Cuvee Beukers - Make your own wine

Morgenavond ga ik bij een fruitteler in de Betuwe eens leren hoe het wijnmaakproces in zijn werk gaat. Verslag zal volgen.
Als ik nu een paar duizend dollar op de plank had liggen, had ik het anders kunnen aanpakken. Dan had ik in Californië een fors aantal kilo's druiven gekocht en had daar wijn van laten maken door het bedrijf Crushpad. Ik had zelf van te voren via een invulformulier wat keuzes moeten maken. Welk druivenras wil ik, welke gistsoorten, het percentage alcohol, de hoeveelheden gewenste tannine, lagering op eik of niet etc...Zo had ik zelf mijn eigen recept kunnen indienen, waarmee de wijnmakers dan voor mij aan de slag waren gegaan. Als ik mijn vakantie in San Francisco had gepland, had ik ook kunnen helpen met het oogsten van de druiven of het persen. Maar als ik daar geen tijd voor had gehad, had ik via de webcam het proces kunnen volgen. Na twee jaar had ik dan een zelf ontworpen etiket kunnen insturen, die ze daar op mijn flessen hadden geplakt. Vervolgens had ik dan zo'n 300 flessen eigen wijn gehad. Misschien had ik ze dan wel kunnen verkopen: nu in Utrecht Cuvée Beukers! Maar helaas, ik heb geen 4 tot 10.000 dollar op de plank liggen. Ik ga gewoon voor 25 euro morgenavond naar een workshop wijn maken. Ook leuk ;-)

Toasten met blik

Volgend jaar gaan we vieren dat Australië en Nederland al 400 jaar een band hebben: in het voorjaar van 1606 deed het VOC-schop De Duyfken het geheimzinnige Zuidland aan, het continent dat we nu kennen als Australië.
In het Financieel Dagblad van 10 september lees ik verder dat Barokes – ja, die van die wijn in blik – een nieuwe importeur zoekt. Blijkbaar lukt het bij Oil & Vinegar niet zo best. Ik zie het al voor me: een plechtige viering van 400 jaar Nederland-Australië met allemaal een blikje Barokes in de hand. Van koningin Beatrix en Queen Elizabeth tot Balkenende en de Australische president. Fraai.

Oogsttijd

Prachtige dagen zijn, ik kan me er bijna niet toe zetten naar binnen te gaan en mijn wijncursus voor te gaan bereiden.
Het mooie weer levert de wijnboeren ongetwijfeld veel hoofdbrekens op dit moment: gaan oogsten of nog even wachten? Onlangs las ik over deze moeilijke beslissing een aardige bijdrage van Ilja Gort, Nederlands wijnmaker in Frankrijk. Over het algemeen verwijs ik niet regelmatig naar stukjes van andere bloggers, maar deze vind ik toch te aardig om jullie te onthouden. Veel leesplezier.

Ticino

Wijn is toch ook een onderwerp dat je telkens weer blijft verrassen. Op Wijnplein staat een prachtig artikel over Zwitserse wijnen. In Zuid-Tirol tref je het gebied Ticino, dicht tegen de Italiaanse grens. Ze maken er prachtige wijnen, vooral van de Merlot-druif. Maar er zijn ook druiven met namen waarvan ik nog nooit gehoord heb: ancellotta, arinarnoir, diolinoir, garanoir, carminoir. Ik krijg dan altijd onmiddelijk de behoefte de wijnen hiervan te willen proeven. Waar kun je ze krijgen, Jan Rook?
De gezamenlijke producenten hebben ook een site, voornamelijk in het Italiaans, maar met een paginatje of twee in het Engels. Een aanrader.

Wijn in cijfers

Voor een wijncursus die ik ga geven probeer ik cijfers te vinden over wijnproductie in de landen van de wereld. Dat valt nog vies tegen! En als je dan iets gevonden hebt, moet je héél, héél goed uitkijken welke eenheden gebruikt worden. De Washington Post spreekt van een oogstresultaat in 2004 in Frankrijk van 5.7 billion liter. Het Slijtersvakblad spreekt op 22 augustus op zijn website van 60 miljard liter. Officiële instanties als het Amerikaanse ministerie van landbouw en het Wine Institute hebben het weer over bedragen die je moet vermenigvuldigen met 1.000 hectoliter (gelukkig geen gallons). Kan er wereldwijd niet gewoon één standaard afgesproken worden? Ik reken me rot met al die nullen.
En volgens mij klopt het dus gewoon niet. Als het Wine Institute spreekt van een wijnproductie in Frankrijk in 2001 van 53.389 x 1000 hectoliter = 5.338.900.000 liter, dan kan het toch niet dat er in 2005 60 miljard (60.000.000.000) liter geproduceerd wordt? Wie verrekent zich nu een factor 10?

Hagelschade in Sancerre

Op 21 juli en op 4 augustus waren we in Sancerre. Tussen die twee data zou een grote hagelbui veel schade hebben aangericht, las ik op Wijnblogo. Vreemd genoeg zagen wij daar op 4 augustus in Bué, bij Crochet en later rijdend door de wijngaarden, niets van.
Huiveringwekkende foto's vond ik vandaag toch nog op het Wijnplein.

Roquefort en wijn

Op mijn werk ben ik actief in een werkgroep om de interne communcitie te verbeteren. Ik stelde voor een weblog te installeren, iets dat we nu druk aan het uitwerken zijn.
Volgens de lectuur die ik daarvoor doorneem vandaag, moet een blogger zich wel dagelijks melden, anders kijkt je publiek niet reikhalzend naar je uit.
Nou, dat wil ik wel natuurlijk. Dus gelijk maar weer de draad opgepakt. Een verslag van het bezoekje aan de Caves de Roquefort.

In het dorpje Roquefort op de Causse du Larzac is maar één ding belangrijk: schapenkaas. De schapen grazen op de prachtige hoogvlakten, de Causses. De melk van deze schapen gaat naar een tiental producenten, waarvan de Société de grootste is. In het zomerseizoen worden de grotten van de Société druk bezocht door toeristen. Helaas lag er geen Roquefort meer te rijpen toen wij de grotten bezochten. Zal je altijd zien. Alle kaas was net naar de koelpakhuizen verhuisd. Pas vanaf december gaan de schapen weer lammeren en dus melk geven en wordt er weer kaas gemaakt.
In Nederland kennen we maar één soort Roquefort. Ter plekke worden ook nog twee andere variëteiten gemaakt en verkocht: een scherpere, uit de Cave des Templiers, en een zachtere uit de Cave de Baragnaudes. Vooral de soorten die je in Nederland niet kunt kopen bevielen ons het best (natuurlijk).
Op onze vraag wat er ter plekke nu bij Roquefort wordt gedronken kwam het verrassende antwoord: krachtige rode streekwijn bij gewone Roquefort en Cave des Templiers, zoete witte bij de Cave de Baragnaudes.
Beide varianten hebben we natuurlijk bij de tent uitgeprobeerd: bij de Templiers een hele simpele Cotes de Millau, bij de Baragnaudes een St. Jean de Minervois. Beide combinaties waren verrukkelijk! Weer wat geleerd.
Over de Cotes de Millau binnenkort meer.