betaalbare wijnen'. In de Consumentengids van deze maand een voorproefje van het soort wijnen dat er getest wordt: supermarktwijnen die niet duurder dan 8 euro mochten zijn. Je vraagt je echt af of er nog een markt voor zo'n gids is: Nicolaas Klei heeft er al één, Hubrecht Duijker, en dan nu de Consumentenbond. Zal ik ze eens naast elkaar gaan leggen en kijken of er wijnen zijn waar ze alledrie iets over zeggen? Lijkt me een aardig experiment.
Ondertussen groeit de beschikbare info over wijn, maar of we er daadwerkelijk iets van leren? Nog steeds krijg je op feestjes en in restaurants soms ondrinkbaar bocht.

Zelf heb ik besloten dit najaar eens een wijncursus te geven, bij ons in het buurthuis. Maar hoe meer ik lees, hoe meer ik besef dat ik eigenlijk misschien wel veel te weinig weet.... Of zal ik als eenoog koning zijn in het land der blinden? Grote kans natuurlijk, maar toch, ik vind het doodeng. Hopelijk vinden mijn cursisten wijngeschiedenis net zo boeiend als ik: dan kom ik er wel uit.

Wijn voor de buitenkant
Volgens de schoonheidsbladen is er een nieuwe trend in de wellnessbranche: rode wijn als verzorgend product. Red Wine Facial Lotion, Pomegranate Wine Body Polish bijvoorbeeld, producten voor het verzorgen van de huid. Het toverwoord is anti-oxidanten: goed tegen de veroudering van de huid, rimpels etc... Op diverse plaatsen in de wereld kun je ook al een kuurbehandeling met vinotherapie ondergaan. In Frankrijk ontstaan in 2001 (Les Sources de Caudalie, in de buurt van Bordeaux) is vinotherapie nu ook in Zuid-Afrika mogelijk. Vinotherapie zou de vijf zintuigen prikkelen: kleur, tast, geur, gezicht en geluid. Volgens mij doet het drinken van een glas wijn dat ook.... Santé!