Wijn in gezelschap

De laatste jaren kom ik – in Nederland - zelden in goede restaurants. Vooral omdat ik het vaak het geld niet waard vind. Ik heb thuis een uitstekende kok, die nog graag kookt ook. En wijn uitzoeken kunnen we ook best zelf. Maar soms zijn er van die gelegenheden dat je jezelf toch weer eens in een etablissement van naam terugvind. Zoals vorige week in Goeie Louisa, de brasserie van Karel V, in Utrecht. Het eten was er goed en de bediening was voorkomend. Ook de wijnen waren er prima: huiswijnen zijn een Chileense Sauvignon blanc en Cabernet Sauvignon, beide van Mont Gras. Ik nam aan de bar een glas van de witte huiswijn, die me uitstekend beviel. Maar bij het eten leek het toch wel leuk om iets anders te proberen. Voor mijn gezelschap van collega's – allen geen wijnkenners – bedacht ik dat de rode wijndrinkers best bij de Cabernet Sauvignon konden blijven. Paste redelijk bij wat zij op hun bord zouden krijgen. Maar de witte wijndrinkers, waaronder ikzelf, die gunde ik toch wat anders dan de vrij droge huis-Sauvignon blanc. Compleet op de gok koos ik daarom een fles die qua prijs redelijk in de buurt van de huiswijn lag: een witte Rueda, Palacio de Menade. (Ik wilde het gezelschap niet op kosten jagen.) Vervolgens proefde ik de wijn bij mijn aardpeersoep en bij mijn hoofdgerecht met kip uit de Dombes. Combineert dit nu? vroeg ik me af. Maar er was niemand om het mee te bespreken! En zelf had ik vanwege de gesprekken om me heen niet de rust en de concentratie de wijn goed te beoordelen. Waarom eigenlijk een fles wijn van de kaart kiezen (en er drie keer meer voor betalen dan als je hem zelf in de winkel koopt) als je niet lekker met je disgenoten over de wijn kunt discussiëren? Na het etentje realiseerde ik me dat de wijn mij eigenlijk volkomen voorbij gegaan was. Ik had een fles gekozen omdat ik Rueda's zo spannend vind, maar ik kon er achteraf helemaal niets zinnigs over zeggen. Een verloren fles wijn dus eigenlijk. Eeuwig zonde, want volgens allerlei vermeldingen op internet is de Palacio de Menade van een bekende wijnmaker met veel in zijn mars.

We weten het natuurlijk allemaal allang: wijn is er om in gezelschap van te genieten. Het etentje in Goeie Louisa gaf nog eens een extra nuancering aan deze waarheid: van wijn kun je alleen optimaal genieten als je hem in gezelschap kunt bespreken! Het gezelschap waarin je de wijn drinkt kan net zo belangrijk zijn voor de waardering als de wijn zelf. Of is dit een te baude bewering?